قیمت بازی های ویدیویی طی یکی دو نسل اخیر، آرام و بی سروصدا از یک عدد ثابت به یک متغیر نگران کننده تبدیل شده است. زمانی که برچسب 60 دلاری روی جعبه بازی ها استاندارد محسوب می شد، کمتر کسی تصور می کرد همین عدد روزی به موضوع بحث، اعتراض و حتی تحریم از سمت گیمرها برسد. حالا با جا افتادن قیمت 70 دلاری برای بازی های AAA و زمزمه هایی که از گوشه وکنار صنعت به گوش می رسد، یک سوال جدی شکل گرفته و آن هم این است که آیا این پایان ماجراست یا باید خودمان را برای گرانی بیشتر در سال 2026 آماده کنیم؟ در ادامه این مقاله با ما همراه باشید.

سال های اخیر از نظر اقتصادی برای صنعت بازی سال های آرامی نبوده اند و همین موضوع، فشار مستقیمی روی قیمت بازی ها وارد کرده است. حالا می توان گفت قیمت 70 دلاری برای بازی های AAA، نه یک استثنا، بلکه حداقل استانداردی است که پلتفرم های بزرگ آن را تثبیت کرده اند. استانداردی که تا همین چند سال پیش، غیرقابل تصور به نظر می رسید.

در چنین شرایطی، افزایش سرسام آور هزینه های توسعه، گران تر شدن سخت افزارها و نااطمینانی اقتصادی جهانی، نگرانی ها درباره موج جدید گرانی در سال 2026 را جدی تر کرده است. برای روشن تر شدن چشم انداز پیش رو، تحلیل گران مطرح صنعت بازی نظرات مختلفی دارند؛ اینکه آیا باید منتظر افزایش قیمت باشیم یا هنوز امیدی به ثابت ماندن یا حتی کاهش قیمت ها وجود دارد. همچنین این سوال مطرح است که تصمیمات پلتفرم هایی مثل نینتندو چه تأثیر بلندمدتی روی سیاست قیمت گذاری بازی ها خواهد گذاشت.

دکتر سرکان توتو، بنیان گذار Kantan Games، معتقد است ادامه دار بودن افزایش قیمت ها چندان هم غافلگیرکننده نیست. او از موضوع جدیدی صحبت می کند که در آن، قیمت سخت افزارها دیگر مثل گذشته به مرور کاهش پیدا نمی کند و در بهترین حالت، چند سال ثابت می ماند. به باور توتو، صنعت وارد دوره ای شده که انتظار ارزان شدن، بیشتر یک امید نوستالژیک است تا یک واقعیت اقتصادی.

ویک بسی از Video Game Insights دلایل این روند را کاملا مشخص می داند، افزایش هزینه تولید بازی های AAA، ابهام در تعرفه های تجاری و رشد قیمت سخت افزارها، سه عامل اصلی هستند که دست به دست هم داده اند تا فشار تورمی روی بازی ها باقی بماند. اگر دقیق تر به فضای بازی های AAA نگاه کنیم، ریس الیوت از Alinea Analytics معتقد است صنعت طی سال های اخیر یک سطح قیمتی جدید را تثبیت کرده است. به گفته او، قیمت 70 دلاری برای بازی های بزرگ حالا به یک معیار ذهنی تبدیل شده؛ معیاری که توسط پلتفرم داران بزرگی مثل سونی، مایکروسافت و نینتندو شکل گرفته و جا افتاده است.

پیرس هاردینگ رولز از Ampere Analysis هم با این نظر موافق است که یک سابقه قیمتی محکم ایجاد شده، اما لزوما انتظار افزایش دوباره قیمت پایه بازی ها را ندارد. او می گوید بعید می داند در سال 2026 قیمت پایه بازی ها دوباره بالا برود، اما در عین حال اشاره می کند که بازار از نظر ذهنی، ظرفیت پذیرش بازی های 80 دلاری را هم پیدا کرده است؛ اگر ناشران به این نتیجه برسند که چنین تغییری ضروری است.

