روزنامه ایران در مطلبی نوشت: عکس العمل بموقع چیزی ست که اگر یک هنرمند اصول آن را بداند به، سلاحی مجهز تبدیل می شود فراتر از همتایانش.

خانواده کامکارها و در صدر آن ها هوشنگ کامکار که پیوسته به عنوان رهبر و مدیر این خانواده حضور داشته است این حضور بموقع را خوب آموخته اند.

حضور آن ها در بحرانی ترین شرایط ثابت شده است و پیوسته در تمامی سال های حضورشان در موسیقی ایران چه موسیقی کردی که موسیقی زادگاهی آنان است چه موسیقی سنتی ایران سمت درست تاریخ ایستاده اند.

هوشنگ کامکار که نه تنها در موسیقی سنتی ایران بلکه در موسیقی کلاسیک نیز سرآمد است و قطعات بسیاری را برای ارکستر ساخته و تنظیم کرده است، به تازگی و در طول جنگ دوازده روزه اسراییل و ایران نیز قطعه یاران کجایید را ساخته و منتشر کرده است.

یاران کجایید با نوای مارشی که بی شباهت به تعزیه نیست آغاز می شود. بارها تمام آن ها که با نواهای سوگ در موسیقی ملی ایران آشنایند، صداهایی را از این جنس شنیده اند که مارش عزاست. مارش هایی از جنس سمفونی خرمشهر مجید انتظامی، سمفونی خسوف سعید شریفیان، نی نوا ی حسین علیزاده و بسیاری از آثاری که مستقیم یا غیرمستقیم روایتی از جنگ و مقاومت را در بر داشته اند.

در آخرین ساخته هوشنگ کامکار ما علاوه بر شنیدن ترکیبی از مارش های جنگی و عزا، ورود می کنیم به قطعات آشنای میهنی ایرانی همچون ای ایران که ترجیع بند تکرارشونده این قطعه است.

مارش ها با واریاسیون های مختلف به ای ایران می رسند و در میانه نواهای ساخته شده، مخاطب می تواند به این قطعه معروف ملی-میهنی همچون نخ تسبیح متصل شود و روند آن را دریابد. ای ایران که این روزها بیش از همیشه مورد توجه قرار گرفته است، به عنوان حبل المتینی که یک ملت به آن تمسک جسته اند مطرح شده و در یاران کجایید نیز بارها به آن رجوع شده است.

از دیگر قطعاتی که می توان نوای آن را به شکلی پررنگ در یاران کجایید شنید، قطعه شهیدان با مطلع معروف کجایید ای شهیدان خدایی از ساخته های قدیمی خودش با صدای بیژن کامکار در دوران جنگ هشت ساله ایران و عراق است؛ قطعه ای که در آن زمان ساخته و منتشر و تبدیل به یکی از ماندگارترین آواهای آن دوران شد.

کامکار در این قطعه نیز بار دیگر سراغ یاد و خاطره قطعه قدیمی خودش رفته و گریزهای متعددی به آن زده است. حتی می توان در بخش هایی از یاران کجایید نواهایی از ایران ای سرای امید را نیز شنید؛ انگار که این قطعه، تابلویی ست موسیقایی برای ادای دین به موسیقی های وطنی ایران با استفاده از تم های مشهوری از قطعات ماندگار موسیقی ایران. ترکیبی آشنا، حماسی و خاطره انگیز از آنچه موسیقی ملی ایران را به ایستادگی و وطن پرستی و در عین حال غمی که در جای جای تاریخ سراغ این سرزمین آمده است گره زده.

شاید کمتر قطعه ای تا به امروز در موسیقی ملی ایران با چنین مختصاتی ساخته شده باشد که بتواند روایتگر تاریخ موسیقی ملی- میهنی بویژه در جنگ های مختلف باشد که به صورت ارکسترال با ارکستر بزرگ قابلیت اجرا داشته و در آن ارجاعات متعدد به ساخته های قبلی آهنگسازان مختلف با همین موضوع شده باشد. از این حیث، هوشنگ کامکار قطعه ای را در این برهه از زمان ساخت که خود به تنهایی می تواند مرورگر خاطرات موسیقایی یک میهن باشد.

نویسنده: نسیم قاضی زاده، پژوهشگر موسیقی