برپایه ی یافته های یک پژوهش جدید، حدود 18 هزار سال پیش، انسان های دوران یخبندان در جایی که اکنون اوکراین است، احتمالاً با ساختن بخشی از سرپناه های خود از استخوان های ماموت توانستند در برابر شرایط بسیار سخت اقلیمی مقاومت کنند.

باستان شناسان در بیانیه ای نوشتند: خانه های ماموت نشان می دهند جوامع چگونه در محیط های بسیار سخت زندگی می کردند و بقایای حیوانات غول پیکر را به معماری محافظتی تبدیل می کردند.

استخوان ها ابتدا نزدیک روستای مزیریچ، حدود 110 کیلومتری جنوب شرقی کی یف یافت شدند. هنگام حفاریِ این منطقه بین سال های 1966 تا 1974، تیم باستان شناسی بقایای ماموت را به گونه ای مرتب یافته بود که نشان می داد این استخوان ها زمان یخبندان برای ساخت خانه ها استفاده شده اند. اگرچه بسیاری از باستان شناسان از این تفسیر حمایت کردند، اما هنوز پرسش هایی درباره زمان دقیق استفاده از این خانه های استخوانی و مدت زمان استفاده از آن ها باقی مانده است. تاریخ های قبلی ارائه شده از این مکان، بازه ای تقریبی بین 19 هزار تا 12 هزار سال پیش داشت که تیم در مقاله خود به آن اشاره کرده است.

پاولو شیدلوفسکی، از نویسندگان این پژوهش و استاد باستان شناسی گفته: احتمال دارد شالوده خانه ها جمجمه ها و استخوان های بزرگ ماموت بوده که به شکل عمودی در زمین قرار می گرفته و نوعی پایه یا فونداسیون تشکیل می داده.

ممکن است قاب چوبی بخشی از سرپناه را پوشانده و همچنین پوست حیوانات کوچک یا شاید پوست درخت توس استفاده شده باشد. عاج ها و استخوان های بزرگ و صاف در قسمت بالایی سازه (سقف) قرار گرفته و به عنوان وزنه و محافظ در برابر باد عمل می کردند.

شیدلوفسکی حدس می زند پنج تا هفت نفر در هر سرپناه زندگی می کردند. فعالیت های مختلفی مانند تراش سنگ های سخت، پردازش پوست حیوانات و قصابی حیوانات کوچک احتمالاً داخل همین سرپناه ها انجام می شده است.

فرانسوا جینجیان، استاد افتخاری دانشگاه که پژوهش های دیگری روی سرپناه هایی از استخوان ماموت انجام داده اما در مطالعه جدید مشارکت نداشته، نسبت به تاریخ های ارائه شده محتاط است و می گوید نیاز به تاریخ گذاری بیشتری از بخش های مختلف وجود دارد. دریافت تاریخ های بیشتر رادیوکربن از سراسر مکان تصویر دقیق تری از زمان استفاده آن ارائه می دهد.