در سال 2020، ویکتور توث (Viktor Tóth)، مهندس نرم افزار و عصب پژوه اهل مجارستان، ایده یک آزمایش جذاب و غیرمعمول را مطرح کرد. او با استفاده از یک چیدمان آزمایشی موسوم به bootstrap که از یک توپ بزرگ پلی استایرن، یک نمایشگر رایانه ای خمیده و یک نی کوچک برای توزیع آب قندی تشکیل شده بود، موفق شد به یک موش آموزش دهد تا بازی ویدیویی کلاسیک Doom 2 محصول سال 1994 را انجام دهد.

حرکات موش به چرخش های توپ تبدیل می شد و این چرخش ها به طور مستقیم به حرکت درون این بازی تیراندازی اول شخص ترجمه می شدند. هر بار که موش به یک نقطه عطف می رسید، مانند حرکت در امتداد یک راهرو، آب قندی به عنوان پاداش در اختیارش قرار می گرفت.

نیم دهه بعد، یعنی حدود سال 2025، سیستم ویکتور توث با یک ارتقای اساسی مواجه شده که سطحی کاملا جدید از غوطه وری را برای این موش های شکارچی شیاطین فراهم می کند. بخش عمده این پیشرفت به لطف یک نمایشگر AMOLED کوچک و تاشونده بود که در گستره 180 درجه از میدان دید موش امتداد می یافت. همچنین مجموعه ای از قطعات سفارشی با استفاده چاپ سه بعدی ساخته شدند.

تصویری که ویکتور توث به همراه همکارانش، یعنی شاندور ماکرا و آکوش بلاچک، در وب سایت پروژه به نشانی ratsplaydoom.com منتشر کردند، یک موش را نشان می دهد که بر روی توپ خم شده و به نمایشگری شبیه عینک واقعیت مجازی خیره می شود. نمایشگر تقریبا در اطراف سر موش خم شده و بدون ایجاد مزاحمت برای سبیل های او، بیشترین میزان غوطه وری بصری را فراهم می کند.

مهم تر از همه اینکه نسخه ی دوم این سامانه اکنون به موش ها اجازه می دهد درون بازی ویدیویی به شیاطین شلیک کنند. این قابلیت از طریق یک اهرم دستی سفارشی فراهم شده است که جوندگان می توانند با پنجه های خود آن را بکشند تا مکانیسم شلیک فعال شود.

بر اساس توضیحات درج شده در وب سایت پروژه، پس از این ارتقای عمده، موش ها با موفقیت یاد گرفتند که در محیط مجازی حرکت کنند و سازوکار شلیک را فعال سازند. فرآیند خوگیری برای هر موش حدود دو هفته به طول انجامید. برای شبیه سازی برخورد موش با دیوارها درون بازی ویدیویی، تیم پژوهشی حتی دو نازل هوای کوچک نصب کرد تا در صورت نیاز، جریان هوای هدفمند و کنترل شده ای را اعمال کنند.

البته این پروژه به طور مشخص یک آزمایش پیشرفته رابط مغز و رایانه محسوب نمی شود و شامل اسکن امواج مغزی موش ها نیست. ویکتور توث پیش تر در سال 2021 توضیح داده بود که ایده این کار تقریبا بدون پیش زمینه خاصی به ذهنش رسیده و بیشتر از روی کنجکاوی شخصی آن را انجام داده است. با این حال، او معتقد است که این آزمایش از نظر مفهومی ارتباط نزدیکی با رابط های مغز و رایانه دارد و می خواهد در آینده به طور جدی وارد این حوزه شود.

درباره انتخاب Doom 2 نیز توث اشاره کرد که این بازی دارای نقشه ای است که ویرایش آن بسیار ساده بوده و می توان آن را به گونه ای تغییر داد که برای موش ها قابل استفاده باشد. به گفته او، موش ها هنوز باید آموزش های بیشتری ببینند تا بتوانند به طور کامل وارد بخش تک نفره بازی شوند. داده های اولیه نشان داد که میزان تعامل موش ها با سامانه امیدوارکننده بوده است.

با این حال، به نظر می رسد که موش ها هر از گاهی به استراحت نیاز دارند، زیرا تاثیر قرارگیری طولانی مدت در معرض واقعیت مجازی بر سلامت موش ها هنوز به پژوهش های بیشتری نیاز دارد.