نرم نوش (اسموتی) و آبمیوه هر دو گزینه هایی ساده و خوش طعم برای دریافت مواد مغذی از جمله ویتامین ها و آنتی اکسیدان ها محسوب می شوند اما از نظر ارزش غذایی تفاوت های مهمی با هم دارند.

به گزارش ایسنا، متخصصان تغذیه در این مقاله توضیح می دهند که هر کدام چه مزایا و محدودیت هایی دارند و کدام گزینه برای مصرف روزمره سالم تر است.

نرم نوش، نوشیدنی غلیظی است که از میوه کامل منجمد همراه مایعاتی مانند آب یا شیر تهیه می شود. همچنین می توان سبزیجاتی مانند اسفناج یا هویج و افزودنی هایی مثل دانه چیا یا شاهدانه را به آن اضافه کرد.

از آنجا که در نرم نوش از کل میوه استفاده می شود، این نوشیدنی ها سرشار از فیبرند. فیبر به بهبود هضم، ایجاد احساس سیری و حفظ ثبات قند خون کمک می کند.

بسته به مواد افزودنی، نرم نوش می تواند منبع خوبی از پروتیین، چربی های سالم و کربوهیدرات باشد و به همین دلیل گزینه ای مناسب برای صبحانه سریع، خوراکی قبل یا بعد از ورزش و میان وعده ای مغذی محسوب می شود.

با این حال اگر نرم نوش با چند میوه یا شیرین کننده تهیه شود، ممکن است کالری و قند بالایی داشته باشد. همچنین نرم نوش های فاقد پروتیین یا چربی کافی حتی با وجود مواد سالم می توانند باعث افزایش و افت سریع انرژی شوند.

آبمیوه یا افشره از فشردن یا خرد کردن میوه و سبزی تهیه می شود و تفاله باقی مانده معمولا جدا می شود. آب سبزیجات به ویژه آب سبزی های برگ دار بسیار پرطرفدارند.

مزیت اصلی آبمیوه دریافت میزانی غلیظ و فشرده از ویتامین ها و آنتی اکسیدان هاست. آبمیوه، نوشیدنی خوش طعم و قابل تنظیم طبق ذائقه هر فرد است که می توان آن را به سرعت مصرف کرد و در دوران بیماری، زمانی که تحمل غذای جامد برای بدن دشوار است، می تواند به تامین آب بدن کمک کند.

در مقابل، حذف تفاله باعث می شود آبمیوه فیبر بسیار کمی داشته باشد. در نتیجه ممکن است باعث افزایش سریع قند خون شود و احساس سیری ایجاد نکند. همچنین حاوی پروتیین و چربی های سالم چندانی نیست.

از نظر محتوای غذایی، نرم نوش معمولا گزینه کامل تری محسوب می شود و متخصصان توصیه می کنند مصرف نرم نوش نسبت به آبمیوه بیشتر باشد. وجود فیبر در کنار امکان افزودن پروتیین و چربی، نرم نوش را به انتخابی مناسب تر برای وعده غذایی یا میان وعده تبدیل می کند که به کنترل انرژی و قند خون نیز کمک می کند.

با این حال، آبمیوه نیز می تواند بخشی از برنامه غذایی سالم باشد به شرط آنکه به عنوان مکمل مغذی مصرف شود نه جایگزین وعده غذایی. همچنین در شرایط بیماری یا بی اشتهایی، آبمیوه می تواند گزینه ای خوشایندتر از نرم نوش غلیظ باشد.

انتخاب بین نرم نوش و آبمیوه به هدف تغذیه ای بستگی دارد. اگر هدف ایجاد حس سیری، حفظ انرژی پایدار و تعادل قند خون است، نرم نوش انتخاب بهتری است.

اما برای دریافت سریع مواد مغذی یا افزودن سبزیجات بیشتر به برنامه غذایی، آب سبزیجات گزینه مناسبی محسوب می شود.

برای سالم تر شدن نرم نوش توصیه می شود به آن پروتیین (مانند ماست چکیده) و چربی سالم (مانند کره مغز آجیل) اضافه کنید. افزایش فیبر با دانه هایی مثل تخم کتان یا چیا نیز مفید است و بهتر است از قند افزوده یا حتی شیرین کننده های طبیعی مانند عسل تا حد امکان پرهیز شود.

در مورد آبمیوه توصیه می شود بیشتر تمرکز روی آب سبزیجات باشد و از افشره کاملا میوه ای یا حاوی قند افزوده پرهیز شود. همچنین نباید آبمیوه را به مقادیر زیاد و به عنوان جایگزین وعده غذایی استفاده کرد.