با این حال جایی که هاردینگ رولز بیشترین نگرانی را مطرح می کند، خریدهای درون برنامه ای و سیستم های درآمدزایی داخل بازی است. به گفته او، بخش عمده پولی که در کل بازار بازی جابه جا می شود از همین مسیر می آید و به همین دلیل، احتمال تورم بیشتر در این حوزه بالاست. تغییر ارزش بسته های خرید درون برنامه ای یا افزایش جزیی قیمت آن ها، هم ساده تر است و هم کمتر باعث واکنش منفی شدید از سوی گیمرها می شود؛ چون افزایش قیمت یک بسته ارزان، معمولا حساسیت کمتری ایجاد می کند.

تصمیم نینتندو برای قیمت گذاری 80 دلاری بازی Mario Kart World روی کنسول سوییچ 2، یکی از جنجالی ترین خبرهای سال بود؛ تصمیمی که خیلی سریع تیتر رسانه ها شد و ذهن مخاطبان را درگیر کرد. اما این تصمیم چه تأثیری روی صنعت در سال 2025 گذاشت؟

تحلیل گران معتقدند اگرچه واکنش منفی بخشی از کاربران قابل پیش بینی بود، اما این تصمیم در فضای متلاطم اقتصادی صنعت بازی، چندان هم غیرمنتظره محسوب نمی شد. سرکان توتو در این باره می گوید نینتندو با تکیه بر تورم، تعرفه ها و شرایط کلی اقتصاد جهانی، سیاست قیمت گذاری اش را تغییر داد و در نهایت هم موفق شد این تغییر را اجرایی کند. به گفته او، اعتراض درصد کوچکی از کاربران در شبکه های اجتماعی قطعا به گوش نینتندو رسیده، اما آن قدر جدی نبوده که موضع کلی این شرکت را تغییر دهد.

ویک بسی تصمیم نینتندو را یک حرکت استراتژیک هوشمندانه توصیف می کند؛ حرکتی که به خوبی از تب و تاب شدید بازار برای عرضه سوییچ 2 استفاده کرد. به گفته او، افزایش قیمت نه تنها به عملکرد بازی لطمه نزد، بلکه Mario Kart World در چهار ماه ابتدایی عرضه، فروش بهتری نسبت به Mario Kart 8 ثبت کرد؛ نشانه ای واضح از اینکه بازار، آمادگی پذیرش این تغییر را داشته است.

بسی معتقد است این اتفاق یک پیام روشن دارد، بازی های فرست پارتی نینتندو، به ویژه مجموعه Mario Kart، هواداران وفادار دارد. وقتی سطح درگیری و تعهد مخاطب تا این حد بالاست، نینتندو می تواند با خیال راحت تر قیمت ها را افزایش دهد. او حتی پیش بینی می کند که در نسخه های بعدی مجموعه های Mario و The Legend of Zelda هم شاهد افزایش قیمت خواهیم بود.

ریس الیوت پیش بینی می کند که بزرگ ترین و پرهزینه ترین فرنچایزهای AAA، از سال آینده تا حوالی 2028، مسیر نینتندو را دنبال خواهند کرد؛ به خصوص هم زمان با تثبیت نسل بعدی کنسول ها. او اشاره می کند که سونی، نینتندو و ایکس باکس همگی از این دوره استفاده کرده اند تا افزایش قیمت ها را توجیه پذیر کنند.

به باور الیوت، وقتی چند بلاک باستر بزرگ قیمت 80 دلاری را تثبیت کنند، این عدد خیلی سریع به سطح خوبی برای بازی های پرمیوم غیر لایوسرویس تبدیل می شود؛ آثاری که ناشران ثردپارتی با آن ها سعی می کنند بازگشت سرمایه پروژه های عظیم و پرریسک شان را تضمین کنند. البته او تاکید می کند که این روند یک دست نخواهد بود و همچنان متغیر باقی می ماند.

