کهن ترین توالت های کشف شده به حدود 5000 سال پیش در بین النهرین باستان برمی گردد. این توالت ها گودال های ساده ای بودند که لوله های سرامیکی بلندی درونشان قرار داشت و فضولات جامد در ته آن ها باقی می ماند و به خاک اطراف نفوذ نمی کرد، در حالی که مایعات از طریق سوراخ های کوچک به آرامی نشت می کردند. متاسفانه نام کسانی که آن ها را طراحی کرده اند در تاریخ گم شده است.

اگر اهل شوخی باشید، حتما افسانه لوله کش انگلیسی، توماس کرپر (Thomas Crapper) را شنیده اید که گفته می شود توالت را اختراع کرد و نامش برای همیشه با این وسیله گره خورد. حقیقت این است که اولین نمونه های توالت هزاران سال پیش از آقای کرپر وجود داشته اند.

کهن ترین توالت های کشف شده به حدود 5000 سال پیش در بین النهرین باستان برمی گردد. این توالت ها گودال های ساده ای بودند که لوله های سرامیکی بلندی درونشان قرار داشت و فضولات جامد در ته آن ها باقی می ماند و به خاک اطراف نفوذ نمی کرد، در حالی که مایعات از طریق سوراخ های کوچک به آرامی نشت می کردند. متاسفانه نام کسانی که آن ها را طراحی کرده اند در تاریخ گم شده است.

توالت های پیچیده تر، نزدیک به هزار سال بعد، در تمدن باستانی مینوان یا مینوسی ها (Minoan) در جزیره کرت یونان ایجاد شد. این نوآوری را بعدها رومی هابه کار گرفتند.

توالت های عمومی رومی ها، با آن نیمکت های سنگی ردیفی که روی یک کانال فاضلاب قرار داشتند، یک ویژگی انقلابی داشتند که لوله کشی متمرکز بود. در این سیستم به جای اینکه هر فرد با یک سطل آب کار خود را تمام کند، تمام فضولات با جریانی آرام از آب به یک فاضلاب مرکزی و سپس به رودخانه هدایت می شدند.

جهش بزرگ بعدی در ساخت توالت تا پیش از سال 1596 میلادی رخ نداد. در این سال، سر جان هرینگتون (Sir John Harington) که از درباریان ملکه الیزابت اول بود، اولین توالت سیفونی مدرن را طراحی کرد. او نام اختراعش را آژاکس (Ajax) گذاشت. یک نمونه از این توالت در خانه خود هرینگتون و دیگری در کاخ ریچموند نصب شد.

طبق گزارش ها، این توالت برای هر بار تخلیه به 7/5 گالن (28 لیتر) آب نیازمند بود و یک نقص بزرگ داشت. توالت اختراع هرینگتون فاقد لوله S شکل یا همان شترگلو بود و این یعنی بوی نامطبوع فاضلاب به راحتی به داخل محیط برمی گشت. جای تعجب نیست که آژاکس هرگز محبوب نشد.

کلید حل این مشکل در سال 1775 به دست مخترعی اسکاتلندی به نام الکساندر کامینگ (Alexander Cumming) پیدا شد. او اولین حق ثبت اختراع توالت سیفون دار را ثبت کرد. طراحی او شامل لوله S شکل (شترگلو) و یک سیستم شیرآلات پیشرفته تر بود که شباهت زیادی به توالت های امروزی ما دارد.

توماس کرپر، تا دهه 1860 وارد صحنه نشد. او بین سال های 1881 تا 1896، 9 حق اختراع لوله کشی ثبت کرد؛ اما هیچ کدام برای یک توالت کاملا جدید نبود و صرفا اصلاحات ساده لوله بودند.

شاید تجهیزات او که نام کرپر (CRAPPER) روی آن ها حک شده بود، الهام بخش اصطلاح عامیانه آمریکایی برای توالت در اوایل دهه 1900 شده باشد.

امروز، مهندسان در تلاش اند تا توالت آینده را طراحی کنند. این توالت دستگاهی فوق بهداشتی است که بدون نیاز به شبکه آب و فاضلاب کار می کند. نمونه اولیه آن ها با نام بلو دایورژن (Blue Diversion)، آب را تصفیه و بازیافت کرده و فضولات را به کود تبدیل می کند تا راهی آسان و سازگار با محیط زیست برای بهبود بهداشت و نجات جان انسان ها در کشورهای در حال توسعه باشد.

منبع: کجارو