فرارو تال شالوِف، خبرنگار بخش بین الملل شبکه سی.ان.ان

به نقل از شبکه سی.ان.ان، وقتی بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسراییل، این هفته در مارالاگو با دونالد ترامپ، رییس جمهور ایالات متحده، روبه رو می شود، ماجرا فقط یک دیدار معمول دیپلماتیک یا تجدید دیدار سیاسی نخواهد بود؛ این ملاقات بار معنایی سنگین تری را با خود حمل می کند. برای نتانیاهو، این صحنه عملاً حکم پردهٔ نخست کارزار انتخاباتی 2026 را پیدا می کند؛ رقابتی که در آن، رییس جمهور آمریکا قرار است نقشی محوری و تعیین کننده برعهده بگیرد.

بر پایهٔ تقویم رسمی، اسراییل باید در اکتبر 2026 پای صندوق های رأی برود؛ تقویمی که البته ثبات چندانی ندارد و ممکن است زودتر از موعد از هم بپاشد. در حال حاضر، دو تهدید فوری ائتلاف نتانیاهو را در تنگنا قرار داده است: بحران خدمت سربازی اجباری یهودیان ارتدوکس افراطی و ضرب الاجل تصویب بودجه در مارس 2026. هر یک از این دو بحران به تنهایی می تواند جرقهٔ برگزاری انتخابات زودهنگام را بزند.

دولت ششم بنیامین نتانیاهو از میان آشوب هایی کم سابقه عبور کرده است؛ از طرح اصلاحات قضایی در سال 2023 که صدها هزار نفر را به خیابان ها کشاند تا حمله هفتم اکتبر 2023 حماس و سپس جنگ فرساینده ای که پس از آن آغاز شد و اسراییل را هم در انزوای دیپلماتیک فرو برد و هم با شکافی عمیق در داخل مواجه کرد. با وجود همه این ها، نتانیاهو پابرجا مانده است. ائتلاف او در شش سال گذشته، بیش از هر دولت دیگری در اسراییل عمر کرده و همین تداوم به او مجال داده است بازدارندگی منطقه ای اسراییل را تا حدی احیا کند؛ در حالی که هم زمان، روند آغاز تحقیقات جدی درباره تصمیم گیری هایی که به بی سابقه ترین شکست امنیتی اسراییل در هفتم اکتبر 2023 انجامید، عملاً متوقف مانده است.

نظرسنجی های پیاپی از اکتبر 2023 تاکنون نشان می دهد ائتلاف بنیامین نتانیاهو برای رسیدن به اکثریت 61 کرسی کنست معمولاً به بن بست می خورد و اغلب در بازه ای میان 49 تا 54 کرسی نوسان می کند. در چنین فضایی، به نظر می رسد راهبرد انتخاباتی او بر یک محاسبه ساده استوار شده باشد: تا جایی که ممکن است از شکست هفتم اکتبر فاصله بگیرد و هم زمان، روی نقش آفرینی دونالد ترامپ حساب باز کند تا این روایت را در روز رأی گیری به شکلی دیگر بازنویسی کند. نداو اشتراوخلر، استراتژیست سیاسی که پیش تر با نخست وزیر همکاری داشته است، می گوید: رییس جمهور آمریکا قرار است در راهبرد انتخاباتی نتانیاهو برای پیروزی دوباره نقشی محوری داشته باشد.

این هم پیمانی سابقه دارد. در چرخه های پرآشوب انتخابات 2019 تا 2020 در اسراییل، حزب لیکود خیابان ها را با بیلبوردهایی پوشاند که ترامپ و نتانیاهو را در حال دست دادن نشان می داد؛ کنار همان شعار معروف: نتانیاهو، در یک لیگ دیگر. ترامپ هم در بزنگاه های حساس کارزار انتخاباتی، مجموعه ای از ژست های نمادین اما اثرگذار را به نمایش گذاشت: به رسمیت شناختن حاکمیت اسراییل بر بلندی های جولان در سال 2019، رونمایی از نسخه ای پیشین از طرح صلح فلسطین در سال 2020 و نقش آفرینی در پیشبرد توافق های ابراهیم. در مقطع نزدیک تر نیز ترامپ از کارزار عفو نتانیاهو حمایت کرد و در سخنرانی اکتبر در کنست به طور علنی از اسحاق هرتزوگ، رییس جمهور اسراییل خواست او را عفو کند. ترامپ همان جا گفت: یک ایده دارم آقای رییس جمهور ــ چرا به او عفو نمی دهید؟

