کمبود و دشواری دسترسی به برخی داروهای مورد نیاز بیماران سرطانی در کردستان، اگرچه از سوی مسئولان محدود و مقطعی عنوان می شود، اما در روایت های میدانی بیماران و خانواده هایشان، به نگرانی جدی و رنجی روزمره تبدیل شده است رنجی که گاه روند درمان را تحت تأثیر قرار می دهد.

به گزارش ایلنا، در بخش شیمی درمانی یکی از مراکز درمانی سنندج، بیماری که برای ادامه درمان منتظر داروی خود است، با صدایی آرام اما نگران می گوید: قرار بود دارویم را امروز تزریق کنم، اما گفتند موجود نیست. وقتی دارو نباشد، درمان هم عقب می افتد، این برای ما خیلی نگران کننده است.

او ادامه می دهد: می گویند جایگزین داخلی هست، اما من ماه ها با یک داروی مشخص درمان شده ام. تغییر دارو یعنی استرس دوباره و کند شدن روند درمان که من از آن واهمه دارم.

در گوشه ای دیگر از یکی از مراکز شیمی درمانی سنندج، بیماری میانسال که منتظر نوبت تزریق است، با نگرانی می گوید: وقتی می گویند دارو نیست، یعنی تا جلسه بعد باید با استرس زندگی کنیم.

او ادامه می دهد: می گویند جایگزین هست، اما بدن هر کسی به هر دارویی جواب نمی دهد. این را فقط کسی درک می کند که خودش بیمار باشد.

همراه یک بیمار زن سرطانی، از تجربه تکراری این روزها می گوید: تقریباً حفظ شده ایم، هر داروخانه ای می رویم، همان جمله را می شنویم: نداریم. بعد می گویند شاید هفته بعد بیاید.

او با گلایه اضافه می کند: بیمار درد می کشد، ما هم هر روز دنبال دارو می دویم. این فقط کمبود دارو نیست، فرسایش روحی است.

گرانی دارو یکی دیگر از مشکلاتی است که بیماران و خانواده ها به آن اشاره می کنند. یکی از بیماران می گوید: دارویی که قبلاً با بیمه می گرفتیم، حالا یا نیست یا باید آزاد بخریم. قیمتش برای ما واقعاً سنگین است.

همراه او نیز می گوید: گاهی مجبور می شویم از خیر بعضی اقلام ضروری بگذریم تا فقط پول دارو را جور کنیم.

برخی بیماران سرطانی و همراهانشان می گویند: اگرچه داروهای شیمی درمانی تولید داخل در دسترس است، اما کمبود برخی برندهای خارجی و افزایش هزینه ها، فشار مضاعفی بر آنان وارد کرده است. به گفته این بیماران، در مواردی ناچار به جست وجو در چندین داروخانه یا تهیه دارو از استان های دیگر شده اند.

در همین راستا، معاون غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی کردستان با رد کمبود داروهای شیمی درمانی تولید داخل، گفت: کمبودهای مطرح شده بیشتر مربوط به برخی برندهای وارداتی است که برای آن ها جایگزین های داخلی مؤثر و مورد تأیید وجود دارد و بیماران بدون وقفه درمان خود را دریافت می کنند.

امیر مرسا همچنین کمبود برخی داروها از جمله انسولین لوومیر، میزوپروستول و شربت تنتور اپیوم را ناشی از مشکلات ملی در حوزه تولید و تأمین مواد اولیه دانست و تأکید کرد: این مسئله محدود به استان کردستان نیست.

به گفته وی، با پیگیری های انجام شده، توزیع انسولین لوومیر افزایش یافته و تأمین سایر داروهای مورد نیاز نیز در دستور کار قرار گرفته است.

با این حال، بیماران سرطانی معتقدند؛ حتی کمبود مقطعی یا تغییر داروی مصرفی، می تواند بر روند درمان و آرامش روانی آنان تأثیرگذار باشد و انتظار دارند مسئولان با نظارت بیشتر، دسترسی پایدار و آسان به داروهای مورد نیاز را تضمین کنند.

در پایان باید متذکر شد: اطلاع رسانی شفاف، تأمین به موقع دارو و حمایت بیمه ای مؤثر، نقش مهمی در روند بهبود بیماران و کاهش نگرانی بیماران سرطانی و خانواده های آن ها دارد.