| فرارو- نمایش فیلم سینمایی خداحافظ ژوئن به زودی در نتفلیکس آغاز خواهد شد، اثری که در ظاهر یک درام که تلاش می کند تصویری متفاوت از یک دورهمی خانوادگی ارائه دهد اما در عمل تبدیل به فیلمی شده که ممکن است برای برخی جذاب نباشد و گروهی نیز فقط به خاطر بازی خوب بازیگران آن را تماشا کنند. به گزارش فرارو، فیلم خط داستانی آشنایی دارد، چرا که آثار کریسمسی درباره خانواده از هم پاشیده کم نیستند، با این حال ایده خداحافظ ژوئن یعنی خواهر و برادرانی که همیشه با هم دعوا دارند و مادری در آستانه مرگ شباهت زیادی به فیلم پرنده سیاه با بازی کیت وینسلت دارد. داستان درباره یک خداحافظی دردناک است، خداحافظی با مادری بیمار به اسم ژوئن که همه فرزندانش برای آخرین بار در کریسمس دور هم جمع شده اند. گردهمایی خانواده کنار یکدیگر زخم های عمیق گذشته را باز می کند و اتفاقات جدید نمکی روی آن زخم ها می شوند. بازی خوب بازیگران با فیلمنامه ای ضعیف  مشکل اساسی خداحافظ ژوئن فیلمنامه آن است که توسط جو اندرز پسر 21ساله کیت وینسلت نوشته شده، بسیاری از صحنه ها کلیشه ای و قابل پیش بینی اند در عین حال کاراکترها چیزی جز تیپ نیستند به همین دلیل مصنوعی به نظر می رسند. خواهر موفق اما کنترل گر، خواهر عصبی و زخم خورده و برادر حساس و وسواسی کاراکترهایی هستند که ظرفیت دراماتیک بالایی دارند اما فیلم به جای نشان دادن لایه های روانی و درونی آن ها به دیالوگ ها کوتاه و موقعیت های کلیشه ای بسنده می کند در نتیجه روایتی شکل می گیرد که برای مخاطب جذاب نیست. در مقابل خداحافظ ژوئن یک امتیاز خاص دارد و آن چیزی نیست جز بازیگرانش. در واقع تمام بار فیلم روی بازیگران است، قدرت نمایی آن ها در برخی از سکانس ها باعث می شود فیلم برای دقایقی از کلیشه فاصله بگیرد. کیت وینسلت نیز در نقش زنی که دردهایش را پنهان می کند بازی قابل قبولی دارد، در میان همه این ها پرستار ژوئن با نقش آفرینی فیسایو آکیناده صادقانه ترین بازی را از خود ارائه می دهد و به خوبی نقش کاراکتری که به دنبال ترمیم روابط خانوادگی، ایفا می کند. در واقع مخاطب با اثری مواجه که به راحتی می تواند بفهمد یک بازیگر آن را کارگردانی کرده، سبک او ساده و مینیمال و به جای تمرکز روی خلق جذابیت های بصری بر بازیگران تکیه دارد و اجازه می دهد آن ها در قاب تصویر بدرخشند. در نهایت خداحافظ ژوئن را نه می توان اثری شکست خورده دانست و نه فیلمی موفق، در واقع این فیلم فقط استعداد کیت وینسلت در پشت دوربین را نشان می دهد. |