سبیل من... خیلی نوک تیز، خیلی تهاجمی است.

سالوادور دالی

فرارو- در این گزارش، به مصاحبه سال 1955 سالوادور دالی با مالکوم مگریج، خبرنگار بی بی سی، پرداخته می شود که موضوع محوری آن سبیل عقرب مانند و چنگال گونه اوست. نویسنده یادآور می شود که این سبیل از دهه 1930 شکل گرفت و تحت تأثیر سبیل آدولف منژو، بازیگر آمریکایی، به امضای ظاهری دالی تبدیل شد.

به گزارش فرارو؛ دالی در کتاب تصویری سبیل دالی: مصاحبه ای تصویری که در 1954 با همکاری عکاس فیلیپ هالسمن منتشر کرده، می گوید سبیلش مثل قدرت تخیلش همواره در حال رشد است و آن را نشانه ای از خلاقیت می داند. او توضیح می دهد چون سیگار نمی کشد، سبیل را جایگزین آن کرده و حتی جعبه سیگار جواهرنشان خود را با چند سبیل به سبک منژو پر می کرد تا با تعارف نمادین سبیل؟ سبیل؟ مرز تقدس این نشانه را بیازماید.

در بخش گفت وگوی تلویزیونی، دالی با طنز و جزییات درباره تکنیک شکل دادن سبیلش صحبت می کند؛ از استفاده اولیه از چسبندگی خرما در پایان شام تا روی آوردن به موم مجارستانی خریداری شده از میدان واندوم، همان محصولی که مارسل پروست نیز به کار می برد. او تأکید می کند که بر خلاف کاربرد مالیخولیایی و فروخورده این موم نزد پروست، سبیل خودش شاد، خیلی نوک تیز و خیلی تهاجمی است و هر روز تنها سه دقیقه برای فرم دادن آن وقت می گذارد.

گزارش به جزییات جالبی از ماندگاری این سبیل هم اشاره می کند؛ از جمله این که هنگام نبش قبر دالی در سال 2017 برای آزمایش تعیین نسب، سبیل او پس از حدود سه دهه همچنان سالم مانده و مانند عقربه های ساعتی که روی 10 و 10 قرار دارند دیده شده است. نویسنده با برجسته کردن این تصویر، سبیل دالی را نه فقط یک ژست ظاهری، بلکه بخشی از اسطوره فردی و برند هنری او معرفی می کند که حتی پس از مرگ نیز پابرجا مانده است.

در گفت وگو، مگریج با نوعی شیطنت و کنجکاوی، پرسش های پی درپی درباره سبیل مطرح می کند؛ از وضعیت آن در شب تا مدت زمان آماده سازی اش، و دالی با پاسخ هایی آمیخته به خودستایی و شوخ طبعی، سبیل را ابزاری برای مواجهه با جهان و تقویت الهام روزانه توصیف می کند.