​حالا دیگر نیمکت نشینی رامین رضاییان در استقلال، برای هیچ کس غیرمنتظره و عجیب نیست. او 90 دقیقه بیرون می ماند و حتی در زمان نیاز تیم به تغییر جریان بازی هم جایی بین تعویضی ها ندارد. این اتفاق در جریان تساوی یک-یک استقلال برابر ملوان هم رخ داد. البته که بعضی هواداران، کلافه از توقف تیمشان در پایان بازی اسم رضاییان را به عنوان اعتراضی به این نتیجه فریاد زدند، اما حقیقت آن است که خود آنها هم با بازی نکردن رامین کنار آمده اند؛ مردی که سعی می کند گلایه اش از این وضعیت را به شیوه های مختلف نشان بدهد.

من شاکی ام!

پیش از بازی با ملوان، رسانه ها خبر دادند رامین رضاییان از سوی ریکاردو ساپینتو از تمرین اخراج شده است. دلیلش هم رفتارهای سرد و بی روح این بازیکن در تمرین عنوان شده بود. روز بعد، رامین و ریکاردو در آغوش هم قرار گرفتند و باشگاه هم موضوع را تکذیب کرد، اما مسئله اینجاست که هیچ کس تکذیب استقلال را باور نکرد. چرا؟ چون همه شواهد نشان می داد چنین خبری می تواند درست باشد. رضاییان کمی پیش تر به وضوح اعلام کرده بود از اینکه بازی نمی کند، ناراحت است. همزمان، وقتی در جریان بازی با الوصل تعویض او و حضورش در زمین منتفی شد، این بازیکن پیراهنش را روی نیمکت پرتاب کرد که این موضوع با بازتاب منفی بسیار گسترده ای همراه شد. بنابراین عجیب نبود که مردم باور کنند رضاییان در تمرینات استقلال هم به ساپینتو محل نداده و اخراج شده؛ چنان که در جریان همین دیدار با ملوان هم وقتی آخرین تعویض استقلال انجام شد، رامین با ناراحتی روی نیمکت برگشت و کفش هایش را با عصبانیت یک گوشه پرتاب کرد.

شورش در خیابان

آنچه اما داستان رامین را هر چه بیشتر در معرض توجه قرار می دهد، تصاویری است که او پیوسته در صفحه شخصی اش منتشر می کند. رضاییان بارها در واکنش به نیمکت نشینی اش در استقلال، تصاویری از تمرینات سخت انفرادی اش منتشر کرده. پس از بازی با ملوان هم او فیلمی از دویدن خودش زیر یک پل در مرکز شهر را منتشر کرد که مایه تعجب شد. همه چیز این ماجرا عجیب است؛ اول اینکه مگر شما دسترسی به محل تمرین نداری که در خیابان می دوی؟ بعد چه کسی و چرا از این دویدن شما فیلم می گیرد؟ و درنهایت چرا اینها را منتشر می کنی؟ شاید اگر این کارها را یک بازیکن بازنشسته انجام بدهد، ایراد خاصی نداشته باشد، اما معلوم است که شما به عنوان فوتبالیست شاغل تمرین داری و باید هم داشته باشی؛ خب این کارها جز نمایش و شوآف چه معنای دیگری می تواند داشته باشد؟

غیرقابل تحمل

رامین رضاییان همه فاکتورهای لازم برای کسب محبوبیت را داشته است؛ فوتبالیست خوبی بوده، فیزیک مناسبی دارد، برای ظاهرش خیلی هزینه می کند و... اما اینکه چرا او همه جا به بن بست خورده، حتما یک مسئله مهم و قابل بررسی است. نه در پرسپولیس، نه در سپاهان و نه ظاهرا اینجا در استقلال اوضاع به سود این بازیکن پیش نرفته. چرا؟ حتما یکی از دلایلش همین علاقه وافر رامین به نمایش دادن خودش بوده. او پارسال پس از نیمکت نشینی در بازی با ملوان، در اعتراض به تصمیم موسیمانه به تنهایی در زمین ماند و دوید، این بار هم پس از تکرار همین اتفاق در بازی با ملوان، در اعتراض به تصمیم ساپینتو فیلم دویدنش در شهر را استوری می کند! تکرار یک اتفاق در زمان 2مربی، درست بعد از بازی با یک تیم، چه معنایی می تواند داشته باشد؟ شاید اگر به جای همه این کارها، او آرام می گرفت و همچون عضوی متواضع و سازگار در تیم کارش را می کرد، بسیاری از این اتفاقات برایش رخ نمی داد و جایگاه بهتری هم به دست می آورد.