فرارو-انقراض معمولاً بی سروصدا اتفاق می افتد؛ پایانی تدریجی که اغلب کسی متوجه آن نمی شود. اما جورج تنها ، آخرین لاک پشت غول پیکر جزیره پینتا از معدود حیواناتی بود که با مرگش پایان یک زیرگونه را به موضوعی جهانی بدل کرد.

به نقل از iflscience، جورج تنها، لاک پشت جزیره پینتا (Chelonoidis nigra abingdoni)، آخرین بازمانده از زیرگونه ای نادر از لاک پشت های غول پیکر جزایر گالاپاگوس بود؛ مجمع الجزایری آتشفشانی در اقیانوس آرام که الهام بخش شکل گیری نظریه تکامل چارلز داروین شد.

جورج تنها لاک پشت بومی جزیره پینتا بود. پژوهشگران می گویند اجداد این لاکپشت حدود 300 هزار سال پیش از جزیره اسپانیولا به پینتا مهاجرت کرده اند؛ مهاجرتی که با توجه به جثه سنگین و توانایی محدود این جانوران در شنا، همچنان یک راز علمی محسوب می شود. تا اوایل قرن بیستم، بسیاری از دانشمندان تصور می کردند زیرگونه لاک پشت های جزیره پینتا منقرض شده است.

شکار بی رویه در قرن نوزدهم و ورود بزهای آزاد در دهه 1950 جمعیت این لاک پشت ها را به شدت کاهش داد. با این حال در سال 1971، یوزف واگ وُلگی دانشمند مجارستانی، ناگهان با صحنه ای غیرمنتظره روبه رو شد؛ لاک پشتی غول پیکر که به تنهایی در جزیره پرسه می زد. این گونه بود که جورج تنها دوباره به جهان معرفی شد.

این لاک پشت در سال 1972 به ایستگاه تحقیقاتی چارلز داروین منتقل شد، اما تلاش ها برای یافتن یک جفت از همان زیرگونه بی نتیجه ماند و حتی جفت گیری با نزدیک ترین زیرگونه های ژنتیکی هم منجر به تولید نسل نشد. نام جورج تنها احتمالاً برگرفته از سنت جورج یا کمدین آمریکایی جورج گوبل است، اما در هر صورت، این لاک پشت به سرعت به نمادی جهانی بدل شد.

صبح 24 ژوئن 2012، مدتی پس از 100 سالگی جورج تنها در پارک ملی گالاپاگوس درگذشت؛ یکی از آخرین بازدیدکنندگان جورج سر دیوید اتنبرو بود که تنها دو هفته پیش از مرگ، از این لاک پشت فیلم برداری کرده بود. پس از مرگ پژوهشگران نمونه های بافتی جورج را جمع آوری کردند تا شاید روزی بتوان از آن ها برای تولید سلول های بنیادی، سلول های جنسی یا شبیه سازی استفاده کرد. ژنوم جورج به طور کامل توالی یابی شده و تحقیقات نشان می دهد هنوز لاک پشت هایی وجود دارند که از نظر ژنتیکی شباهت زیادی به جورج دارند.

پیکر تاکسیدرمی شده جورج، پس از نمایش کوتاه در موزه تاریخ طبیعی آمریکا، به گالاپاگوس منتقل شد و اکنون به عنوان نمادی از شکنندگی حیات و اهمیت حفاظت از تنوع زیستی، در معرض دید عموم قرار گرفته است.