تسلیحات هسته ای مخرب ترین مواد منفجره ای هستند که انسان تا به امروز ساخته و در جنگ به کار برده است. با توجه به قدرت ویرانگر این سلاح ها که می توانند شهرهای مختلف را به کلی نابود کنند، انتظار می رود کشورهای دارنده این سلاح ها در نگهداری آن ها محتاط باشند. با این حال، در طول سال ها شش مورد رخ داده که به دلیل حوادث و تصادفات، تسلیحات هسته ای از دست رفته و تاکنون بازیابی نشده اند.

ایالات متحده این اتفاقات را حوادث تیر شکسته یا Broken Arrow می نامد، اما این اصطلاح فقط به موارد مربوط به از دست رفتن تسلیحات هسته ای محدود نمی شود و دربرگیرنده حوادث و تصادفات نیز هست. تاکنون، 32 حادثه از نوع Broken Arrow ثبت شده که شش مورد آن ها مربوط به از دست رفتن تسلیحات هسته ای است و تاکنون بازیابی نشده اند؛ و این تنها اطلاعاتی است که برای عموم منتشر کرده اند.

حوادثی مشابه بمب تایبی در طول جنگ سرد نیز گهگاه رخ می داد، زیرا انواع مختلف تسلیحات هسته ای گاهی از کنترل نیروهای نظامی خارج می شدند. جای نگرانی برای مردم عادی نیست، زیرا دلایلی وجود دارد که این سلاح ها قابل بازیابی نیستند و یک غواص معمولی با آن ها مواجه نخواهد شد. با این حال، این موارد قابل توجه اند و نشان می دهند که در تاریخ بشر شش بار اتفاق افتاده که سلاح های هسته ای از کنترل خارج و گم شده اند!

سیاست سه گانه هسته ای دولت آمریکا بر این اصل استوار است که همواره سه شیوه مختلف برای به کارگیری سلاح های هسته ای در اختیار داشته باشد. این سه شیوه عبارتنداز، پرتاب سلاح های هسته ای از بمب افکن های راهبردی، موشک های بالستیک پرتاب شونده از زیردریایی ها (SLBM) و موشک های بالستیک قاره پیما (ICBM).

بمب تایبی یک سلاح هسته ای با قدرت انفجاری 3.8 مگاتن بود که حدود 190 برابر قدرتمندتر از بمبی است که شهر ناکازاکی را نابود کرد؛ و این تنها سلاح از این نوع نیست که اکنون در کف اقیانوس ها قرار دارد.

طولانی ترین سلاح هسته ای مفقود شده در سال 1950 از دست رفت، زمانی که یک بمب افکن Convair B-36 بمبی 30 کیلوتنی از نوع Mk. 4 را در اقیانوس آرام رها کرد. گزارش نیروی هوایی نشان داد که این بمب هسته ای دارای هسته پلوتونیوم نبود، اما مقدار زیادی اورانیوم داشت. شش سال بعد، یک B-47 در دریای مدیترانه سقوط کرد و احتمالاً از دو هسته برای دستگاه های Mk. 15 برخوردار بود. کمی بعد، در سال 1961، یک بمب هسته ای 24 مگاتنی با سه مکانیزم فعال از چهار مکانیزمش نابود شد و بخش قابل توجهی از آن پس از سقوط یک B-52 در مزرعه ای دفن گردید. از آن زمان، نیروی هوایی محل حادثه را ایمن کرده است، بنابراین این از دست رفتن ها مشابه سلاح هایی نیست که در کف اقیانوس باقی مانده اند.

در دسامبر 1965، یک A-4E Skyhawk مجهز به یک بمب هسته ای 1 مگاتنی از روی ناو USS Ticonderoga به اقیانوس آرام افتاد و هیچ کدام از اجزای آن یعنی خلبان، هواپیما و خود ِ بمب را پیدا نکردند. در سال 1966، یک برخورد هوایی دیگر منجر به از دست رفتن چهار بمب هسته ای B28 شد که تنها سه بمب آن مورد بازیابی قرار گرفت. این حادثه در دریای مدیترانه رخ داد و قدرت انفجاری آن 1.1 مگاتن بود. آخرین سلاح های هسته ای بازیابی نشده در سال 1968 از دست رفتند، زمانی که زیردریایی USS Scorpion غرق شد و 99 خدمه و دو کلاهک هسته ای 250 کیلوتنی را با خود به کف دریا برد.