نُه و نیم شبِ سه شنبه شب، چهارم آذرماه از مسیر اتوبان کاشان، نایین، به انارک (مادر معدن های ایران)رسیدم. گشتی در بلوار و مرکز شهر و کاروانسرای بسته شهر زدم. سرمای شب کویر چنان بود که صدای جُغدی هم نمی آمد به گوش . پمپ بنزین شهر، کنار ماشین نیسانی که پُر از بار تُشک بود!، صندلی را خواباندم و دو ساعتی به خواب رفتم.

بین خواب و مرگ و سرما، ادامه دادم و بعد از هشتاد کیلومتر اندک اندک همنوردان باشگاه صعود اهل قلم به وعده گاه ساعت هشت صبح به روستای چوپانان رسیدند. ماشین ها از روستا به سمت جنوب شرق، حدود پانزده کیلومتر از مزرعه الله آباد گذشتند و در محوطه هزار متری، فضای کویری - رملی جنگلیِ تر و خشک، از درختان تاغ، در نمک زاری سفت خشک حلقه زدند.

ماشین ها یک طرف و چادرها در یک دایره بزرگ برپاشدند. خورشید با وجودی که مایل می تابید اما گرمای تند و سایه ای سرد را ایجاد کرده بود. چادرهای نوزده استان در رنگ های سبز و نارنجی و قرمز زرد، رنگین کمانی از زبان ها و قومیت های مختلف را در این دایره بزرگ به هم تافته و ساخته بود. قسمت فرهنگی و آموزشی برنامه همایش با اعطا لوح و جوایز و نمایش و شعر، شیرینی و شادی در نیمه شب پایان یافت. ساعت سه و نیم شب بیدار باش، ساعت چهار و نیم پنجاه هشت نفر در یک خط به سرپرستی جناب لقایی و جلوداری جناب شاه محمدی حرکت کرد.

شفق صبح و ابرهای طلایی شرق در میانه جنگل و رمل و کوه های دور دست و وسعت کویر، هر آن چه خوانده و دانسته بودم به متافیزیکی استعلایی بالاتر می برد. شکوه و سکوت و رازآمیزی کویر و به هم ساختن رمل ها و ریشه ها الگوی تکاملی از طریق رد پای پرندگان و لانه حشرات و جانوران، رد پای شتران در تپه های شنی نوع دیگری از زندگی و حیات را بازآفرینی می کند. هر پایی که بر می داشتم و هر نگاهی که به دور دست می کردم، پرسشی از دل فلسفه و معنا شکل می گیرد. از بهترین تبیین ممکن لایب نیتس تا دگردیسی هایی طبیعت، فرو افتادن شهاب سنگی به زمین و جهت یابی گذشتگان از طریق ستاره ها .

گروه پنجاه هشت نفری بعد از نُه کیلومتر به جنگلی انبوه از درختان کویری، در دره ای جنگلی، احاطه به تپه های رملی و چاه آبی . بعد از استراحتی و کمی مسابقه رمل نوردی ساعت ده برگشتیم و ساعت دو بعد از ظهر به کمپ رسیدیم. این برنامه ورزشی - کویری با شعار مسئولانه محیط زیستی قطره های آب، تداوم زندگی در بعد از ظهر پنج شنبه پنج آذر ماه پایان یافت.