فرارو محسن صالحی خواه؛ سنگ پا یکی از استراتژیک ترین کالاهای مورد استفاده ما ایرانی هاست. مهم نیست شما در جوادیه زندگی کنید یا در زعفرانیه بچه محل ما باشید. در حمام همه ما، چه کنار شامپو تخم مرغی های جنوبشهر چه کنار شامپوهای گران قیمت ما در آن بالاها، همیشه سنگ پا پیدا می شود. تورم حتی روی قیمت سنگ پا هم تاثیر گذاشته. می گویند هر قبضه سنگ پای اعلا، الان چیزی حدود 30 هزار تومان، اندکی کمتر از فیفتی سنت قیمت دارد.

در میان لوازم مورد استفاده در حمام، اگر سفیدآب را فاکتور بگیریم، فقط سنگ پاست که راه خودش را به فرهنگ و ادبیات ما باز کرده. درباره ژیلت، شامپو، لیف، صابون، فیس واش، افترشیو، کیسه و حوله ضرب المثل شنیده اید؟ خیر! ولی سنگ پا ضرب المثل مخصوص به خود را دارد. آنجایی که می گوید: رو که نیست! سنگ پای قزوینه!

مثل این جماعت تندروی داخلی، برجام، قطعنامه های فصل هفتی و اسنپ بک، مثل سنگ پای قزوین است. آن هایی که برجام را خوب یا بد توانستند به دست بیاورند خائنند، آن هایی که ما را در این چاه انداختند، قهرمان! هر چه نداشته باشند، رو دارند. اوووووووف از این رو داشتن!

ماجرا چیست؟ برجام کار نکرد. مرد. ترامپ آن را کشت. اروپایی ها هم آن مثله کردند. اگر برجام کار می کرد و بسیاری اتفاقات نمی افتاد، اکتبر 2025 قطعنامه های فصل هفتی ایران هم از حالت تعلیق در می آمد و بی اثر می شد. با توجه به این که احتمالاً چین و روسیه الان بر خلاف دهه هشتاد به قطعنامه های تحریمی فصل هفتی رای مثبت نمی دهند، دیگر استکبار غربی نمی توانست ما را به عنوان تهدیدی علیه صلح و امنیت بین الملل معرفی و علیه مان تحریم های سازمان ملل را اعمال کند. چون برادران روس تبار و چشم کشیده های چینی، اگر قطعنامه ای می آمد احتمالاً وتو می کردند. اما بالاخره ما در این شرایط بودیم. برجام هر چه بود، دست گل عزیزان را 10 سال عقب انداخت. 10 سالی که الان دقیقاً به سرش رسیدیم و در ماه های پیش رو همه چیز ممکن است.

بهتر نبود چیزی تحت عنوان مکانیسم حل اختلاف در برجام نباشد؟ بچه شدید؟ قطعاً. بهتر نبود که بتوانیم توافق کنیم؟ نه!! اصلا نیازی نداشتیم! داشتیم دور هم ذیل فصل 7 منشور ملل متحد عشق و حال می کردیم. خلاصه که این جماعت نمی گویند این دیپلمات های خائن با سرکردگی آن ظریفِ خودفروخته ساواکی جاسوس ریش پروفسوری دست پرورده جرج سوروس (مثلاً من آن بنده خدا هستم)، چرا برای جمع کردن گندِ پیشین مجبور شدند کار را به این شکل جمع کنند. ناراحتند چرا دست گل شان 10 سال عقب افتاد. خیالتان راحت باشد. داریم به دوران طلایی قبل از برجام برمی گردیم. پرقدرت و مصمم.