ستاره شناسان با کمک تلسکوپ فضایی هابل، از بزرگترین و آشفته ترین محل تولد سیاره که بشر تاکنون دیده است، تصویربرداری کرده اند.

به گزارش ایسنا، این قرص پیش سیاره ای که مانند یک خفاش کیهانی خیره کننده به نظر می رسد، در فاصله حدود 1000 سال نوری از زمین قرار دارد و تا حدود 400 میلیارد سال یعنی حدود 40 برابر اندازه منظومه شمسی ما تا حلقه ای از اجرام دنباله دار که به کمربند کویپر (Kuiper belt) معروف شده اند، امتداد یافته است.

به نقل از اسپیس، این قرص پیش سیاره ای با یک ستاره نوزاد در قلب خود، نام رسمی IRAS 23077+6707 را دارد اما لقب باورنکردنی چیویتو دراکولا (Dracula’s Chivito) را نیز به خود اختصاص داده است. چیویتو نوعی ساندویچ است که از استیک گوشت گاو درست می شود.

فقط اندازه بزرگ و لقب منحصربه فرد نیست که IRAS 23077+6707 را تا این حد قابل توجه می کند. کریستینا مونش (Kristina Monsch) پژوهشگر مرکز اخترفیزیک هاروارد و اسمیتسونیان (Harvard & Smithsonian) و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: سطح جزییاتی که ما می بینیم، در تصویربرداری از قرص پیش سیاره ای نادر است و عکس جدید هابل نشان می دهد که مهدهای سیاره ای می توانند بسیار فعال تر و آشفته تر از آنچه انتظار داشتیم باشند. ما این قرص پیش سیاره ای را تقریباً از لبه می بینیم و لایه های بالایی نازک و ویژگی های نامتقارن آن به ویژه قابل توجه هستند.

مونش خاطرنشان کرد که هم هابل و هم تلسکوپ فضایی جیمز وب، ساختارهای مشابهی را در قرص های دیگر مشاهده کرده اند اما چیویتو دراکولا یک چشم انداز استثنایی را در اختیار ستاره شناسان می گذارد و به آنها امکان می دهد تا زیرساخت های آن را در نور مریی با سطح بی سابقه ای از جزییات ردیابی کنند. وی افزود: این امر، آن را به آزمایشگاهی منحصربه فرد و جدید برای بررسی تشکیل سیاره ها و محیط هایی که این اتفاق در آنها رخ می دهد، تبدیل می کند.

ظاهر نامتقارن خطوط گاز و غبار چیویتو دراکولا در این عکس خیره کننده هابل نشان می دهد که فرآیندهای دینامیکی درون قرص پیش سیاره ای در حال رخ دادن هستند زیرا ساختار آن به تدریج در پی تعامل با محیط اطرافش شکل می گیرد.

جاشوا بنت لاول (Joshua Bennett Lovell) از اعضای این گروه پژوهشی گفت: ما از دیدن میزان نامتقارن بودن این قرص پیش سیاره ای شگفت زده شدیم. هابل به ما امکان مشاهده فرآیندهای آشفته ای را داده است که قرص ها را هنگام ساخت سیاره های جدید شکل می دهند؛ فرآیندهایی که هنوز به طور کامل آنها را درک نمی کنیم اما اکنون می توانیم آنها را به روشی کاملاً جدید مطالعه کنیم.

این قرص پیش سیاره ای نه تنها به دانشمندان تصویر بهتری را از تولد سیاره ها می دهد، بلکه شکل احتمالی منظومه شمسی را در زمان تشکیل سیاره ها در 4.6 میلیارد سال پیش البته در مقیاسی بسیار بزرگتر به نمایش می گذارد.

مونش گفت: از نظر تئوری، IRAS 23077+6707 می تواند میزبان یک منظومه سیاره ای وسیع باشد. این در حالی است که تشکیل سیاره ها ممکن است در چنین محیط های بزرگی متفاوت باشد. فرآیندهای اساسی احتمالاً مشابه هستند. ما در حال حاضر پرسش های بیشتری را نسبت به پاسخ ها داریم اما این تصاویر جدید، یک نقطه آغاز برای درک چگونگی شکل گیری سیاره ها به مرور زمان و در محیط های گوناگون هستند.