یکی از قربانیان انفجار بمب اتمی در ژاپن پس از گذشت 8 دهه با آزمایش دی ان ای شناسایی شد. بقایای این جسد به دلیل خطاهای برچسب گذاری، چندین دهه به اشتباه شناسایی شده بود.

به گزارش ایسنا، دختر نوجوانی که به طرز غم انگیزی در بمباران اتمی هیروشیما جان خود را از دست داد، تقریباً 80 سال بعد، از طریق آزمایش دی ان ای(DNA) شناسایی شد و سرانجام به دهه ها عدم قطعیت پایان داد و این پرونده برای خانواده اش به یک سرانجام رسید.

این قربانی 13 ساله به نام هاتسوئه کاجیاما(Hatsue Kajiyama)، در تاریخ 6 اوت 1945، زمانی که اولین بمب اتمی موسوم به پسر کوچک (Little Boy)، در ماه های پایانی جنگ جهانی دوم بر روی این شهر ژاپنی انداخته شد، درگذشت.

سرانجام هویت او پس از استخراج دی ان ای از رشته های موی حفظ شده که دهه ها با بقایای ناشناس نگهداری شده بود، توسط کارشناسان پزشکی قانونی تأیید شد.

گفتنی است که آزمایش بقایای جسد توسط برادرزاده اش شوجی کاجیاما که اکنون 60 سال دارد، درخواست شده بود. وی توضیح داد که درخواست آزمایش دی ان ای به دلیل تردید در مورد اینکه آیا تطابق را تأیید می کند یا خیر، تصمیمی دشوار بود. او تأکید کرد: امیدوارم خانواده های دیگری که در شرایط مشابه ما هستند، بقایای عزیزانشان را به دست آورند.

هاتسوئه دانش آموز سال دوم دبیرستان بود. او برخلاف بقیه اعضای خانواده اش که در اوایل سال 1945 به منچوری تحت اشغال ژاپن نقل مکان کردند، به همراه مادربزرگش هارو در هیروشیما ماند.

هاتسوئه که مشتاق تکمیل تحصیلاتش بود، اغلب برای خانواده اش نامه می نوشت و می گفت که برای امتحاناتش سخت درس می خواند تا آنها را سربلند کند. روزنامه آساهی شیمبون گزارش داد که در یکی از نامه هایش به این نکته اشاره شده بود که حملات هوایی مانع از تحصیل او شده است.

هاتسوئه صبح روز 6 اوت 1945 در میان تقریباً 360 دانش آموزی بود که برای تخریب ساختمان ها بسیج شده بودند تا با ایجاد آتش شکن، خسارات ناشی از حملات هوایی ایالات متحده را محدود کنند.

این دانش آموزان در فاصله یک کیلومتری از محل انفجار بمب اتمی هیروشیما بودند که بمب منفجر شد و تقریباً همه آنها به دلیل قرار گرفتن شدید در معرض تابش حرارتی، در جا کشته شدند. مادربزرگ هاتسوئه نیز در این انفجار جان باخت.

پس از جنگ، خانواده هاتسوئه به هیروشیما بازگشتند و به دنبال او و مادربزرگش گشتند، اما هیچ اثری از آنها پیدا نکردند. با این حال، پس از آنکه مقامات هیروشیما در سال 2021 بقایای مادربزرگ هاتسوئه را در میان هزاران قربانی ناشناس در پارک یادبود صلح هیروشیما شناسایی کردند، شوجی شروع به این فکر کرد که آیا ممکن است مجموعه دیگری از بقایای شناسایی نشده متعلق به عمه اش باشد یا خیر.

بقایای مورد بحث شامل چندین تار مو بود که راه را برای تجزیه و تحلیل دی ان ای باز کرد. آنها توسط شهرداری نگهداری و به عنوان خواهر هاتسوئه شناسایی شدند. اگرچه شهرداری قبلاً به دلیل محدودیت های فنی از آزمایش ژنتیکی بقایای سوزانده شده خودداری کرده بود، اما این مو نمونه ای مناسب برای آزمایش بود.

به درخواست شوجی، متخصصان پزشکی قانونی دانشگاه کاناگاوا در اواخر نوامبر 2025 موها را تجزیه و تحلیل کردند. سپس دی ان ای استخراج شده با دی ان ای خواهر کوچکتر هاتسوئه که اکنون 91 ساله است، مقایسه شد و نتایج هیچ تناقضی نشان نداد و رابطه خانوادگی را تأیید کرد. این اولین باری بود که دانشگاه با موفقیت یک قربانی بمب اتمی را با استفاده از دی ان ای مو شناسایی می کرد.

هیروشی اوهیرا(Hiroshi Ohira)، دانشیار 65 ساله پزشکی قانونی گفت: این مو در شرایط خوبی نگهداری می شد و هنوز کمی درخشندگی داشت. احتمالاً نگهداری آن در ظرفی که از هوای بیرون در امان بود، کمک کرد.

سرانجام مقامات در تاریخ 13 دسامبر 2025 با شوجی تماس گرفتند تا نتایج را تأیید کنند که باعث شد این خانواده به نتیجه ای که مدت ها در انتظارش بود، برسد. طبق گزارش ها، مادر هاتسوئه سال ها با پشیمانی زندگی کرد و آرزو می کرد که کاش اصرار می کرد دختر بزرگترش هیروشیما را با بقیه خانواده ترک کند.

پدر شوجی نیز که متوجه شده بود بقایای مادرش شناسایی شده است، اما در سال 2023 درگذشت و اجل به وی مهلت نداد تا بفهمد بقایای هاتسوئه نیز پیدا شده است. شوجی انتظار دارد بقایای عمه اش را اوایل سال آینده دریافت کند.