یکی از فضانوردان حاضر در ایستگاه فضایی بین المللی ، عکس خیره کننده ای را از فلوریدا و کوبا هنگام شب گرفته است.

به گزارش ایسنا، یکی از فضانوردان ایستگاه فضایی بین المللی در روز 19 مارس ساعت 2:23 بامداد به وقت منطقه زمانی شرقی، یک منظره خیره کننده را از زمین هنگام شب ثبت کرد که در آن نور ماه در آب های تاریک اقیانوس می رقصد و خوشه هایی را از چراغ های شهرها، شبه جزیره فلوریدا، کاراییب و بخش هایی از آمریکای مرکزی نمایان می کند.

به نقل از اسپیس، خوشه های متراکم نور، مراکز اصلی جمعیت از جمله راه روشن از میامی تا فورت لادردیل در امتداد ساحل جنوب شرقی فلوریدا، منطقه تامپا سن پترزبورگ در ساحل خلیج مکزیک و منطقه شهری اورلاندو در نزدیکی مرکز شبه جزیره را نشان می دهند. الگوهای کوچکتر اما همچنان قابل تشخیص نور، جزایر فلوریدا کیز، ناسائو در باهاما و هاوانا و دیگر شهرهای کوبا را مشخص می کنند.

چیزی که این تصویر را متمایز می کند، علاوه بر نورهای خیره کننده شهر، وجود پدیده بازتاب ماه است. درست مانند بازتاب نور خورشید از سطح اقیانوس در طول روز، بازتاب ماه زمانی رخ می دهد که نور ماه با زاویه مناسب از آب منعکس می شود تا به ناظر برسد.

ناظر در این مورد، یکی از خدمه ایستگاه فضایی بین المللی بود. در آن زمان، ماه در فاز کاهنده بود و حدود 78 درصد از آن روشن شده بود؛ به اندازه ای که می توانست بازتاب متمرکزی را در سراسر دریا به ویژه در نزدیکی فلوریدا کیز و کوبا ایجاد کند.

این عکس با استفاده از دوربین دیجیتال Z9 نیکون (Nikon) با لنز 28 میلی متری گرفته شده است که میدان دید وسیعی شبیه به چشم انسان را ارائه می دهد. این پرسپکتیو به بینندگان امکان می دهد تا انحنای سیاره را که توسط یک لایه سبز نازک و کم رنگ از هواتاب در امتداد افق برجسته شده است، درک کنند.

این عکس از ایستگاه فضایی بین المللی در ارتفاع حدود 400 کیلومتری زمین گرفته شده است. تصاویر شبانه زمین، الگوی سکونتگاه های انسانی، زیرساخت ها و کاربری زمین را آشکار می کنند که ثبت آنها در طول روز دشوار است. دانشمندان از چنین مشاهداتی برای مطالعه توسعه شهری، مصرف انرژی و آلودگی نوری استفاده می کنند؛ ضمن این که به ردیابی چگونگی تداخل فعالیت های انسانی با محیط های طبیعی نیز می پردازند.

ظهور درخشش ماه به ویژه برای دانشمندان ارزشمند است. بازتاب نور ماه از اقیانوس می تواند به آنها در مطالعه شرایط سطح دریا مانند ناهمواری و الگوهای موج حتی هنگام شب کمک کند. هنگامی که این مشاهدات با سایر منابع داده ترکیب می شوند، درک تعامل میان اقیانوس و جو را بهبود می بخشند و مدل های مورد استفاده در تحقیقات آب و هوا و محیط زیست را اصلاح می کنند.