فرارو نام وزیر خارجه لبنان این روزها زیاد در اخبار ایران انعکاس پیدا می کند. دیپلماتی که سال گذشته و به دنبال پایان بن بست سیاسی لبنا و به دنبال پایان بن بست سیاسی لبن این مسئولیت را بر عهده گرفت و رفتاری غیردیپلماتیک دارد.

به گزارش فرارو، از سال گذشته و تشکیل دولت جدید در لبنان، به غیر از نبیه بری رییس مجلس لبنان و دبیرکل جنبش امل که ارتباط خوبی با ایران دارد، دیگر مقامات ارشد یعنی رییس جمهور و نخست وزیر جدید این کشور هم به ایران انتقادات زیادی مطرح می کنند اما در عین صراحت، از دایره احترام خارج نمی شوند. اما یوسف رجی، وزیر خارجه این کشور مورد خاصی است که رفتارش تناسبی با بقیه دولتمردان لبنان و جایگاهی که در آن ایستاده ندارد. در هفته های گذشته، عراقچی و رجی در شبکه های اجتماعی پاسخ اظهارات یکدیگر را به صورت متقابل دادند.

در جریان همین گفت وشنودهای توییتری میان رجی و عراقچی، یکی از سیاستمداران لبنانی واکنشی جالب به ادبیات وزیر خارجه ایران نشان داد. مصطفی بیرم، وزیر کار سابق لبنان نوشت که عراقچی در پیام اخیر خود به رجی به او الفبای اصول دیپلماسی را یاد داد.

آیا رجی دیپلمات بی تجربه ایست که نیازمند یادگیری الفبای دیپلماتیک باشد؟ مرور کارنامه و سوابق کاری وزیر خارجه دولت بیروت نشان می دهد که اینگونه نیست. او 33 سال قبل وارد وزارت خارجه لبنان شد و در طول این سه دهه، در سفارت لبنان در واشنگتن، بروکسل، نمایندگی دائم لبنان در ژنو و مراکش را دارد. در تمام این ماموریت ها هم در میان دیپلمات های ارشد بوده؛ از جمله خدمت به عنوان معاون نمایندگی در ژنو و سفارت در بروکسل. در وزارت خارجه لبنان هم عهده دار مدیریت بازرسی این دستگاه دولتی بود و از سال 2022 تا 2025 که به عنوان وزیر خارجه منصوب شد، سفیر لبنان در اردن بود. او تحصیلاتش را هم در بیروت و پاریس تمام کرده است.

سخت بتوان گفت رجی 63 ساله با این سابقه دیپلماتیک، سواد این کار را ندارد. بنابراین برای ریشه یابی این رفتار باید کمی عقب تر رفت و به عضویت رجی در حزب القواه البنانیه یا نیروهای لبنانی ، به رهبری سمیر جعجع نگاهی انداخت.

جعجع، نامی ماندگار در تاریخ لبنان است. رهبر فالانژهای لبنان که در دوران جنگ داخلی این کشور و درگیری گروه های لبنانی با فلسطینیان و البته یکدیگر، تحت حمایت اسراییل بود. و همچنین تنها رهبر شبه نظامیان لبنان که پس از پیمان طائف و پایان جنگ داخلی، به دلیل قتل های سیاسی محاکمه و 11 سال زندانی شد. فالانژ لقبی بود که به نیروهای دو حزب سیاسی مسیحیان مارونی یعنی الکتائب اللبنانیه و القواه البنانیه داده می شد. لقبی که اشاره به مرام سیاسی راست تندرو و ملی گرای آن ها داشت.

یکی از شاخص ترین اقدامات این گروه ها، کشتار در اردوگاه های فلسطینی صبرا و شتیلا بود؛ در واکنش به ترور رهبر فالانژها که می گفتند از سوی سازمان آزادیبخش فلسطین انجام شده است. اما آن ها در ایران بیش از هر چیز، با ماجرای ربودن احمد متوسلیان، سیدمحسن موسوی، کاظم اخوان و تقی رستگار مقدم در 14 تیر 1361 شناخته می شوند. آن ها در پست بازرسی فالانژها در شهر برباره واقع در شمال لبنان به اسارت در آمدند. منطقه ای که آن زمان تحت فرماندهی جعجع بود و او سال هاست که بر تیرباران شدن هر چهار اسیر ایرانی اصرار دارد.

جعجع در دوران جنگ داخلی، نفر وسط

این جریان در دوران جنگ و بعد از آن، بخشی از نگاه ضدسوریه، ایران، فلسطین و سپس جریان معروف به مقاومت را نمایندگی می کرد. در تمام دسته بندی های سیاسی پس از جنگ تا امروز هم در بلوک های سیاسی مقابل حزب الله تعریف شده و سال هاست که خلع سلاح حزب الله را پیگیری می کند. با توجه به شخصیت جعجع و حضورش در نیروهای لبنانی، نام این حزب اکنون بیشتر از کتائب شنیده می شود اما هر دو حزب بر همان مسیر و مرام سیاسی پیشین هستند.

در جریان اظهارات اخیر علی اکبر ولایتی، وزیر خارجه پیشین کشورمان و مشاور مقام معظم رهبری در امور بین الملل نیز تندترین تعابیر و واکنش ها در میان سیاسیون لبنانی، به جعجع اختصاص داشت. در حال حاضر او بیشترین سهم را در مجلس این کشور دارد. جریان جعجع به عنوان قدرتمندترین حزب فعلی مسیحیان مارونی لبنان و اتحاد با جریان حریری و اهل سنت، در ارتباط گسترده با فرانسه، آمریکا و عربستان است.