روسیه با رونمایی از سامانه موشکی سطح به هوای فوق پیشرفته S- 500 Prometey (پرومتئوس)، که مکملی برای S-400 شناخته می شود، ادعای بزرگی را در صحنه نبردهای هوایی مطرح کرده است: پایان عصر برتری مطلق جنگنده های رادارگریز نسل پنجم و ششم ایالات متحده. مسکو به صراحت اعلام کرده که S-500 توانایی رهگیری و انهدام جنگنده های کلیدی آمریکا از جمله F- 22 Raptor و F- 35 Lightning II و حتی بمب افکن استراتژیک و تازه وارد B- 21 Raider را دارد.

تحلیلگران نظامی غربی، اگرچه با احتیاط به این ادعا می نگرند، اما اعتراف می کنند که قابلیت های پیشرفته این سامانه، شامل رادارهای چندبانده دیجیتالی با برد بلند و دقت بالا، می تواند به طور بالقوه حضور یک هدف رادارگریز را در آسمان تشخیص دهد. با این حال، کارشناسان تأکید دارند که تشخیص صرف یک لکه ضعیف روی رادار با قفل موشکی و درگیری فعال با یک پرنده پرسرعت، دو مقوله کاملاً متفاوت است و اثبات توانایی نهایی S-500 در این نبرد، در هاله ای از ابهام قرار دارد.

اگر مشخصات فنی اعلام شده از سوی خبرگزاری های روسی مبنی بر برد عملیاتی حدود 600 کیلومتر ( 370 مایل) برای S-500 صحت داشته باشد، این سامانه یک چالش استراتژیک جدی برای سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) خواهد بود. با استقرار S-500 در مناطق مرزی، روسیه می تواند کنترل هوایی بخش قابل توجهی از حریم هوایی شرق اروپا را در دست بگیرد و تلاش های ناتو برای کسب برتری هوایی در صورت بروز هرگونه درگیری بالقوه را با پیچیدگی های غیرقابل پیش بینی مواجه سازد.

علاوه بر قابلیت های ضد هوایی، برد و سرعت بالای موشک های S-500 که توانایی هدف قرار دادن همزمان 10 کلاهک موشکی بالستیک فوق صوت را دارند، این سامانه را به یک ابزار دفاع موشکی راهبردی تبدیل کرده و کسری نیروی هوایی روسیه در مقابل صدها فروند F-35 ناتو را تا حد زیادی جبران خواهد کرد. شرط موفقیت این سامانه در میدان عمل، سرعت و دقت شبکه کردن (Digital Networking) بین سامانه های راداری متعدد برای حفظ ردیابی مداوم هدف است.

در بُعد راهبردی، نگرانی اصلی پنتاگون، تصمیم مسکو برای صادرات احتمالی S-500 به متحدان کلیدی خود یعنی چین و هند است. کارشناسان بر این باورند که فروش این سامانه به پکن و دهلی نو، موازنه قدرت نظامی در منطقه اقیانوس هند و اقیانوس آرام را به طور ریشه ای تغییر خواهد داد.

این صادرات، نه تنها همکاری های دفاعی روسیه و چین را عمیق تر می کند، بلکه این امکان را به مهندسان چینی و هندی خواهد داد که با بررسی مفاهیم رادار، حسگرها و شیوه های یکپارچه سازی S-500، سامانه های پدافند هوایی بومی خود را به گونه ای ارتقا دهند که به صورت خاص، برای مقابله با پلتفرم های رادارگریز و جنگ الکترونیک آمریکا طراحی شده باشند.