تیم ملی فوتبال ایران در شرایطی باید در جام جهانی 2026 به میدان برود که امید زیادی به استفاده از بازیکنان باتجربه اش دارد. در واقع، امیر قلعه نویی باوجود وعده جوانگرایی، به کهنه سربازهای تیم ملی وفادار ماند و اگر اتفاق غیرمنتظره ای رخ ندهد، تمامی آن ها را در فهرست حضور در جام جهانی خواهد گنجاند.

در بین این سربازهای قدیمی، نام علیرضا جهانبخش هم دیده خواهد شد؛ یکی از بازمانده های تیم ملی در ادوار گذشته ی جام جهانی که این روزها بالاتر از بقیه، بازوبند کاپیتانی تیم را هم بر بازو خواهد بست. مشکل ولی اینجاست که برخلاف گذشته، علی جهان، همان وینگر ویران کننده ای که می توانست یک تنه خلق موقعیت کند، نیست. او از روزهای اوج فاصله گرفته؛ اما امیدوار است تا شروع جام جهانی، همان کاپیتانی شود که امیر قلعه نویی انتظارش را دارد.

حضور در جمع ناشناخته ها

علیرضا جهانبخش روزگاری به تنهایی بار معرفی کردن فوتبال ایران در یکی از 5 لیگ معتبر اروپایی را به دوش می کشید؛ او در اوج فوتبالش، به عنوان گران قیمت ترین بازیکن وقت تاریخ برایتون، راهی لیگ برتر انگلیس شد؛ ولی چرخ روزگار بر وفق مرادش نچرخید و ثباتی در آن عرصه نداشت. پس از آن، علیرضا دیگر همان جهانبخشی که آقای گل لیگ هلند شد و سراسر انگیزه بود، نشان نداد. هرچند که شاید در برهه ای از زمان چوب اشتباهاتش در انتخاب باشگاه ها را هم خورده باشد.

هرچه که بود اما تلاش علیرضا برای دوام در سطح اول فوتبال اروپا راه به جایی نبرد تا او رفته رفته از جمع 5 لیگ معتبر اروپایی خارج و دوباره دلخوش به حضور در سطح پایین تر فوتبال اروپا شود. تفاوت این رفت و برگشت در آن بود که جهانبخش کار سختی برای بازگشت به سطح اصلی فوتبال اروپا داشت. البته که با بالا رفتن سن و تغییر چندباره باشگاه، ثبات مدنظر را هم از دست داد تا اینکه در ابتدای همین فصل فوتبالی در اتفاقی نادر، چندین ماه بدون باشگاه ماند.

این بیرون ماندن ها به قدری طولانی شد که جهانبخش بیش از آنکه درگیر تمرینات باشگاهی اش باشد در تیم ملی حاضر باشد و برای قلعه نویی به میدان برود. سرانجام پس از دشوار شدن شرایط، جهانبخش برای اینکه در فصل منتهی به جام جهانی فرصت را از چیزی که هست، بیشتر از دست ندهد، راهی باشگاهی گمنام در لیگ بلژیک به اسم دندر شد؛ تیمی که برای یافتن پیشینه و عقبه اش نیاز به جستجوی فراوان در گوگل دارد.

در جستجوی زمان از دست رفته

برخلاف تصور، جهانبخش از زمانی که به این باشگاه گمنام پیوسته، بازیکن فیکس و ثابتی در این باشگاه نبوده. علی جهان برای اینکه به شرایطش در باشگاه سروسامانی بدهد، فیفادی آخر تیم ملی را هم شرکت نکرد؛ ولی چندان تفاوتی در اصل داستان ایجاد نشد. جهانبخش هنوز در این باشگاه جدید نتوانسته خودش را با شرایط وفق دهد و تبدیل به بازیکنی 90 دقیقه ای شود.

مرور آمار او از زمانی که به این باشگاه پیوسته نشان می دهد جهانبخش در 5 بازی در 2 تورنمنت لیگ و جام حذفی، فقط 200 دقیقه فرصت بازی را به دست آورده که برای بازیکنی در سطح او عدد پایینی است؛ علیرضا 4 بازی در لیگ بلژیک بازی کرده که هیچ کدام 90 دقیقه ای نبوده؛ 2 تا 45 دقیقه، یک 21 دقیقه و یک 27 دقیقه ماحصل حضور او تا به الان در لیگ بوده. تنها دیداری که از ابتدا در زمین حضور داشته مربوط به جدال جام حذفی است که در برتری 3 بر 2 تیمش مقابل استاندار لی یژ 62 دقیقه بازی کرد و یک پاس گل به هم تیمی هایش داد.

به این ترتیب به نظر می رسد کاپیتان تیم ملی ایران برای اینکه به شرایط و ترکیب جام جهانی نزدیک شود، بیش از هر چیز دیگری به زمان بیشتر برای بازی نیاز دارد تا هم به لحاظ فنی و هم بدنی، خودش را به سطحی که از او انتظار می رود، برساند.