سال 2025 سال بسیار خوبی برای طرفداران ژانر وحشت بود؛ از بازگشت قدرتمند Silent Hill گرفته تا متولد شدن آی پی های جدید و ادامه روند قدرتمند عناوین مستقل، همگی باعث شدند امسال شاهد آثار متنوع و جذابی در این ژانر باشیم. بازی هایی که در ادامه قرار است از آن ها نام ببریم، بر اساس معیارهای مختلفی در این لیست قرار می گیرند؛ برخی ایده های بسیار خاص و ارائه ی جذابی داشتند، برخی دیگر رویکرد هنری درگیرکننده ای را دنبال می کردند و برخی نیز ارائه دهنده ی تجربه های وحشت بقای باکیفیت بوده اند.

Heartworm یک تجربه ی وحشت بقای کلاسیک عالی بود که پس از پروسه ساخت طولانی سرانجام عرضه شد. این بازی سعی دارد رویکردی تلفیقی میان عناوین کلاسیک Resident Evil و Silent Hill را پیش بگیرد و از همین رو، تا حدی به تجربه ای هیبریدی تبدیل می شود؛ یک روایت مرموز در کنار پازل های سرگرم کننده و ابعاد بقای اصولی، همگی Heartworm را به یک تجربه ی بسیار لذت بخش برای مخاطبان کلاسیک ژانر تبدیل می کنند.

همچنین این تجربه به عنوان یک بازی مستقل، خصوصیات جذاب و کارآمدی همچون امکان جابه جایی بین دوربین ثابت و روی شانه را در خود جای داده که باعث می شد برای طیف گسترده تری از مخاطبان در دسترس باشد. فضاسازی جذاب دهه نودی بازی در کنار موسیقی بسیار خوب آن نیز ترکیبی تاثیرگذار و مکملی عالی برای ابعاد دیگر این تجربه محسوب می شوند. در حالی که Heartworm لزوما قدم بزرگی در راستای ایجاد تمایز با دیگر آثار وحشت برنمی دارد، اما یک تجربه ی کلاسیک تحسین برانگیز از ژانر محسوب می شود که برای طرفداران هاردکور بسیار جذاب خواهد بود.

Bye Sweet Carole از آن دست آثار ژانر وحشت است که به ندرت دیده ساخته می شوند. عناوین Clock Tower از آن دست آثاری بودند که همیشه مخاطبان خاصی داشتند و به همان نسبت تجربه های متمایز و خاصی از ژانر وحشت ارائه می دادند. Bye Sweet Carole با وجود پیروی از الگوی این عناوین، دست خودش را باز گذاشته و تحولاتی را در فرمول آن ها به وجود می آورد. با این وجود، بازی همچنان تجربه ی بسیار خاصی به شمار می آید که تنوع بسیار خوبی به عناوین سبک وحشت در سال جاری بخشیده است.

البته این مسئله لزوما بر بی نقص بودن بازی دلالت ندارد اما همچنان خصوصیات برجسته ی این اثر از جمله فضاسازی و رویکرد هنری اش به آسانی آن را به یکی از عناوین خاص ژانر در سال 2025 تبدیل می کند.

در راستای صحبت از عناوین خاص، Dead Take نیز یکی دیگر از بازی های ترسناک سال 2025 به شمار می آید که پیچش بسیار جالبی بر سازوکار عناوین Walking Sim اعمال می کند. این بازی شما را در نقش بازیگری به نام Chase Lowry قرار می دهد که پس از ناپدید شدن دوستش، Vinny Monroe، پا به عمارت لوکس و مدرن یکی از کارگردانان نامدار هالیوود می گذارد. صرفا نگاه کردن به ایده کلی بازی نیز به خوبی نشان می دهد که سازندگان سعی داشتند جنس متفاوتی از فضاسازی را برای یک اثر Walking Sim در این ژانر امتحان کنند.

نحوه ارائه ی بازی نیز به خوبی این رویکرد خاص بازی را پرورش داده و یک تجربه ی وحشتناک و نابسامان سینماتیک را ارائه می دهد که بسیار به یادماندنی خواهد بود. Dead Take همچنین بخشی از تاثیرگذاری خود را مدیون عملکرد بسیار خوب بازیگران و صداپیشگان از جمله Neil Newbon، Laura Bailey و Ben Starr است. گشت وگذار در عمارتی لوکس اما خوفناک، حل کردن پازل ها و مخصوصا المان تدوین کردن تکه فیلم های مختلف به منظور پیشبرد داستان، همگی روندی دلهره آور و رمزآلود را به وجود می آوردند. این ها خصوصیاتی هستند که در نهایت موجب می شوند Dead Take یکی از برترین آثار ترسناک 2025 باشد.

