ناسا بالاخره یک رهبر دارد، اما آینده اش مبهم است. جرد آیزاکمن بااستعداد و آگاه است، اما در مورد چشم اندازش برای مشهورترین آژانس فضایی جهان سؤالاتی مطرح است.

به گزارش ایسنا، پس از یک سال بی هدف ماندن و خروج حدود 4000 کارمند به دلیل تعدیل نیرو توسط دولت ترامپ، ناسا اخیراً بالاخره اولین خبر خوب خود را دریافت کرد. روز 17 دسامبر بود که مجلس سنای آمریکا، جرد آیزاکمن (Jared Isaacman) را به عنوان مدیر جدید این سازمان تأیید کرد و او اکنون قدرت بازسازی موتور فرسوده تحقیقات علمی یا هدایت آن به سمت اختلال بیشتر را دارد.

به نقل از انگجت، با توجه به ظرفیت سایر منصوبان دونالد ترامپ، ایزاکمن احتمالاً بهترین نامزد برای این شغل است. وی علاوه بر اینکه یک کارآفرین میلیاردر موفق است، دو بار به عنوان بخشی از ماموریت های خصوصی اینسپایریشن4 (Inspiration4) و پلاریس داون (Polaris Dawn) با جت های جنگنده پرواز کرده و به فضا رفته است. او در یکی از این پروازها اولین پیاده روی فضایی تجاری را نیز انجام داد و از زمان پایان برنامه آپولو از هر انسان دیگری بیشتر از زمین فاصله گرفته است.

کیث کاوینگ(Keith Cowing)، کارمند سابق ناسا و بنیان گذار وبلاگ NASA Watch که به این آژانس اختصاص دارد، می گوید: بی نقص بودن، دشمنِ خوب بودن است. آیزاکمن بسیاری از معیارها را دارد. او تمام الزامات پرواز با فضاپیما را که فضانوردان آمریکایی در ناسا ملزم به رعایت آن هستند، برآورده کرده است. او همچنین تمام تلاش خود را برای داشتن خدمه متنوع به کار گرفته و تا جایی که می توانسته علم را در این ماموریت ها به کار گرفته است.

با این حال، اگر شما کارمند ناسا باشید یا کسی باشید که به فعالیت های این سازمان اهمیت می دهد، هنوز دلایل زیادی برای نگرانی در مورد آینده ناسا وجود دارد. وقتی ترامپ برای اولین بار در فصل بهار، آیزاکمن را نامزد ریاست ناسا کرد، این میلیاردر، سندی 62 صفحه ای نوشت که جزییات دیدگاه خود را برای ناسا شرح می داد. در ماه نوامبر، پایگاه پولیتیکو (Politico) نسخه ای از آن طرح را با عنوان پروژه آتنا (Project Athena) به دست آورد.

پروژه آتنا برای برخی از افراد درون ناسا، تصویری از کسی را ترسیم کرد که حداقل در زمان نگارش آن، اساساً نحوه کار ناسا و نحوه تأمین مالی اکتشافات علمی در ایالات متحده و جاهای دیگر را اشتباه فهمیده بود. همچنین نشان می داد که آیزاکمن ممکن است بیش از آنچه در نگاه اول به نظر می رسد، پذیرای دستورات ترامپ در مورد ناسا باشد.

وقتی پولیتیکو از یکی از مقامات سابق ناسا در مورد این طرح سؤال کرد، وی آن را عجیب و بی دقت توصیف کرد. یکی دیگر از مقامات سابق ناسا نیز با توجه به اینکه بسیاری از تغییرات پیشنهادی در ساختار این آژانس نیاز به تأیید کنگره دارد، آن را گستاخانه خواند.

در یک بخش از این طرح، آیزاکمن توصیه کرد که ناسا را ​​از تجارت علوم اقلیمی که با بودجه مالیات دهندگان تأمین می شود، خارج کنند و آن را برای دانشگاه بگذارند تا در مورد آن تصمیم بگیرند. در بخش دیگری، او قول داد که ارتباط و ضرورت تداوم هر مرکز آژانس، به ویژه آزمایشگاه پیشرانش جت نمادین ناسا را ​​​​ارزیابی کند و گفت که این مرکز و سایر مراکز باید خروجی و زمان برای علم را افزایش دهند.

