​ فرشید باقری، هافبک باتجربه فوتبال ایران که با حضور در استقلال بیش از پیش نامش بر زبان ها افتاد، حالا مدتی است که فولاد خوزستان جدا شده و در آستانه پیوستن به الطلبه عراق قرار دارد. او که مانند اواسط دهه نود که با نظر علیرضا منصوریان از صبای قم به استقلال آمد، حالا باز هم مدنظر این سرمربی قرار گرفته منتها قرار است کمی دورتر از لیگ ایران به فوتبالش ادامه دهد.

باقری در 33 سالگی برای اولین بار از فوتبال ایران جدا خواهد شد و به همین بهانه، خبرنگار ما گفت وگویی با این بازیکن انجام داد تا ابعاد بیشتری از این انتقال قریب الوقوع و غیرمنتظره مشخص شود. مشروح مصاحبه را در ادامه بخوانید:

* با جدایی از فولاد انفرادی تمرین می کنی؟

در این مدت همراه تیم هوادار تمرین کردم و توانستم آمادگی ام را حفظ کنم. شرایط جسمی و روحی مناسبی دارم و منتظر هستم ببینیم چه تقدیری برای ادامه مسیر فوتبال رقم خواهد خورد.

* بحث انتقال به الطلبه عراق را تایید می کنی؟

بله، آقای منصوریان همیشه لطف زیادی به من داشته اند و همکاری با ایشان افتخار بزرگی برای من است. البته فعلا مشکلات جزیی وجود دارد که باید برطرف شود. در حال حاضر، به نظر می رسد تیم عراقی نیاز دارد فهرستش را خالی کند تا فضای لازم را برای جذب بازیکن جدید فراهم شود. اگر این موارد حل شود، احتمال همکاری وجود دارد.

* چه شد که تصمیم گرفتی این پیشنهاد را قبول کنی؟

صحبت هایی انجام دادیم و پس از بررسی شرایط تیم الطلبه، دیدم از نظر امکانات و وضعیت کلی بهتر از بسیاری از تیم های ایرانی است. این باشگاه یکی از تیم های قدیمی و محبوب عراق است که همیشه جایگاه خوبی داشته. البته همه چیز وابسته به شرایط نهایی قرارداد است.

* از روزی که به استقلال آمدی معلوم بود منصوریان بازی تو را دوست دارد.

همیشه دوست داشتم بازیکن استقلال شوم. سالی که از صبای قم به استقلال آمدم، فصل موفقی را پشت سر گذاشته بودم و با نظر مستقیم آقای منصوریان جذب شدم. آن سال ها بد پیش نرفت، همیشه مدعی بودیم. ضمن اینکه حضور در کنار بزرگان آن تیم مثل سیدمهدی رحمتی، پژمان منتظری و مجتبی جباری تجربه بی نظیری بود. در آن سال ها استقلال همیشه مدعی بود، اما فشار قهرمانی های پیاپی پرسپولیس و برخی حواشی، شرایط ما را سخت می کرد.

* در آن زمان هواداران استقلال مدام از تبعیض بین تیم محبوبشان و پرسپولیس می گفتند. شما به عنوان بازیکن چنین تبعیضی را لمس کردید؟

نمی توانم به صراحت بگویم چنین اتفاقی افتاده، اما تفاوت امکانات محسوس بود. پرسپولیس توانست بازیکنان کلیدی خود را حفظ کند، در حالی که استقلال بازیکنان مهمی مثل جباروف، تیام و حتی مربی موفقی چون استراماچونی را به دلیل مسائل مالی از دست داد. با یکسری حمایت ها بازیکنان کلیدی پرسپولیس حفظ می شد ولی تیم ما تا می خواست به ثبات برسد، یک اتفاقی می افتاد. این موضوع در میان بازیکنان مطرح بود که شرایط سخت افزاری و ثبات تیم باید بهتر باشد، اما آن زمان سرمایه گذاری بیشتری روی رقیب انجام می شد.

* چرا از استقلال جدا شدی؟

به خاطر فشارهای مختلف که توضیح دادم احساس کردم دیگر نمی توانم به تیم کمک کنم و با رفتنم بیشتر می توانم به استقلال کمک کنم وگرنه همه از حضور در استقلال استقبال می کنند. شاید آن جدایی تصمیم اشتباهی بود.

* پس چرا هیچوقت به این تیم برنگشتی؟

من حتی چند بار پیشنهاد داشتم که به استقلال برگردم، از جمله در زمان آقای نکونام، اما به دلیل تعهد قراردادی با مس رفسنجان هیچوقت امکان حضور دوباره فراهم نشد.

* الان 33 ساله هستی و داری به لیگ عراق می رودی. تا چند سالگی به فوتبال ادامه می دهی؟

تا زمانی که بدنم اجازه دهد، فوتبال را ادامه می دهم. عشق من فوتبال است و از این کار لذت می برم. حالا باید ببینم شرایط حضور در لیگ عراق فراهم می شود یا نه.

* صحبت پایانی.

دوست دارم به این نکته اشاره کنم که متاسفانه فوتبال ایران به سمتی رفته که مربیانی مثل جواد نکونام، محمد ربیعی و ساکت الهامی با وجود اینکه از نظر فنی بسیار قوی هستند، چون مطالبه گر هستند و از باشگاه درخواست شرایط مناسب دارند، به دلیل همین نگاه مطالبه گرانه، از مسیر دور می افتند. متاسفانه این موضوع درباره بازیکنان هم وجود دارد. نباید مدیران فقط به فکر راحتی خودشان باشند. امیدوارم باشگاه به سمتی بروند که مشکلات را حل کنند و به جای دوری از بازیکنان و مربیانی که ساختار حرفه ای را مطالبه می کنند، سعی کنند شرایط باشگاهی را به بهترین شکل فراهم کنند. با این کار، کمک زیادی به بهبود شرایط فوتبال کشور خواهند کرد.