روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله خود آورده است: سیاستمداران واقعی کسانی هستند که منازعات داخلی را حتی هنگام احتمال تهدید خارجی کنار می گذارند و اتحاد برای صیانت از کشور را در اولویت قطعی قرار می دهند.

امروز کشور ما نه در معرض تهدید بلکه تهدیدها قرار دارد ولی با اینحال فعالان سیاسی ما مشغول منازعات و یقه همدیگر را گرفتن هستند. آمریکا طمع خود را از خواسته غیرمنطقی به صفر رساندن غنی سازی، به تعطیل کردن برنامه تولید موشک و دست کشیدن از تقویت بنیه دفاعی و حتی حضور مأموران آمریکایی در کنار بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی برای نظارت مستمر بر فعالیت های هسته ای کشورمان رسانده ولی حضرات فعالان سیاسی ما هنوز از افشاگری علیه همدیگر فارغ نشده اند!

رژیم صهیونیستی جنگنده های خود را تا نزدیک مرزهای ایران در حریم هوایی عراق برای تمرین های پرتاب به پرواز درمی آورد و در اینجا فلان آدم خوش خیال می گوید دلش می خواهد به مردم بلیط سفر به بیت المقدس بفروشد! اروپا، آمریکا و کانادا برای ایران خط و نشان می کشند و از تحریم ها و فشارهای بیشتر سخن می گویند و مردم در تنگنای گرانی های روزافزون با مشکلات معیشتی دست و پنجه نرم می کنند و به اصطلاح شخصیت های سیاسی ما درباره اینترنت سفید با هم به چانه زنی مشغولند و همدیگر را به سوء استفاده از موقعیت، ریاکاری، دورویی و تبعیض متهم می کنند!

این، روش بسیار زشت و زیانباری است که متأسفانه از دهه ها قبل آغاز شد و تاکنون ادامه دارد و متأسفانه باید اعتراف کنیم که ام الامراض است و تمام جناح ها به آن آلوده هستند. ضربه خطرناکی که این بیماری به کشور می زند اینست که اعتماد مردم را خدشه دار می کند و پشتوانه مردمی استقلال را که سرمایه اصلی است از بین می برد. معلوم نیست چرا با ادامه یافتن این منازعات مقابله نمی شود و یک قوه عاقله ای در کشور درصدد پایان دادن به آن برنمی آید!

شاید از جناح های سیاسی اعم از اصولگرا و اصلاح طلب به دلیل علاقه ای که به کسب قدرت و نگهداری آن دارند، ورود به منازعات امری طبیعی باشد ولی برای مصون نگهداشتن کشور از مطامع دشمنان، چنین منازعاتی از هر سم مهلکی خطرناک تر است. اصحاب جناح ها اگر دقت کنند به این نتیجه خواهند رسید که عوارض منفی این سم مهلک دامن گیر خودشان هم خواهد شد.

حال که جناح ها به دلیل شیفتگی قدرت حاضر نیستند به خاطر مصالح کشور از بعضی مطامع خود کوتاه بیایند و با طرف مقابل به مصالحه ای که به نفع کشور و ملت است برسند، نمی توان کشور را به حال خود رها کرد و به طرفین منازعات اجازه جولان دادن در این عرصه خطرناک را داد. مصالح عمومی و منافع ملی بسیار مهم تر از اینست که در برابر منازعات جناح ها بر سر قدرت، کوتاهی گردد و به این جنگ قدرت اجازه ادامه یافتن داده شود.

اصحاب جنگ قدرت باید این واقعیت را درک کنند که صبر مردم بی پایان نیست. مردم ایران برای به پیروزی رساندن انقلاب اسلامی و پایان دادن به عمر ننگین رژیم منحط و وابسته پهلوی بهای سنگینی پرداختند. انقلاب اسلامی و نظام سیاسی برآمده از آن برای تأمین استقلال، آزادی، رفاه، پیشرفت و عدالت به وجود آمدند ولی منازعات جناح ها به جایی رسیده که تمام این اهداف را به فراموشی سپرده و در حال بر باد دادن خون های شهیدان و فداکاری های جانبازان و ایثارگران است.

اکنون مردم می دانند این خسران بزرگ ناشی از جنگ قدرت جناح هاست و به همین دلیل هیچیک از آن ها را نخواهند بخشید مگر آنکه در روش غلط خود تجدید نظر عملی کنند و به فرمان خدا که از جنگ قدرت نهی کرده است وَلَا تَنَازَعُواْ فَتَفشَلُواْ وَتَذهَبَ رِیحُکُم گردن نهند.