نسخه ی ابتدایی Dying Light اثر ترسناک بسیار خوبی بود؛ از فضاسازی سنگین و دلهره آور آن گرفته تا استفاده هوشمندانه از چرخه ی شبانه روز همگی باعث می شدند تجربه ی آن اثر به زیر پوست پلیر نفوذ کند. متاسفانه بخش عمده ای از این خصوصیات هویتی در نسخه ی دوم حذف شده و جای خود را به کلیشه های معمولی بازی های زامبی محور داده بودند.

Dying Light: The Beast اما نه تنها یک غافلگیری برای طرفداران فرنچایز بود، بلکه سعی داشت دقیقا همان خصوصیات هویتی نسخه ی ابتدایی را بازگرداند و به شکلی متفاوت ارائه دهد. در حالی که لزوما بازی در این زمینه بی نقص عمل نمی کند، اما همچنان توانسته تجربه مطلوبی را شکل دهد.

در The Midnight Walk ما با یک اثر Walking Sim روبه رو هستیم که داستان کاراکتری به نام The Burnt One و همراه و دوست او، یعنی Potboy، را روایت می کند. این دو در طول بازی از پنج روایت آتش و تاریکی عبور خواهند کرد. در این مسیر هیولاهای مختلفی وجود دارند که شما با استفاده از محیط یا برخی قابلیت های خاصی که در اختیارتان قرار گرفته است، آن ها را دور زده و جان خود را نجات می دهید.

مورد بسیاری برجسته ای که این بازی را به شدت خاص و متمایز جلوه می دهد، آرت استایل خاص و رویکرد Stop Motion آن است. تک تک مواردی که در این بازی مشاهده می کنید، در ابتدا توسط طراحان با خمیر خلق شده اند و سپس با استفاده از یک پرینتر سه بعدی، در دنیای بازی جانی تازه در آن ها دمیده شده است. The Midnight Walk دنیایی مخوف، روایتی جذاب و کاراکترهایی متنوع را به تصویر می کشد که به آسانی در ذهن بازیکن ماندگار خواهند شد.

Total Chaos در ابتدا به عنوان یک ماد برای بازی Doom 2 زندگی خود را آغاز کرد اما امسال سرانجام توانست به صورت مستقل عرضه شود. Total Chaos شاید در نگاه اول چندان وسوسه کننده به نظر نرسد، اما از همان لحظه آغاز بازی متوجه می شوید با اثری عمیق و سرگرم کننده روبه رو هستید. این بازی یادآور برخی از جذاب ترین عناوین وحشت بقای اول شخص از جمله Cry of Fear بوده و دقیقا همچون آن اثر، دنیایی نابسمان، از هم گسیخته و دلهره آور را به تصویر می کشد.

در زمینه ی گیم پلی نیز Total Chaos حرف های زیادی برای گفتن دارد؛ این بازی از المان های بقای متعدد در کنار سیستم مدیریت Inventory مطلوب برخوردار بوده که عمق مکانیکال بسیار خوبی در طول تجربه به وجود می آورند. صداگذاری و موسیقی بسیار خوب بازی که توسط Akira Yamaoka تنظیم شده است نیز یکی دیگر از ابعاد غافلگیرکننده این اثر به شمار می آید که در نهایت تجربه ی جذاب آن را شکل می دهد.

مشاهده روند بلوغ Bloober Team یکی از جالب ترین و خوشایندترین رویدادهای سالیان اخیر برای من به عنوان یک طرفدار ژانر وحشت بوده است. این استودیو با هر بازی، خودش را یک قدم رو به جلو می برد و گویا قصد دارد به یکی از ستون های استوار در ژانر وحشت تبدیل شود. حال تنها پس از گذشت یک سال از عرضه ی Silent Hill 2 Remake، ما شاهد بازی کاملا جدید و اورجینال این استودیو، یعنی Cronos: The New Dawn، بودیم که مجددا اثبات کرد Bloober توانایی بالایی در خلق آثار وحشت داشته و می تواند یک عنصر دائمی و مهم در این بازار باشد.

