طبق روایت ها و داستان های تاریخی مسیحی، بابانوئل در شب کریسمس هدایایی برای کودکان می برد و بعد از اتمام کارش، باید به خانه اش در قطب شمال برگردد؛ حتی اگر آن قدر برف باریده باشد که گوزن هایش مسیر را تشخیص ندهند، باز هم بابانوئل به قطب بازخواهد گشت.

تنها گزینه بابانوئل برای یافتن قطب شمال، قطب نماست، اما یک چالش بزرگ پیش روی اوست: او باید بتواند قطب شمال درست را پیدا کند. واقعیت این است که دو قطب شمال وجود دارد؛ یکی قطب شمال جغرافیایی که روی نقشه ها می بینیم و دیگری قطب شمال مغناطیسی که قطب نما به آن متکی است و این دو یکی نیستند.

قطب شمال جغرافیایی که به آن "شمال حقیقی" هم گفته می شود، نقطه ای است در انتهای محور چرخش زمین. تصور کنید یک توپ تنیس را در دست راستتان گرفته اید. انگشت شستتان روی پایین توپ و انگشت وسطتان روی بالای آن قرار دارد. حالا با انگشتان دست چپ توپ را بچرخانید.

نقاطی که شست و انگشت وسط دست راستتان در هنگام چرخش، با توپ تماس دارند، محور چرخش را تعریف می کنند که از قطب جنوب تا قطب شمال امتداد دارد و از مرکز توپ عبور می کند.

اما قطب شمال مغناطیسی زمین تعریف متفاوتی دارد؛ بیش از هزار سال پیش، کاوشگران شروع به استفاده از قطب نما کردند؛ ابزارهایی که معمولاً از یک تکه چوب یا چوب پنبهٔ شناور با یک سوزن مغناطیسی ساخته می شدند تا مسیر خود را پیدا کنند. زمین دارای یک میدان مغناطیسی است که مثل یک آهنربای غول پیکر عمل می کند و سوزن قطب نما با آن هم راستا می شود.

قطب شمال مغناطیسی، همان قطبی است که دستگاه هایی مثل گوشی های هوشمند برای مسیریابی از آن استفاده می کنند و این قطب در طول زمان جابه جا می شود.

حرکت قطب شمال مغناطیسی، نتیجهٔ فعال بودن هستهٔ زمین است. هستهٔ درونی زمین که از 5150 کیلومتر زیر پای ما آغاز می شود، جامد است و آن قدر تحت فشار قرار دارد که نمی تواند ذوب شود؛ اما هستهٔ بیرونی مذاب است و از آهن و نیکل ذوب شده تشکیل شده.

گرمای هستهٔ درونی باعث می شود تا آهن و نیکل مذاب در هستهٔ بیرونی حرکت کنند؛ درست مثل سوپی که در قابلمه ای روی اجاق داغ در حال جوشیدن است. حرکت این مایع غنی از آهن، میدان مغناطیسی ای ایجاد می کند که کل زمین را در برمی گیرد. با حرکت آهن مذاب در هستهٔ بیرونی، قطب شمال مغناطیسی نیز سرگردان می شود.

در بیشتر 600 سال گذشته، این قطب در محدودهٔ شمال کانادا جابه جا می شد و سرعت حرکتش تا حدود سال 1990 نسبتاً کند بود (حدود 9.5 تا 14.5 کیلومتر در سال)؛ اما بعد از آن سرعت به طور چشمگیری افزایش یافت و به حدود 54.5 کیلومتر در سال رسید.

حدود یک قرن پیش، این قطب در جهت کلی قطب شمال جغرافیایی شروع به حرکت کرد. دانشمندان علوم زمین نمی توانند دلیل دقیق آن را بگویند و تنها می دانند که این تغییر، بازتابی از دگرگونی جریان های هستهٔ بیرونی زمین است.

پس اگر خانهٔ بابانوئل در قطب شمال جغرافیایی که در میانهٔ یخ زدهٔ اقیانوس منجمد شمالی قرار دارد باشد، این سؤال مطرح می شود که وقتی دو قطب شمال داریم، او چگونه جهت قطب نمایش را اصلاح می کند.

فرقی نمی کند که بابانوئل برای تشخیص جهتش از قطب نما استفاده کند یا گوشی هوشمند؛ چرا که هر دو برای تعیین جهت حرکت، قطب شمال مغناطیسی را به عنوان مرجع می شناسند.

گرچه سامانه های مدرن GPS، می توانند با دقت بالایی موقعیت شما را هنگام رفتن به خانهٔ مادربزرگتان نشان دهند، ولی اگر دستگاه نداند که قطب شمال مغناطیسی کجاست، نمی تواند به طور دقیق بگوید که در چه جهتی باید حرکت کنید.

پس اگر بابانوئل از یک قطب نمای قدیمی استفاده می کند، باید آن را بر اساس اختلاف میان شمال حقیقی و شمال مغناطیسی تنظیم کند. برای این کار، او باید "میل مغناطیسی" محل خودش را بداند (زاویه ای بین شمال حقیقی و شمال مغناطیسی) و اصلاحات لازم را روی قطب نمایش انجام دهد.

سازمان ملی اقیانوسی و جوی آمریکا (NOAA) یک ماشین حساب آنلاین دارد که می تواند در این کار کمک کند.

اما اگر او یک گوشی هوشمند داشته باشد، باید بداند که خود گوشی یک مغناطیس سنج داخلی دارد که این کار را انجام می دهد. این حسگر میدان مغناطیسی زمین را در محل اندازه گیری کرده و سپس با استفاده از "مدل جهانی میدان مغناطیسی" اصلاح لازم را برای مسیریابی دقیق اعمال می کند.