خیلی سعادت و خوشبختی می خواهد به جایی برسی که یک مملکت به پایت بایستند، که وقتی جسارت و اهانتی متوجه ات می شود، زن و مرد و کوچک و بزرگ و آبی و قرمز و خلاصه ساکنان هر گوشه این سرزمین برای دفاع از تو به صف شوند.

این دقیقا همان نقطه ای است که کریم باقری در آن ایستاده. در حاشیه بازی حذفی تراکتور و پرسپولیس، تصاویر ناراحت کننده ای منتشر شد که نشان می داد شماری از هواداران تیم تبریزی علیه کریم باقری فحاشی کرده اند. دامنه این رفتار ناشایست چنان گسترده بود که خداداد عزیزی، سرپرست تراکتور پس از پایان بازی از باقری عذرخواهی کرد.

با این حال افکار عمومی موضوع را رها نکرد و طی 72 ساعت گذشته، شاهد حمایت دسته جمعی بسیاری از اهالی فوتبال ایران و هواداران گوناگون از باقری بودیم. اینکه ریشه این محبوبیت کجاست و چگونه فردی می تواند تا این اندازه در قلب مردم کشورش ریشه بدواند، حتما عوامل مختلفی دارد که می کوشیم برخی از آنها را در این مطلب مرور کنیم. این، داستان مردی است که احترام گذاشت و تقریبا از همه مردم کشورش احترام دید. حساب آن معدود هم جداست.

فرزند رشید آذربایجان

اگر بخواهیم از رابطه کریم باقری با خود تراکتوری ها شروع کنیم، باید بگوییم او فرزند رشید آذربایجان است؛ متولد تبریز که در عنفوان جوانی هم دو فصل برای تراکتور توپ زده.

آقا کریم پس از آنکه از این تیم به پرسپولیس، تیم ملی و اروپا رسید و شهرتی ملی به دست آورد هم همیشه با احترام از سرخ پوشان تبریزی یاد کرده است. اواسط همین ماه گذشته، زمانی که باقری به عنوان سرمربی موقت پرسپولیس در نشست خبری پیش از بازی لیگی با تراکتور حاضر شد، این تیم را شایسته قهرمانی در لیگ فصل گذشته دانست و عمیقا به آنها احترام گذاشت. با این حال شوربختانه جوابی که کریم گرفت، متفاوت بود.

ستاره سرافراز تیم ملی

کریم باقری برای تیم ملی ایران هم همیشه بازیکنی ارزشمند بوده است. او یکی از استوانه های نسل طلایی 98 به شمار می رفت و از نظر فردی نیز عناوینی به دست آورد که بعضا هنوز دست نیافتنی به نظر می رسد؛ از جمله رکورد بیشترین تعداد گل زده در یک دوره رقابت های انتخابی جام جهانی.

کریم طی 87 بازی ملی موفق به ثبت 50 گل شده که برای یک هافبک، حیرت انگیز و باورنکردنی است. باقری در 27 سالگی و پس از بازی برگشت با ایرلند در پلی آف جام جهانی 2002 از تیم ملی خداحافظی کرد و پس از آن فقط یک دوره کوتاه با درخواست علی دایی به این تیم برگشت که همان زمان هم موفق و اثرگذار بود!

رقیب همیشه محترم

یکی از رازهای محبوبیت بسیار بالا و همه گیر کریم باقری هم حرمتی است که این چهره ملی همواره برای رقبا قائل بوده. باقری با وجود سال ها بازی برای پرسپولیس، هرگز کوچک ترین اهانتی به هیچ یک از حریفان نکرده و حتی یک کلمه حرف نامربوط از زبان او بیرون نیامده است.

وضع در این مورد چنان است که اوایل دهه نود وقتی باقری با یک شوت بسیار زیبا گل برتری پرسپولیس در دربی را زد و طلسم مساوی های پیاپی در این مسابقه را شکست، در میکس زون از هواداران استقلال عذرخواهی کرد و گفت: ببخشید که قلب تان را شکستم! به همین دلیل هم این چند روز، خیلی از استقلالی ها برای کریم سنگ تمام گذاشتند.

معتمد مربیان

یک نکته بسیار مهم در مورد کریم باقری، این است که او همیشه معتمد سرمربیان مختلف بوده و هر کسی روی نیمکت پرسپولیس و بعضا تیم ملی نشسته، دوست داشته با آقا کریم کار کند. از علی دایی تا یحیی گل محمدی و از برانکو و کالدرون تا گاریدو و کارتال، همگی دوران خوبی را با باقری پشت سر گذاشتند و در پایان همکاری با پرسپولیس هم به شدت از منش و روش این اسطوره تمجید کردند.

این در حالی است که مخصوصا سرمربیان خارجی نگران هستند که دستیار ایرانی چشم طمع به صندلی آنها داشته باشد. کریم اما نه تنها چنین نبود، بلکه بارها پیشنهاد سرمربیگری پرسپولیس را نپذیرفت و فروتنانه گفت: من در این حد نیستم.

همراه با مردم

کریم همچنین در خیلی از بزنگاه ها کنار مردم کشورش بوده و آنها را فراموش نکرده. از آن جمله می توان به حرکت انسانی او در سال 91 اشاره کرد؛ آنجا که پس از زلزله ورزقان، جلو افتاد و در بازار تبریز حجره به حجره برای زلزله زده ها کمک جمع کرد. باقری در آن زمان گفته بود چیزی حدود 200 میلیون تومان کمک جمع کرده که صرف بازسازی چند واحد مسکونی شد.

سال گذشته هم پیراهن شماره 6 تیم ملی با امضای باقری در تبریز به مبلغ یک میلیارد تومان به فروش رسید و این پول صرف کمک به بیماران سرطانی شد. بله؛ محبوبیت ناگهانی و بی دلیل به دست نمی آید و داستان کریم هم همین است، مردی که مچ بند سه رنگ پرچم ایران را هرگز از دستش جدا نمی کند.

جوابیه محترمانه

در نهایت با وجود آنکه باقری طی این چند روز سکوت کرده و واکنشی به توهین ها نشان نداده بود، بیانیه عجیب و فرافکنانه باشگاه تراکتور باعث شد این اسطوره فوتبال ایران در جوابیه ای سرشار از ادب و متانت به این هجمه ها پاسخ بدهد.

در بخشی از جوابیه کریم باقری آمده است: اینجانب کریم باقری، فرزند ترک زبان این سرزمین، تا امروز سکوت کرده ام؛ نه از سر بی تفاوتی، بلکه به این دلیل که نیازی به اثبات خود ندارم و باور دارم اصلاح برخی رفتارها از توان یک فرد خارج است. با این حال، پس از بیانیه منتشرشده از سوی باشگاه تراکتور، لازم می دانم نکته ای را شفاف و صریح بیان کنم. مطرح شده که آیا من در برابر فرزندانم بابت توهین به ترک زبان ها خجالت کشیده ام یا نه. پاسخ روشن است: بله، خجالت کشیده ام؛ اما نه امروز.

من آن احساس را چند سال پیش، در کنار آقای علی دایی، زمانی تجربه کردم که در خانه خودمان در تبریز مورد توهین و بی احترامی قرار گرفتیم و در آن مقطع، واکنش موثر و روشنی دیده نشد... فوتبال باید محل رقابت سالم، همدلی و احترام متقابل باشد، نه بستری برای نفرت و تحقیر. در پایان، برای همه مردم ایران، با هر زبان و قومیت، آرزوی عاقبت به خیری دارم.