Cronos: The New Dawn با تکیه بر اصول پایه گذاری شده توسط فرنچایزهای برجسته و همچنین ایجاد پیچش منحصر به فرد خود روی این ابعاد، توانست یک تجربه ی وحشت بقای جذاب را به ارمغان بیاورد. یکی از مواردی که بسیار درباره این بازی می پسندیدم، تکیه ی آن بر برخی فلسفه های طراحی سری Dead Space بود. در حالی که عناوین زیادی دائما سعی بر الگوبرداری از فرنچایزهایی همچون SH و RE دارند، کمتر پیش می آید شاهد اثری باشیم که Dead Space را الگوی خود قرار می دهد. Cronos: The New Dawn تولد یک تجربه ی وحشت بقای جدید و قدم بزرگ دیگری برای استودیوی خوش ذوق Bloober Team بود.

Tormented Souls 2 یکی از بزرگ ترین غافلگیری های امسال برای من بود. در حالی که چشم انتظار این اثر بودم، حقیقتا انتظارات پایین تری از آن در مقیاس کلی داشتم اما خوش بختانه بازی موفق شد هویت مستقل خود را تثبیت کند. Tormented Souls 1 اثری بسیار سرگرم کننده اما تا حدی مشکل دار بود که فضای مناسبی برای بهبود باقی گذاشت. استودیوی Dual Effect طی سال های اخیر به وضوح مشغول بهره گیری از ظرفیت های خلق شده در قسمت اول و بهبود و گسترش آن ها بوده است که در نهایت به تجربه ی اصیل وحشت بقای قسمت دوم ختم می شود.

از فضاسازی به شدت گیرا، سنگین و در عین حال آرامش بخش بازی گرفته تا بهبودهای بصری و طراحی مراحل چند لایه، همگی باعث شده اند Tormented Souls 2 به یک بازی وحشت بقای قابل احترام و خوش ساخت بدل شود. ابعاد اکتشاف بازی عالی هستند، پازل ها چالش برانگیز و بعضا خلاقانه جلوه می کنند و صداگذاری، آمبیانس و ساندترک بازی به مکملی مثال زدنی برای لحظه لحظه ی تجربه تبدیل شده اند. این تجربه حاوی همان عصاره ای است که تجربه های وحشت بقای کلاسیک را به تجربه هایی چند بُعدی و درگیر کننده تبدیل می کرد.

و اما در نهایت به برترین اثر وحشت سال 2025 می رسیم و آن هم Silent Hill f، اولین اثر اورجینال این فرنچایز پس از گذشت بیش از یک دهه، است. در حالی که عرضه ی ریمیک Silent Hill 2، سرآغاز روند احیای مجموعه به شمار می آمد، اما بسیاری از طرفداران منتظر کنار رفتن پرده ها از روی Silent Hill f به منظور کسب اطمینان از مسیر فعلی فرنچایز بودند. Silent Hill f در واقع سفیر دوران تازه ی مجموعه محسوب می شود که در همان راستا ایده های تازه و رویکردهای متمایزی را به تصویر می کشد.

این رویکردهای تازه بعضاً حتی ممکن است کمی بیگانه جلوه کنند، اما اگر به عقب نگاه کنیم بسیاری از آثار فرنچایز در دوران خودشان تا حدی از این الگو پیروی می کردند. اگرچه برخی از آن ها لزوما موفق به خلق تجربه ای شایسته نام سری نشدند، اما خوش بختانه Silent Hill f به خوبی می داند می خواهد چه باشد و همچنین دقیقا چطور باید این ابعاد تازه را بر اصول پایه ی فرنچایز منطبق کند. Silent Hill f به همان اندازه که فصلی تازه برای فرنچایز خود بود، نفسی تازه برای صحنه ی AAA ژانر محسوب می شد که خوش درخشید.

پس از تجربه دنیاهای مخوف، تاریک و بیگانه، به پایان این مقاله رسیدیم. 2025 را می توان سالی پر بار برای طرفداران ژانر وحشت در نظر گرفت. نه تنها همچون سالیان اخیر ما شاهد درخشش بازی های مستقل و تنوع بالای آن ها بودیم، صحنه ی AAA ژانر نیز از جنب و جوش بسیار خوبی برخوردار بود که امیدوارکننده است.