دیرین شناسان موزه هانترین گلاسگو، فسیلی را تحت مطالعه دارند که از آن به عنوان کامل ترین فسیل کوسه در تمام ادوار تاریخ یاد می شود.

این یافته که با نام علمی Akmonistion zangerli شناخته می شود، دریچه ای رو به دنیایی باز کرده است که در آن، بریتانیای امروزی در نزدیکی خط استوا قرار داشت.

دکتر نیل کلارک، سرپرست بخش دیرین شناسی موزه، می گوید: ما معمولاً فسیل کوسه ها را فقط از روی دندان هایشان می شناسیم، چون غضروف به سرعت تجزیه می شود. اما کوسه برزدن یک استثنای جهانی است؛ هر مهره و هر دندان دقیقاً در همان جایی است که 330 میلیون سال پیش، زمان زنده بودن حیوان بوده است. کیفیت این فسیل به قدری بالاست که محتویات معده کوسه نیز پس از صدها میلیون سال قابل شناسایی است.

تحقیقات نشان می دهد این کوسه یک متری در یک تالاب گرمسیری زندگی می کرده است. یک رخداد فاجعه بار (مانند طوفان یا رسوب ناگهانی) باعث شده کوسه به قعر لایه های گلی فرو برود. در آنجا، نبود اکسیژن مانع از پوسیدن بافت های نرم شده و فشار گل و لای، این موجود را برای همیشه در زمان منجمد کرده است. این گونه در اواخر دوره تریاس، یعنی زمانی که 96 درصد از موجودات زنده زمین منقرض شدند، از میان رفته است.

با وجود کمال فسیل، هنوز رازهایی درباره آن باقی است. در پشت سر این کوسه ساختار عجیبی وجود دارد که دانشمندان را به دو دسته تقسیم کرده است؛ برخی معتقدند این اندام برای جفت گیری و جذب ماده ها بوده و برخی دیگر می گویند کوسه با خم کردن پشت خود، تصویری شبیه به یک دهان غول آسا ایجاد می کرده تا رقبا را بترساند.