فرارو-با وجود دهه ها کاوش علمی و پیشرفت چشمگیر فناوری های باستان شناسی، هنوز بخش هایی از تاریخ بشر در هاله ای از ابهام باقی مانده اند؛ شهرهایی که زمانی نقش محوری در شکل گیری تمدن های بزرگ، اداره امپراتوری ها و برگزاری آیین های مذهبی داشتند، اکنون تنها از طریق متون و اسناد باستانی شناخته می شوند.

به نقل از لایو ساینس، این شهرهای گمشده روی هیچ نقشه ای دیده نمی شوند و آثار باستانی خاصی از آنها باقی نمانده است؛ شهرهایی که ذهن پژوهشگران را به خود مشغول کرده اند. شش شهر باستانی که وجودشان قطعی است، اما مکان دقیقشان در هاله ای از ابهام قرار دارد.

این شهر پس از حمله آمریکا به عراق در سال 2003 و کشف هزاران لوح گِلی باستانی شناخته شد. براساس متون باستانی، ایریساگریگ حدود 4 هزار سال پیش در محدوده عراق امروزی قرار داشته و حاکمانش در کاخ های بزرگ با سگ های نگهبان زندگی می کرده اند. در میان لوح ها همچنین از قصری ویژه خدای انکی یا همان خدای خرد و جادو سخن به میان آمده که محل برگزاری جشن ها بوده است. باستان شناسان احتمال می دهند که این شهر در جریان جنگ عراق غارت شده باشد و محل دقیق آن همچنان نامشخص است.

این شهر به عنوان پایتخت جدید مصر به دستور فرعون آمنمحات اول ساخته شد. نام این شهر به معنای فاتح دو سرزمین بود. اگرچه این فرعون ترور شد، اما ایتج تاوی تا حدود سال 1640 پیش از میلاد پایتخت مصر باقی ماند. این شهر با وجود اهمیت تاریخی هنوز کشف نشده است و پژوهشگران بر اساس شواهد متنی و یافته های اطراف، احتمال می دهند این پایتخت گمشده در نزدیکی لیشت در مرکز مصر قرار داشته باشد.

آکد، پایتخت امپراتوری آکدی، بین سال های 2350 تا 2150 پیش از میلاد مرکز حکومت این امپراتوری بود و قلمرو آن بخش وسیعی از بین النهرین تا آناتولی را در بر می گرفت. یکی از مهم ترین بناهای این شهر معبد اولماش وقف الهه ایشتار بود. با وجود جایگاه محوری آکد در تاریخ بین النهرین، محل این شهر هرگز شناسایی نشده و متون باستانی نشان می دهند که هم زمان با فروپاشی امپراتوری آکد، این شهر نابود یا رها شده است.

نام این شهر به شهر یهودا اشاره دارد و به دوران امپراتوری بابل بازمی گردد. دانشمندان با استناد به حدود 200 لوح گِلی حدس می زنند که این شهر در عراق امروزی قرار داشته است. چرا که لوح ها در بازارهای عتیقه فروشی این منطقه یافت شده اند، نه در حفاری.

واشوکانّی پایتخت امپراتوری میتانی بود و بین سال های حدود 1550 تا 1300 پیش از میلاد مرکز حکومت این امپراتوری به شمار می رفت. با وجود اشاره های متعدد در متون باستانی، محل دقیق این شهر به طور قطعی مشخص نیست. براساس منابع تاریخی احتمالاً این شهر در شمال غرب سوریه قرار داشته و ساکنان آن به زبان هوری سخن می گفتند.

تینیس یکی از کهن ترین شهرهای مصر باستان بود و طبق نوشته های مانتو ، مورخ مصری، حدود 5 هزار سال پیش مرکز قدرت نخستین پادشاهان مصر محسوب می شد. اگرچه تاکنون بقایای باستان شناسی تینیس کشف نشده، اما پژوهشگران گمان می کنند که این شهر در نزدیک ابیدوس در جنوب مصر قرار داشته؛ جایی که بسیاری از پادشاهان و اشراف در آن دفن شده اند.

این شهرهای گمشده همچنان از بزرگ ترین معماهای تاریخ باستان هستند؛ رازهایی که شاید روزی باستان شناسان بتوانند آن ها را از دل خاک بیرون بکشند.