مرد جوانی که با شکایت همسرش به خاطر اقدام به قتل دستگیر شده بود، گفت که زنم به طرز معجره آسایی از زیر دستم فرار کرد.

به گزارش خراسان، مرد 28 ساله ای است که در پی شکایت همسرش به مرکز انتظامی احضار شده بود، درباره سرگذشت خود و ماجرای شروع به قتل همسرش گفت: اگرچه در یکی از روستاهای حاشیه مشهد به دنیا آمدم، اما از نظر اقتصادی و فرهنگی در سطح متوسط جامعه بودیم. دوران کودکی و نوجوانی خوبی داشتم چراکه همه اطرافیانم به من احترام می گذاشتند و مرا پسری مهربان و مودب می دانستند.

فلاکت من از هنگامی آغاز شد که بعد از پایان تحصیلاتم در مقطع دبیرستان تصمیم گرفتم وارد بازار کار شوم و دیگر درس و مدرسه و دانشگاه را فراموش کنم. آن زمان به پیشنهاد پدرم و برای آنکه حرفه ای بیاموزم، در یک کارگاه بزرگ نجاری متعلق به یکی از دوستان پدرم مشغول کار شدم. به خاطر استعدادی که در زمینه هنر و مهارت آموزی داشتم، خیلی زود فوت و فن چوب بری را آموختم و به شاگرد ماهر کارگاه تبدیل شدم.

در میان چند کارگر همسن وسال خودم که در نجاری کار می کردند، با امید صمیمی تر بودم به طوری که رفتارهایمان برادرگونه شده بود و بسیار به یکدیگر نزدیک بودیم. برخلاف من که پسری ساکت و آرام بودم، امید پرشور و شر و هیجانی بود. سر و صدایش در کارگاه می پیچید و شوخ طبعی هایش دیگران را وادار به خنده می کرد.

حدود یک سال از رفاقت من و امید گذشته بود که روزی بعد از اتمام کار بساط مصرف مواد مخدر از نوع گل را در گوشه کارگاه پهن کرد و از من هم خواست پای بساط بنشینم و با یکدیگر گل مصرف کنیم. اولین دودی را که به گلویم فروبردم در واقع سرآغاز بدبختی و روزهای فلاکت بارم شد به طوری که ترسم از مواد مخدر فروریخت و خیلی زود مواد مخدر صنعتی را هم امتحان کردم. زمانی به خودم آمدم که دیگر معتاد به شیشه شده بودم و همه درآمدم را صرف تامین هزینه های موادمخدر می کردم.

پدر و مادرم وقتی از ماجرای اعتیادم مطلع شدند مرا در یکی از مراکز ترک اعتیاد بستری کردند. بعد از گذشت 6 ماه از این حادثه، از مرکز ترک اعتیاد مرخص شدم و نزد خانواده ام بازگشتم. مادرم تصور می کرد اگر ازدواج کنم دیگر مواد مخدر را فراموش خواهم کرد، به همین دلیل در حالی که 22ساله بودم به خواستگاری دختری رفت که بسیار مهربان و برازنده بود. من با دیدن او دل به عشقش بستم و با یکدیگر ازدواج کردیم.

به خاطر سابقه اعتیادم نمی توانستم در کارگاه نجاری کار کنم. این بود که به پوشاک فروشی روی آوردم و با کمک پدرم در یک فروشگاه مشغول کار شدم. حالا تقریبا می توانستم هزین های زندگی را تامین کنم، اما ناگهان شیوع کرونا دوباره اوضاع زندگی مرا به هم ریخت و در حالی کار و کاسبیم تحت تاثیر کرونا قرار گرفت که من دوباره به استعمال شیشه روی آوردم.

همسرم وقتی متوجه ماجرا شد تصمیم به طلاق گرفت، اما آزمایش بارداری نشان داد که چند ماه دیگر صاحب فرزند می شویم، به همین خاطر او از آستانه طلاق به زندگی مشترک بازگشت تا آینده فرزندش را به تباهی نکشاند، اما من آنقدر غرق اعتیاد بودم که بزرگ شدن دخترم را ندیدم. هنگامی که خمار می شدم همسرم را زیر ضربات مشت و لگد می گرفتم و آنقدر کتکش می زدم که بیهوش می شد. ولی من به خاطر شرایط روحی و روانی ناشی از تاثیر شیشه چیزی نمی فهمیدم.

چند روز قبل این ماجرا در حالی تکرار شد که من گردن همسرم را گرفتم و نه تنها موهای او را با قیچی از ته بریدم، بلکه می خواستم او را خفه کنم که به طرز معجره آسایی از زیر دستم فرار کرد و با برداشتن دخترم به خانه مادرش رفت. او از مرگ گریخت و دخترم را نیز از ویرانه ای نجات داد که مدت ها قبل جغد شوم اعتیاد در آن لانه کرده بود.

با توجه به اهمیت این ماجرا و امنیتی که حصارهای آن در زندگی مشترک فروریخته بود، تلاش کارشناسان دایره مددکاری اجتماعی کلانتری رسالت مشهد با راهنمایی های تجربی و تخصصی سرهنگ مجتبی حسین زاده (رییس کلانتری) برای ارائه راهکارهای قانونی و همچنین بررسی های روانشناختی در این باره ادامه یافت.