فرارو- در اواسط دهه 1990، فرندز با روایت روزمرگی های شش جوان در نیویورک، آغاز شد. این سریال با تکیه بر ترکیب کمیک و صمیمیِ روابط، تنهایی و دغدغه های نسل جوان شهری را بازتاب می داد؛ نسلی که میان استقلال فردی و نیاز به تعلق، در نوسان بود.

به گزارش فرارو؛ دوستان به خلق دیوید کرین و مارتا کافمن در 22 سپتامبر 1994 از شبکه NBC روی آنتن رفت و بلافاصله جای خود را در سبد هفتگی بینندگان آمریکایی باز کرد. قصه سریال حول ریچل، مونیکا، فیبی، جویی، چندلر و راس می چرخد که با بازی جنیفر انیستون، کورتنی کاکس، لیزا کودرو، مت لو بلانک، متیو پری و دیوید شویمر، مسیر پرخط و خطر بزرگسالی، روابط عاطفی و بحران های شغلی را تجربه می کنند. در طول ده فصل، این مجموعه از یک کمدی موقعیت موفق به نقطه عطفی فرهنگی تبدیل شد که مد، زبان و تصور از سبک زندگی شهری را تحت تأثیر قرار داد.

موفقیت دوستان فقط در تعداد تماشاگران خلاصه نمی شود؛ سریال عملاً وارد زندگی روزمره مخاطبان شد. مدل موی ریچل به ترندی جهانی بدل شد و تکیه کلام هایی مثل ?How you doin جویی به زبان عامه راه یافت، تا آنجا که حتی زبان شناسان به تأثیر سریال بر رواج ساختارهایی مثل استفاده از so به عنوان تشدیدکننده ( That is so not true ) اشاره کرده اند. لحن طعنه آمیز و جمله های نیمه تمامِ چندلر هم به الگویی تازه در نوشتن دیالوگ های کمدی تلویزیونی تبدیل شد.