شتاب تورم و کاهش ارزش پول ملی سبب شده تا افراد طی سال های گذشته خرید و نگهداری طلا و ارز را به عنوان راهی برای حفظ ارزش دارایی های خود انتخاب کنند. سال گذشته، وزیر سابق اقتصاد میزان دارایی های ارزی نزد مردم را 20 تا 40 میلیارد دلار برآورد کرده بود. حجم بالای ذخایر طلا و ارز سبب شده تا ایده های مختلفی در خصوص استفاده از این ذخایر شکل گیرد.

به گزارش دنیای اقتصاد، هر از گاهی برخی مسوولان از ضرورت جذب و به کارگیری این منابع در جریان تولید صحبت می کنند، اما تا به حال اقدام عملیاتی در این زمینه انجام نشده است. البته اخیرا سیدعلی مدنی زاده، وزیر اقتصاد از برنامه خود برای جذب ارزهای خانگی صحبت کرده است. وزیر اقتصاد همچنین گفته است که صندوق های ارزی به مردم معرفی خواهد شد تا سرمایه های خرد به چرخه اقتصادی برگردد.

در این زمینه فعالان اقتصادی ذخایر ارز و طلای مردم را قابل اتکا می دانند، اما بیش از هر چیز به از بین رفتن سرمایه اجتماعی در سال های گذشته به دنبال اقدامات دولت اشاره می کنند. آنها جلب اعتماد مجدد مردم را کار دشواری می دانند که نیازمند برنامه ریزی بلندمدت و عمل گرایی است.

یحیی آل اسحاق گفت: در شرایطی که اقتصاد در وضعیت تورمی قرار دارد، انتظارات تورمی وجود دارد و محیط اقتصادی با ابهام همراه است، به طور طبیعی هر فردی برای حفظ ارزش دارایی خود روش هایی که ثبات بیشتری دارد را انتخاب می کند. افرادی که امکانات مالی دارند و نگران کاهش ارزش آن هستند، به راهکارهای سریع و راحتی چون خرید طلا و ارز روی می آورند که نقدشوندگی بالایی دارند.

آل اسحاق افزود: مفهوم این رفتار آن است که این دارایی ها از چرخه جریان جاری اقتصاد خارج می شود. به طوری که نه وارد تولید می شود و نه ارزش افزوده ایجاد می کند. همین امر موجب می شود دارایی ها به جای آنکه مولد باشند، منجمد شوند.

به گفته وی، اصل این ایده مناسب است، اما رفتارهایی در گذشته انجام شده که اعتماد عمومی را تضعیف کرده است. این تجربه موجب از بین رفتن اعتماد مردم شد.

عضو هیات نمایندگان اتاق ایران گفت: لازم است پیش از اجرای چنین طرح هایی، اعتماد عمومی نسبت به نظام بانکی و کلیت نظام حاکمیت احیا شود. اما تا زمانی که اعتماد ایجاد نشود، طبیعی است که مردم ترجیح می دهند دارایی خود را در منزل نگهداری کنند.

عباس آرگون بیان کرد: بازگرداندن این دارایی ها به فرآیند تولید بسیار پیچیده است و به مساله اعتماد برمی گردد. اعتماد بزرگ ترین سرمایه است و در گذر زمان ساخته می شود.

عضو هیات نمایندگان اتاق ایران تصریح کرد: در حال حاضر تولید نسبت به سایر بخش ها بازدهی مناسبی ندارد. در بخش های غیرمولد بازدهی بالای 30 تا 40 درصد وجود دارد، اما در تولید بازدهی کمتر از 20 درصد است. تولید باید جذابیت اقتصادی داشته باشد تا اشتغال زایی ایجاد کند و تولید رونق بگیرد.