در این میان، نام یک بازی بیش از همه به عنوان مثال واقعی این سیاست ها مطرح می شود و آن هم Grand Theft Auto 6 است. اثری که بعد از تأخیرهای متعدد، قرار است در نوامبر 2026 عرضه شود. برخی تحلیل گران حتی احتمال داده اند که این بازی با قیمت 100 دلار وارد بازار شود؛ اما این سناریو چقدر واقع بینانه است؟

سرکان توتو و پیرس هاردینگ رولز معتقدند نسخه استاندارد GTA 6 به احتمال زیاد در بازه 70 تا 80 دلار قیمت گذاری خواهد شد؛ بازه ای که حالا به عرف جدید بازار تبدیل شده است. با این حال، آن ها تأکید می کنند که نسخه های دیلاکس، کالکتور و باندل های دیجیتالی به راحتی می توانند قیمت نهایی را به بالای 100 دلار برسانند.

ویک بسی اما دیدگاه متفاوت تری دارد. او می گوید اگر قرار باشد یک بازی مرز 100 دلار را بشکند، آن بازی قطعا GTA 6 خواهد بود. با این حال، چنین تصمیمی نیازمند بررسی دقیق پیامدهای بلندمدت است؛ اینکه Take-Two Interactive و سایر ناشران باید بسنجند این قیمت گذاری چه تأثیری روی جذب مخاطب در سال های آینده خواهد گذاشت. بسی معتقد است با توجه به حجم هیجان پیرامون بازی، افزایش قیمت منطقی به نظر می رسد، اما رسیدن به عدد 100 دلار شاید هنوز یک قدم بیش از حد باشد.

الیوت در تکمیل این بحث، به نکته مهم تری اشاره می کند، منبع درآمد اصلی راک استار نه فروش نسخه پایه بازی، بلکه GTA Online است. به گفته او، اگر قیمت اولیه GTA 6 بیش از حد تهاجمی تعیین شود، بخش بزرگی از مخاطبان در زمان عرضه کنار گذاشته می شوند و همین موضوع می تواند مهاجرت بازیکنان از GTA 5 به GTA 6 را کند کرده و رشد کاربران GTA Online را با مشکل مواجه کند.

در حالی که افزایش قیمت بازی های AAA ممکن است فرصتی برای استودیوهای AA و مستقل ایجاد کند تا آن ها هم قیمت آثارشان را بالا ببرند، ریس الیوت معتقد است حفظ قیمت پایین تر، همچنان بهترین استراتژی رقابتی برای این دسته از سازندگان است. به گفته او، قیمت مقرون به صرفه مهم ترین ابزار تمایز این بازی هاست.

الیوت توضیح می دهد که بازی های AA مثل اکسپدیشن 33، آرک ریدرز و اسپلیت فیکشن می توانند با ارائه تجربه های باکیفیت و قیمتی معقول تر، مخاطبانی را جذب کنند که به دنبال کیفیت بالا هستند اما نمی خواهند هزینه 70 یا 80 دلاری یک بلاک باستر را بپردازند. این رویکرد بر حجم فروش تکیه دارد؛ مدلی که به ویژه در بخش بازی های مستقل، سودآوری خود را بارها ثابت کرده است.

هاردینگ رولز هم با این دیدگاه موافق است و یادآوری می کند که بازار بازی، همچنان بازه قیمتی بسیار متنوعی را پیش روی مخاطب قرار می دهد. از بازی های مستقل زیر 10 دلار گرفته تا آثار AA با قیمت 40 تا 50 دلار، انتخاب های باکیفیت زیادی وجود دارد. او همچنین به نقش تخفیف ها اشاره می کند؛ تخفیف هایی که برای بسیاری از بازی های AAA رده دوم، تنها چند هفته بعد از عرضه اتفاق می افتند و تأثیر قابل توجهی روی میانگین قیمت فروش دارند. علاوه بر این، حضور بازی ها در سرویس های اشتراکی هم راه دیگری است که به گیمرها اجازه می دهد با هزینه کمتر به تجربه آثار پرمیوم دسترسی پیدا کنند.

