بازار مسکن روزبه روز برای نسل های جوان تر تیره و تارتر به نظر می رسد و شواهد این وضعیت کاملا مشهود است. در حال حاضر، میانگین سن خریداران خانه برای اولین بار به 40 سال رسیده است، که نشان می دهد دسترسی به تملک خانه برای جوانان چقدر دشوار شده است.

به گزارش دنیای اقتصاد، بر اساس گزارشی از نشریه فورچون، که نتایج پژوهشی از محققان دانشگاه نورث وسترن و دانشگاه شیکاگو را منتشر کرده است، جوانان به دلیل ناامیدی شدید از وضعیت بازار مسکن، رفتارهای مالی خود را تغییر داده اند؛ آن ها بیشتر از درآمد خود خرج می کنند تا اینکه پس انداز کنند، کمتر کار می کنند و به سرمایه گذاری های پرریسک روی می آورند.

به گفته سونگ هیونگ لی از دانشگاه نورث وسترن و یونگگون یو از دانشگاه شیکاگو، نسل های جوان عملا از خانه دار شدن دست کشیده اند. این دیدگاه با یک نظرسنجی انجام شده توسط هریس پول در سال 2024 تقویت می شود که نشان داد 42 درصد از آمریکایی ها و 46 درصد از اعضای نسل Z با این جمله موافق بودند: هرچقدر هم سخت تلاش کنم، هرگز نمی توانم خانه ای را که واقعا دوست دارم، بخرم.

محققان توضیح می دهند: در حالت عادی، خانواده ها مصرف خود را برای تحقق اهداف بلندمدت مانند خرید خانه تنظیم می کنند، اما جوانان امروز از این مرحله عبور کرده اند و کاملا از خرید خانه صرف نظر کرده اند.

او معتقد است جوانان با پدیده ای به نام نیهیلیسم مالی مواجه اند، پدیده ای که طی آن آن ها به رویای آمریکایی شک می کنند، زیرا دستمزدها ثابت مانده است، بدهی های دانشجویی بالا است، و شرکت ها سلطه زیادی دارند.

نسل Z کمتر پس انداز می کند و بیشتر خرج می کند. براساس این گزارش، اولین پدیده ای که لی و یو درباره عقب نشینی نسل Z از خرید خانه بررسی کرده اند، خرج بیشتر نسبت به پس انداز است. آن ها می نویسند: وقتی قیمت خانه ها به حدی افزایش می یابد که مستاجران دیگر قادر نباشند در آینده نزدیک با پس انداز درآمدشان خانه بخرند، از خرید خانه دست می کشند و به جای آن پس انداز خود را صرف افزایش مصرف می کنند.

مطالعات دیگر در سال جاری نیز این رفتار را تایید کرده اند؛ تقریبا نیمی از اعضای نسل Z حتی یک صندوق اضطراری هم ندارند. و نظرسنجی بنک ریت نشان داد که 27 درصد از این نسل، بدهی بیشتری نسبت به پس انداز دارند.

لی و یو در تحقیق خود دریافتند نسل Z تلاش کاری خود را کاهش داده است، زیرا اگر نتوانند به اهداف مالی بلندمدت (مانند خانه دار شدن) برسند، کار سخت را ارزشمند نمی دانند. پژوهش آن ها نشان می دهد که نسبت مستاجران با تلاش کاری پایین، تقریبا دو برابر مالکان خانه است.

سومین راه واکنش نسل Z به ناتوانی در خرید خانه، روی آوردن به سرمایه گذاری های پرریسک مانند خرید رمزارزهاست. پژوهش محققان نشان می دهد وقتی خرید خانه برای یک عضو نسل Z غیرقابل دسترسی به نظر می رسد، میزان هزینه های تفریحی و مصرفی آن ها نیز افزایش می یابد.

در مقابل، کسانی که قبلا از خانه دار شدن دست کشیده اند، احساس می کنند چیزی برای از دست دادن ندارند و بنابراین با آمادگی بیشتری به رفتار مالی پرریسک روی می آورند.