تحقیقات جدید نشان داده اند که تغییرات اقلیمی و خشکسالی شدید احتمالاً عامل اصلی نابودی Homo floresiensis یا انسان فلورسی، خویشاوند قد کوتاه انسان که به عنوان هابیت نیز شناخته می شود، بوده است.

به گزارش Phys، انسان های فلورسی برای حدود 140 هزار سال در غار Liang Bua می زیستند، فیل های کوتاه قد را شکار می کردند و ابزارهای سنگی می ساختند. اما این ثبات دوام نداشت و خشکسالی که هزاران سال طول کشید، این منطقه را درگیر کرد و به تدریج هابیت ها را به سوی نقطه نهایی نابودی شان سوق داد. بدون غذا و آب، هابیت ها حدود 50 هزار سال پیش غار Liang Bua را ترک کردند.

تیم پژوهشی برای بازسازی این بحران اقلیمی باستانی به دو شاهد غیرمنتظره نیاز داشت: حلقه های رشد استالاگمیت های غار و نشانه های ایزوتوپی که در دندان های یک گونه فیل محبوس شده بودند. این دندان های فسیلی متعلق به Stegodon florensis insularis، گونه ای از فیل های کوتوله بودند که منبع اصلی تغذیه هابیت ها محسوب می شدند.

این داده ها داستانی از فروپاشی محیط زیست را روایت می کنند. روند خشک شدن تدریجی ابتدا حدود 76000 سال پیش منطقه را دربر گرفت و نهایتاً به یک خشکسالی شدید بین 61000 تا 55000 سال پیش تبدیل شد. نتایج این تحقیق در مجله نیچر منتشر شده است.

این بازه زمانی با نابودی انسان فلورسی در سوابق باستان شناسی همخوانی دارد. همچنین بررسی ایزوتوپی دندان ها نشان داد که فیل ها برای یافتن آب دچار مشکل بودند، زیرا بستر رودخانه ها به خاک ترک خورده تبدیل شده بود. حدود 61000 سال پیش، جمعیت فیل های کوتوله به طور چشمگیری کاهش یافت و هابیت ها را از مهم ترین منبع غذایی شان محروم کرد، یعنی همان زمانی که محیط زیست شروع به فروپاشی کرده بود.

در نهایت، کمبود بی وقفه آب و مبارزه ناامیدانه برای منابع غذایی احتمالاً هابیت ها را مجبور کرد تا غار Liang Bua، خانه اجدادی خود را ترک کنند و به مهاجرتی بروند که بازگشتی نداشت.