از زمانی که آیزاکمن برای اولین بار آن طرح را نوشت، چیزهای زیادی تغییر کرده است. این سند قبل از کاهش نیروی کار، قبل از نامشخص شدن آینده مرکز پرواز فضایی گادرد(Goddard) و قبل از اینکه ترامپ با نامزدی مجدد آیزاکمن همه را شگفت زده کند، منتشر شد، اما این میلیاردر در جریان شهادت خود در سنا در اوایل این ماه گفت: من از همه چیز در این سند حمایت می کنم، حتی با اینکه هفت ماه پیش نوشته شده است. فکر می کنم همه چیز از نظر جهت گیری درست بود.

با این حال به نظر می رسید که او از برخی دیدگاه های بیان شده در پروژه آتنا یا استنباط شده از آن، فاصله گرفته است. آیزاکمن اظهار کرد: هر چیزی که نشان دهد من ضد علم هستم یا می خواهم این مسئولیت را برون سپاری کنم، قطعا نادرست است. وی همچنین با طرح دولت برای کاهش تقریباً نصف بودجه علمی ناسا مخالفت کرد و ادعا کرد که این پیشنهادها منجر به نتیجه مطلوب نخواهد شد.

یک چیز واضح است، آیزاکمن یک بوروکرات معمولی نیست. کیسی درایر(Casey Drier)، رییس سیاست فضایی در انجمن سیاره ای که یک سازمان غیرانتفاعی است که از اکتشاف و مطالعه فضا حمایت می کند، می گوید: یکی از مشکلات برخی از مدیران قبلی ناسا این بوده است که آنها بیش از حد به فرآیندهای داخلی و ساختار بوروکراتیک آژانس احترام گذاشته اند که به تصمیم گیری و عملکرد آسیب رسانده است. آیزاکمن خود را در موقعیت مخالف آن قرار داده است. واضح است که اگر بیش از حد پیش برود، این چیزی است که می تواند منجر به چالش های سیاسی و کنگره ای زیادی شود.

حتی اگر آیزاکمن هیچ یک از پیشنهادات مطرح شده در پروژه آتنا را دنبال نکند، یک مدیر ناسا، حتی کسی که با کارمندان دولت که زیر نظر آنها کار می کنند، همدردی می کند، فقط می تواند تا حدی کار انجام دهد.

درایر توضیح می دهد: هنگامی که یک درخواست بودجه به صورت عمومی منتشر می شود، همه در دولت باید از آن دفاع کنند. هر کاری که او انجام می دهد باید داخلی و خصوصی باشد. او هرگز در طول جلسه استماع خود به صراحت از دولت انتقاد نکرد. او همچنین نسبتاً دیر وارد روند تصویب بودجه می شود.

بخش زیادی از آینده ناسا به دفتر مدیریت و بودجه کاخ سفید (OMB) وابسته است که مسئول اجرای دستور کار رییس جمهور در سراسر قوه مجریه است. در نتیجه مستقیم راهنمایی هایی که این دفتر در تابستان منتشر کرد، به ناسا در سال 2025، 25 درصد کمتر از میانگین بین سال های 2020 تا 2024 کمک های مالی جدید اعطا کرد.

درایر می گوید: دفتر مدیریت و بودجه کاخ سفید لایه هایی از الزامات را اضافه کرده است که دانشمندان اکنون باید برای خرج کردن پولی که قبلاً به آنها اختصاص داده شده است، از آنها عبور کنند. دولت برخلاف اهداف اعلام شده خود برای بهره وری عمل کرده است. آیزاکمن نمی تواند خودش این مشکل را حل کند. او نمی تواند به این دفتر بگوید چه کاری انجام دهد. این یک چالش جدی خواهد بود.

آنچه بر همه چیز سایه افکنده، این واقعیت است که ناسا هنوز بودجه کامل سالانه برای سال 2026 را ندارد. کنگره تا تاریخ 30 ژانویه 2026 فرصت دارد تا قبل از اتمام لایحه بودجه کوتاه مدت که در 12 نوامبر تصویب کرد، ناسا و بقیه دولت فدرال را تأمین مالی کند. درایر خاطرنشان می کند: روی کاغذ، سیاست رسمی دولت هنوز خاتمه دادن به یک سوم از توانایی علمی ناسا است.

دلایلی برای خوش بینی محتاطانه وجود دارد. به طور علنی، هم مجلس نمایندگان و هم سنا با کاهش بودجه ترامپ مخالفت کرده اند و برخی از مأموریت های علمی مانند OSIRIS-APEX که قرار بود لغو شوند، برای یک سال کامل دیگر تأیید شده اند.

چیزی که ناسا اکنون به آن نیاز دارد، کسی است که همانطور که درایر می گوید، به شدت از این سازمان به هر طریقی که می تواند حمایت کند و هنوز مشخص نیست که آیا این فرد، جرد آیزاکمن است یا خیر.