فرارو- سال 2025 به پایان خود نزدیک می شود، سالی استثنایی برای سینمای جهان که اگر نام فیلم های امسال را در یک سبد بریزید به راحتی می توانید چندین اثر جذاب با بهترین کیفیت و در ژانرهای مختلف برای تماشا انتخاب کنید.

به گزارش فرارو، در ادامه نگاهی به پنج تا از بهترین فیلم های 2025 از نگاه فرارو خواهیم داشت، از تریلر سیاسی گرفته تا داستانی عاشقانه و قصه ای ترسناک.

این فیلم اقتباسی از رمانی به همین نام نوشته مری شلی در سال 1818 است، با این حال گیرمو دل تورو به عنوان کارگردان وحشت را کنار گذاشته و تمرکز خود را روی تراژدی ماجرا قرار داده و پرسشی عمیق درباره معنای واقعی انسان بودن مطرح می کند. ویکتور با بازی اسکار ایزاک نابغه ای خود شیفته که تلاش می کند زندگی بعد از مرگ را ببیند.

او می خواهد از سایه پدر مستبدش خارج شود و مرگ مادرش را جبران کند پس موجودی جدید خلق می کند. هیولا با بازی جیکوب آلوردی در این فیلم چهره ای تازه دارد که آن را از سایر آثار مشابه جدا می کند، هیولایی که تلاش می کند توسط دیگران پذیرفته شود اما با خشونت و نفرت انسان ها روبرو می شود. در کنار بازی خوب بازیگران، کارگردانی نیز در بالاترین سطح قرار دارد که در نهایت تجربه ای متفاوت از تماشای تراژدی ارائه می دهد.

این فیلم در سال 1977 و در اوج حکومت نظامی برزیل روایت می شود؛ جایی که آرماندو با بازی واگنر مورا پس از درگیری با یک مقام فاسد به شهر رسیف، زادگاه خود در شمال شرق برزیل برمی گردد. او همسر خود را از دست داده و در این فرار فقط پسر کوچکش همراهش است، به همین دلیل هر لحظه تلاش می کند تا پیش از رسیدن دشمنانش فرزندش را به مکانی امن منتقل کند.

فیلم در ظاهر یک تریلر سیاسی اما به تدریج از کلیشه های معمول فاصله می گبرد و تبدیل به اثری روانشناختی درباره انسان هایی می شود که به خاطر ترس از هر چیز همیشه در سایه زندگی کرده اند.

داستان در این فیلم در دو مقطع زمانی روایت می شود، ماجرا به 16سال پیش برمی گردد، جایی که باب همراه همسرش برای ساخت آمریکایی بهتر با شروری به نام لاک جاو مبارزه می کرد، داستان بعد از مرور خاطرات کوتاه به دنیایی امروزی برمی گردد، دورانی که باب افسرده و شکست خورده از مبارزه با دخترش ویلا زندگی می کند.

قصه از جایی شروع می شود که لاک جاو دوباره ظاهر می شود و با دزدیدن دختر باب مبارزه ای جدید با او آغاز می کند. نبرد پشت نبرد یک تریلر سیاسی جذاب از تاریخ آمریکاست درعین حال می توان آن را اثری عمیقا انسانی دانست که مخاطب را وادار به دلسوزی برای کاراکترها به خصوص باب با بازی دی کاپریو می کند. در واقع این فیلم نه تنها سرگرم کننده بلکه ترکیبی هوشمندانه از طنز، سیاست و درام که تجربه ای فراموش نشدنی هنگام تماشا رقم می زند.

ماجرا از جایی آغاز می شود که پدر نورا و اگنس با نام گوستاو بعد از سال ها تصمیم می گیرد به خانه برگردد، مردی که روزگاری بهترین فیلم ها را می ساخت اما 15 سال است که هیچ اثر قابل توجهی نداشته و خانه ترک کرده بود. او با فیلمنامه ای در دست دقیقا زمانی که مادر خانواده مرده بود برمی گردد تا در همان خانه اثری خانوادگی بسازد.

ویژگی مهم فیلم که باعث شده در این لیست قرار گیرد، تمرکزی که روی روان کاراکترها دارد، نورا از اضطراب اجتماعی رنج می ‎برد، در حالی که پدر منبع اصلی رنج اوست، ساخت فیلم تبدیل به فرصتی شده تا آن ها با لایه های پنهان شخصیتشان مواجه شوند و زمانی برای آشتی نیز پیدا کنند.

در واقع پدر قصد دارد با ساخت فیلم گذشته را اصلاح کند و آرامشی برای خود و دخترانش فراهم کند. فیلم ارزش احساسی نه تنها زخم های گذشته اعضای یک خانواده را نمایش می دهد بلکه نگاهی متفاوت به تاثیر هنر روی روان انسان ها دارد.

در ساعت 2:17 صبح، هفده کودک به طور همزمان گم می شوند، کودکانی که در یک چیز مشترکند، همه آن ها دانش آموزان کلاس سوم جاستین کندی هستند. کلاسی که خالی شده و فقط یک دانش آموز خجالتی به نام الکس باقی مانده، پسری که مانند والدین بچه های گم شده مضطرب و سردرگم است. این فیلم به جای روایت یک داستان تک خطی قصه را با استفاده از کاراکترهای مختلف نمایش می دهد.

این کاراکترها عبارت اند از: معلم، پدر، پلیس، مدیر مدرسه و کاراکترهایی که هویت ناشناخته ای دارند و هر کدام با زاویه دیدی متفاوت به قصه نگاه می کند. وحشت زمانی در این شهر نمایان می شود که ساکنان به جای اتحاد برای پیدا کردن بچه ها به سراغ هرج و مرج می روند. والدین، معلمان را متهم می کنند همسایه ها به یکدیگر بی اعتماد می شوند و زندگی بی گناهان در جریان یافتن مقصر ویران می شود، اتفاقاتی که فروپاشی را برای جامعه به دنبال دارد. فروپاشی که به خاطر رفتار انسان ها در شرایط بحرانی رخ داده است. در پایان اسلحه ها مخاطب ممکن از خود بپرسد که آیا در یک بحران می تواند به درستی تصمیم بگیرد.