هر نیروی هوایی نیاز به یک جنگنده سبک و چابک با یک موتور دارد. برای ایالات متحده، این جنگنده، F-16 Fighting Falcon ساخت شرکت لاکهید مارتین است که از سال 1979 در خدمت به سر می برد. برای سوئد، این جنگنده Jas 39 Gripen از شرکت SAAB است که به واقع نقش های متعددی را ایفا می کند. همانطور که دیگر جنگنده ها دارای نسخه های مختلفی هستند، این دو جنگنده نیز چندین نوع دارند، اما برای سادگی، ما جدیدترین نسخه های هرکدام را بررسی می کنیم: F-16 Block 70/72 (که گاهی به آن F-16V نیز گفته می شود) و Jas 39 Gripen E. از ظاهر این دو جنگنده می توان تفاوت های زیادی را مشاهده کرد.

گرچه هر دو جنگنده تنها یک موتور دارند، Gripen دارای دو ورودی هوا در دو طرف بدنه است، در حالی که F-16 فقط یک ورودی هوا در زیر کابین دارد. از ویژگی های برجسته دیگر، کانا رد هایی هستند که در دو طرف کابین Gripen سوئدی قرار دارند، به همراه طراحی بال دلتای آن. وقتی به داخل این دو جنگنده نگاه می کنید، می بینید که موتور Gripen E از نوع توربوفن F414-GE-39E ساخت جنرال الکتریک است که برای جنگنده های آمریکایی F/A-18 Super Hornet و E/A-18G Growler نیز استفاده می شود. این موتور 22,000 پوند نیروی رانش تولید می کند و با آن، این جنگنده به سرعت ماخ 2 (2,470 کیلومتر در ساعت) در ارتفاع دست می یابد.

از طرف دیگر، نوع موتور جنگنده F-16 بستگی به نسخه آن دارد. اگر F-16 Block 70 باشد، از موتور F110-GE-129 ساخت جنرال الکتریک استفاده می کند، در حالی که نسخه Block 72 به موتور F100-PW-229 ساخت پرَت اند ویتنی مجهز است. این موتورها حدود 29,000 پوند نیروی رانش تولید می کنند و می توانند جنگنده را به سرعت بیش از 2,400 کیلومتر در ساعت (کمی بیشتر از ماخ 2) برسانند.

رسیدن به سرعت ماخ 2 به طور قطع مفید است، اما آنچه که در موقعیت های جنگی کمک می کند، کلاس وزنی جنگنده است. این جنگنده ها شاید مانند جنگنده های بزرگتر مانند F-35 Lightning II یا F-22 Raptor شناخته شده نباشند، اما برای نیروهای هوایی خود بسیار حیاتی هستند. بخشی از دلیل اهمیت آن ها، چابکی است که از طراحی سبک وزن آن ها ناشی می شود. جنگنده F-16 کمی سنگین تر است و بدون سوخت و بار، وزن آن به 9,208 کیلوگرم خواهد رسید. در حالی که همتای سوئدی آن، 7,983 کیلوگرم وزن دارد. برای مقایسه، جنگنده های بزرگتر مانند F-22 می توانند حدود 18,144 کیلوگرم وزن داشته باشند.

به طور طبیعی، تسلیحات جنگنده نقش اساسی در موفقیت آن ها دارند. برای نبردهای نزدیک، F-16 از توپ چرخان 20 میلیمتری M61A1 Vulcan استفاده می کند، در حالی که Gripen E دارای توپ 27 میلیمتری Mauser BK-27 است. هر دو جنگنده Gripen E و F-16 Block 70/72 دارای نقاط روی بدنه برای حمل انواع مختلفی از موشک ها (از جمله موشک های دوربرد) و بمب ها برای ایفای نقش های مختلف خود هستند.

F-16 دارای 11 نقطه سخت خارجی است که یک نقطه بیشتر از همتای سوئدی خود دارد. این به F-16 برتری اندکی نسبت به گریپن می دهد، زیرا نه تنها از نظر تعداد تسلیحاتی که می تواند حمل کند، بلکه دارای وزن برخاست بیشتری است (21,772 در مقابل 16,330 کیلوگرم برای Gripen). این وزن برخاست بیشتر به F-16 اجازه می دهد که موشک ها و بمب های بزرگتری را در صورت نیاز حمل کند.