یکی از ماهواره های اینترنتی استارلینک (Starlink) شرکت اسپیس ایکس (SpaceX) که در مدار زمین است، از اصابت ماهواره چین جان سالم به در برد.

به گزارش ایسنا، آن ماهواره روز 9 دسامبر با موشک کینتیکا 1 (Kinetica 1) از مرکز پرتاب ماهواره جیوکوان در صحرای گبی پرتاب شد. به گفته اسپیس ایکس، ماهواره به طور خطرناکی به ماهواره استارلینک نزدیک شد و اسپیس ایکس از این فاصله نزدیک چندان راضی نبود.

مایکل نیکولز (Michael Nicolls)، معاون بخش مهندسی استارلینک در اسپیس ایکس در حساب ایکس خود نوشت: تا آنجا که ما می دانیم، هیچ هماهنگی یا رفع تداخلی با ماهواره های موجود در فضا انجام نشده و این به نزدیک شدن 200 متری یکی از ماهواره های مستقرشده استارلینک در ارتفاع 560 کیلومتری منجر شده است. بیشتر خطر فعالیت در فضا ناشی از عدم هماهنگی بین اپراتورهای ماهواره است و این باید تغییر کند.

کینتیکا 1 یک موشک سوخت جامد 30 متری است که توسط شرکت CAS Space مدیریت می شود. این شرکت که در گوانگژو مستقر است، در پاسخ به پست نیکولز گفت که به عنوان ارائه دهنده خدمات پرتاب، اقدامات لازم را انجام داده، اما در حال بررسی این حادثه است.

شرکت CAS Space در حساب ایکس خود نوشت: گروه ما در حال حاضر برای جزییات بیشتر در تماس است. همه پرتاب های CAS Space با استفاده از سیستم آگاهی فضایی روی زمین، پنجره های پرتاب خود را انتخاب می کنند تا از برخورد با ماهواره ها/ضایعات شناخته شده جلوگیری شود. این یک رویه اجباری است. ما روی شناسایی جزییات دقیق کار خواهیم کرد و به عنوان ارائه دهنده خدمات پرتاب، کمک ارائه خواهیم داد.

به گزارش چاینا دیلی، موشک کینتیکا 1 در روز سه شنبه 6 ماهواره چندمنظوره را برای چین، یک ماهواره رصد زمین را برای امارات متحده عربی، یک ماهواره علمی را برای مصر و یک ماهواره آموزشی را برای نپال به فضا پرتاب کرد. در پست نیکولز مشخص نشده است که کدام یک از این ماهواره ها به ماهواره استارلینک نزدیک شده اند.

هماهنگی که نیکولز به آن اشاره کرد، روزبه روز اهمیت بیشتری پیدا می کند، زیرا مدار زمین روزبه روز شلوغ تر می شود. به عنوان مثال، در سال 2020 کمتر از 3400 ماهواره کاربردی در اطراف سیاره ما در حال چرخش بودند. تنها پنج سال بعد، این تعداد به حدود 13 هزار فروند افزایش یافته است و ماهواره های بیشتری دائماً در حال رفتن به فضا هستند.

بیشتر این ماهواره ها متعلق به اسپیس ایکس هستند. این شرکت در حال حاضر نزدیک به 9300 ماهواره استارلینک را مدیریت می کند که بیش از 3000 فروند از آنها امسال پرتاب شده اند.

ماهواره های استارلینک به طور خودکار از برخوردهای احتمالی اجتناب می کنند و خود را از موقعیت های تلاقی پیش بینی شده توسط داده های ردیابی موجود دور نگه می دارند. این نوع اقدام گریز کاملاً رایج است. ماهواره استارلینک در 6 ماه اول سال 2025 حدود 145 هزار مانور اجتناب انجام داد که معادل حدود چهار مانور برای هر ماهواره در هر ماه است.

این یک رکورد چشمگیر است، اما بسیاری از ماهواره های دیگر به این اندازه توانمند نیستند و همان طور که نیکولز خاطرنشان کرد، حتی ماهواره های استارلینک نیز می توانند توسط ماهواره هایی که اپراتورهای آنها داده های مسیر خود را منتشر نمی کنند، غافلگیر شوند.

حتی یک برخورد بین دو ماهواره یا قطعات زباله فضایی که در مدار زمین فراوان هستند، می تواند ابر بزرگی را از زباله ها ایجاد کند و باعث برخوردهای بیشتر شود. در واقع، این سناریوی کابوس وار که به عنوان سندرم کسلر (Kessler syndrome) شناخته می شود، آبشاری از زباله است که کار ماهواره ها را در بخش هایی از مرز نهایی دشوار یا غیرممکن می کند.