این ماجرا به راه افتادن کارزاری همسو با لیکود را به دنبال داشت؛ کارزاری که سرانجام به درخواست رسمی خودِ بنیامین نتانیاهو برای عفو ختم شد. نتانیاهو در ویدیویی که همزمان با این درخواست منتشر کرد، به نقش حمایتی دونالد ترامپ اشاره کرد و مدعی شد این پشتیبانی به هر دو رهبر امکان می دهد منافع حیاتی را در دوره ای از فرصتِ گذرا پیش ببرند . نداو اشتراوخلر آن سخنرانی ترامپ در کنست را عملاً آغاز کارزار انتخاباتی او می داند؛ کارزاری که به گفته او به دست بهترین کمپینر جهان یعنی دونالد ترامپ هدایت می شود. اشتراوخلر می گوید: احتمالاً ترامپ همان طور که در گذشته بود، دوباره روی پوسترهای انتخاباتی نتانیاهو ظاهر خواهد شد. او تاکید می کند: حضور او مثل سایه بر سراسر کارزار می افتد، اما مسئله کیفیت است نه کمیت.

در همین چارچوب، یک منبع آگاه در لیکود که با روند برنامه ریزی ها آشنایی دارد، می گوید نتانیاهو پیش تر درباره امکان میزبانی از ترامپ در جریان کارزار انتخاباتی اش در اسراییل گفت وگو کرده است؛ سفری که اگر محقق شود، به عنوان دومین سفر ترامپ به اسراییل پس از بازگشت او به کاخ سفید ثبت خواهد شد.

با این حال، اعداد و ارقام روشن می کند چرا این مسیر برای نتانیاهو جذابیت دارد. بر اساس نظرسنجی گالوپ در سپتامبر 2025 درباره زندگی در اسراییل، میزان رضایت اسراییلی ها از رهبری آمریکا 76 درصد گزارش شده، در حالی که رضایت از رهبری دولت اسراییل 40 درصد بوده است. همچنین توافق آتش بس غزه که به میانجی گری و قاطعیت ترامپ نسبت داده می شود در عمل بیش از هر چیز به تقویت برنده رییس جمهور آمریکا در میان اسراییلی ها انجامیده است.

ارزیابی محافل داخلی اسراییل این است که پیشنهاد انتخاباتی نتانیاهو قرار است عمدتاً بر نمایش های دیپلماتیک بنا شود: گسترش توافق های ابراهیم، پیش بردن مسیر عادی سازی با عربستان سعودی و تبلیغ یک نظم جدید در خاورمیانه؛ مسیری که با تمایل ترامپ برای دریافت جایزه نوبل صلح هم راستا است و اورشلیم نیز به طور فعال در حال تقویت و ترویج آن به شمار می رود. در همین مسیر، امیر اوحانا، رییس کنست و از چهره های وفادار به نتانیاهو، اخیراً در کنار مایک جانسون، رییس مجلس نمایندگان آمریکا، یک ابتکار پارلمانی در سطح جهانی را کلید زده اند که از رهبران جهان می خواهد از نامزدی ترامپ برای جایزه نوبل سال 2026 حمایت کنند.

ناداو اشتراوخلر می گوید: مهم ترین چیز برای نتانیاهو، میراث او است. او تاکید می کند: پیام نتانیاهو این خواهد بود که دستاوردهای زیادی داشته، اما مأموریتش هنوز تمام نشده است؛ تهدید ایران همچنان پابرجاست و توافق های صلحی هم هست که باید ساخته شود. با این حال، تصویر ترامپ از یک صلح تاریخی در خاورمیانه هنوز به واقعیت تبدیل نشده و همچنان با موانع جدی مواجه است. آتش بس غزه شکننده مانده است؛ ترامپ اسراییل را برای شتاب دادن به مرحله دوم زیر فشار گذاشته، اما هنوز هیچ نیروی بین المللی برای اداره غزه شکل نگرفته و چشم انداز خلع سلاح حماس نیز دور از دسترس به نظر می رسد. از سوی دیگر، کشورهایی که انتظار می رفت با سرعت به توافق های ابراهیم ملحق شوند، همچنان با تردید پیش می روند و عادی سازی روابط با عربستان سعودی هم هنوز افقی دوردست دارد.

شکاف ها در دیگر میدان های منطقه ای هم خود را عیان کرده است. در پرونده سوریه، رویکرد خوش بینانه و آغوش باز ترامپ نسبت به رژیم الشرع ، با اراده اسراییل برای حفظ یک منطقه حائل در تضاد قرار گرفته است. در پرونده لبنان نیز واشنگتن بر مسیر دیپلماسی اصرار می ورزد و به سمت آن فشار می آورد، در حالی که اورشلیم نسبت به توان بیروت برای مهار حزب الله، بدون رفتن به سمت یک کارزار نظامی دیگر، تردید جدی دارد.

در این میان، ایران همچنان حساس و تعیین کننده باقی مانده است؛ اسراییل روند غنی سازی هسته ای تهران را دنبال می کند و هم زمان، بیش از پیش از فعالیت های موشکی بالستیک آن نگران شده است. در چنین فضایی، مقام های اسراییلی تردید دارند ترامپ برای صدور مجوز یک عملیات بزرگ دیگرِ اسراییل علیه ایران شتاب نشان دهد؛ به ویژه پس از پیامدهایی که حمله اسراییل در سپتامبر به رهبر حماس در دوحه به دنبال آورد.