سرکان توتو اساسا آینده ای را تصور نمی کند که در آن قیمت بازی ها رو به کاهش برود. او برای توضیح این نگاه، به تصمیم های اخیر نینتندو اشاره می کند؛ تصمیم هایی که به خوبی حال وهوای کلی بازار را نشان می دهند. به گفته توتو، نینتندو در آمریکا قیمت کنسول هشت ساله سوییچ را از 300 دلار به 340 دلار افزایش داده و حتی قیمت یک جفت Joy Con را هم از 80 دلار به 90 دلار رسانده است. از نگاه او، در چنین فضایی عملا هیچ سناریوی واقع بینانه ای برای کاهش قیمت ها در آینده نزدیک وجود ندارد.

ریس الیوت هم معتقد است تنها چیزی که می تواند باعث کاهش جدی و پایدار قیمت بازی های AAA شود، یک تغییر بنیادین در اقتصاد توسعه بازی و رفتار مصرف کننده هاست. به گفته او، اثرگذارترین عامل در این مسیر، وقوع یک رکود اقتصادی شدید جهانی یا یک بحران طولانی مدت در هزینه های زندگی خواهد بود؛ بحرانی که به شکل ملموسی درآمد قابل خرج کردن مصرف کنندگان را کاهش دهد و در نهایت باعث کوچک تر شدن بازار شود.

پیرس هاردینگ رولز اما نگاه منعطف تری دارد. او معتقد است موفقیت بازی هایی مثل اکسپدیشن 33 ممکن است برخی ناشران را به آزمایش مدل های قیمت گذاری مختلف ترغیب کند. به گفته او، رقابت در بازار بازی های پرمیوم به شدت بالاست و در کنار تخفیف هایی که حالا به یک رویه رایج تبدیل شده اند، موفقیت برخی عناوین شاخص در بازه قیمتی 40 تا 50 دلار می تواند ناشران بیشتری را به فکر ارائه بازی هایی با قیمت پایین تر بیندازد.

ویک بسی اما با نگاه به تصویر بزرگ تر اقتصاد، چندان به معکوس شدن روند فعلی خوش بین نیست. او می گوید همان طور که در سال های اخیر شاهد کاهش قیمت بنزین، مواد غذایی یا بلیت سینما نبوده ایم، انتظار کاهش قیمت بازی ها هم چندان منطقی به نظر نمی رسد.

به گفته بسی، برای اینکه قیمت بازی ها واقعا مسیر نزولی بگیرد، ابتدا باید یک محیط اقتصادی باثبات تر شکل بگیرد؛ محیطی که استودیوها را از افزایش های پیاپی قیمت بازدارد و در کنار آن، هزینه های تولید هم کاهش پیدا کند. مهار هزینه های سرسام آور تولید، موضوعی بوده که در تمام سال 2025 ذهن مدیران اجرایی را به خود مشغول کرده است؛ از کوتاه تر کردن زمان توسعه گرفته تا کوچک سازی تیم ها یا تکیه بیشتر بر ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی.

با این حال، بسی در نهایت به مهم ترین عامل اشاره می کند و آن هم خود مصرف کنندگان هستند. به باور او، بیشترین فشار واقعی برای کاهش قیمت ها می تواند از سمت مخاطبان وارد شود. اگر گیمرها در برابر افزایش های پی درپی مقاومت کنند و واکنش منفی و فعال نشان دهند، ناشران ناچار می شوند افزایش قیمت را به عنوان یک استراتژی قابل اتکا دوباره زیر سوال ببرند.