آنا کلی، معاون سخنگوی مطبوعاتی کاخ سفید، در اظهاراتی گفت: اسراییل در تاریخ خود دوستی بهتر از رییس جمهور ترامپ نداشته است. او همچنین تاکید کرد: ما همچنان به طور نزدیک با متحد خود همکاری می کنیم تا برنامه 20 ماده ای رییس جمهور برای صلح با موفقیت اجرا شود و امنیت منطقه ای در خاورمیانه تقویت گردد. کلی بار دیگر تاکید کرد: همان طور که رییس جمهور بارها در دوره های اول و دوم خود تاکید کرده است، او متعهد است اطمینان حاصل شود که ایران هرگز به سلاح هسته ای دست پیدا نکند.

در همین حال، غزه همچنان سیاسی ترین و پرتنش ترین میدان باقی مانده است؛ جایی که ترامپ به دنبال پیشبرد مرحله بعدی توافق است، اما نتانیاهو با محدودیت های ائتلاف راست گرای خود دست به گریبان است؛ ائتلافی که با هر نوع عقب نشینی بیشتر مخالفت می کند. به گفته منابع اسراییلی، نتانیاهو ممکن است پیش از آنکه با پیش بردن آتش بس موافقت کند، در پی گرفتن مجوز برای یک عملیات نظامی دیگر در داخل غزه برآید؛ یک نمایش نهایی از قدرت برای راضی نگه داشتن شرکای ائتلاف، پیش از آنکه امتیازهای بیشتری بدهد.

یک مقام پیشین اسراییلی می گوید: نتانیاهو در خلأ تصمیم نمی گیرد و عمل نمی کند. به گفته او، جرد کوشنر و دیگر چهره های کلیدی اطراف ترامپ، به علاوه متحدان ترامپ در خلیج فارس و دوستان او در ترکیه و قطر، به تدریج از تعلل نتانیاهو در اجرای طرح آتش بس غزه ناامید شده اند و با هر مانوری که بتواند ثبات گسترده تر منطقه را به خطر بیندازد، با بدبینی برخورد می کنند. به روایت همین منابع، رویکرد نتانیاهو احتمالاً بر کنار هم چیدن یک بسته پیوندیِ جامع بنا خواهد شد: پیشرفت در غزه در برابر دریافت تضمین های امنیتی علیه ایران و لبنان، هماهنگ کردن گام ها با جدول زمانی سیاست داخلی و احتمالاً جلب حمایت برای کارزار عفو او.

یک مقام ارشد اسراییلی تاکید می کند: پیشروی در یک جبهه را با جبران در جبهه ای دیگر معاوضه می کند. به گفته او، به نظر می رسد نتانیاهو ناچار باشد مرحله دوم را به ترامپ واگذار کند؛ بنابراین پرسش محوری این است که در برابر این واگذاری چه چیزی به دست خواهد آورد مثلاً حمایت آمریکا از یک حمله دیگر یا پشتیبانی از اقدام نظامی در لبنان.

حتی اگر آن گشایش های تاریخی هرگز به واقعیت نرسند، ترامپ یک سرمایه به همان اندازه ارزشمند در اختیار نتانیاهو می گذارد: توجه. هر توییت، هر سفر و هر اظهارنظر رییس جمهور آمریکا به سرعت به تیتر اول رسانه ها تبدیل می شود، نورافکن را از رقبای نتانیاهو می گیرد و دستور کار افکار عمومی اسراییل را به سمت موضوعی تازه می کشاند. ناداو اشتراوخلر در این باره می گوید: ممکن است اختلاف نظرها یا اصطکاک هایی وجود داشته باشد، اما در نهایت یکدیگر را می فهمند و توان حل مسائل را دارند. تا امروز، آن ها همواره هماهنگ بوده اند. نتانیاهو بسیاری از اقداماتش را تا پیروزی ترامپ در انتخابات به تعویق انداخت و اکنون انتظار دارد همان حمایت را در مقابل دریافت کند.

در رقابت های گذشته، مداخلات ترامپ به نتانیاهو کمک کرد از شکست فرار کند، اما هیچ وقت پیروزی قاطع را برای او تضمین نکرد. در فاصله سال های 2019 تا 2021، نتانیاهو نتوانست یک ائتلاف باثبات شکل بدهد و سرانجام کشور را به پنج انتخابات در چهار سال کشاند. ترامپ احتمالاً همچنان قدرتمندترین کارت در دست نتانیاهو خواهد ماند؛ اما همان طور که تجربه نزدیک نشان داده است، این کارت لزوماً برای داشتن یک دستِ برنده کافی نخواهد بود.