​چلسی با وجود اینکه انزو مارسکا مدام می گوید ما مدعی قهرمانی نیستیم ، حالا بعد از گذشت تقریباً یک سوم فصل، فقط سه امتیاز با صدر فاصله دارد.

خیلی ها هنوز به بهانه های همیشگی اشاره می کنند: تیم خیلی جوان است، مهاجم 20 گله ندارد، نوسان زیاد است و کول پالمر هم به خاطر ضربه انگشت پایش در خانه مدت ها غایب بود. اما همین الان بیشتر تیم ها حاضرند جای چلسی باشند.

برد مقابل برنلی با گل های پدرو نتو و انزو فرناندز به دست آمد و چهارمین پیروزی پیاپی خارج از خانه چلسی بود. جالب اینکه آبی ها حالا هشت بازی پیاپی در ساعت غیرمعمول (12.30 ظهر به وقت انگلیس) را برده اند. مارسکا از این برنامه ریزی فشرده عصبانی است و گفته بود: یک بار قبول، اما دو بار پشت سر هم نه .

بازی مثل برد ماه پیش مقابل ناتینگهام فارست بود: شروع آرام اما مطمئن، بعد کنترل کامل و گل. ساعت زود بازی در لانکاشایر به چلسی فرصت بیشتری برای ریکاوری قبل از دیدار سه شنبه با بارسلونا داد. مارسکا با فکر بارسا، به وسلی فوفانا کاملاً استراحت داد، کایسدو را که با مصدومیت از تیم ملی برگشته بود روی نیمکت گذاشت و ریس جیمز را هم در نیمه دوم بیرون کشید.

نیمه اول کم حادثه بود؛ تنها اتفاق جالب، ضربه آزاد اشتباه رابرت سانچز بود که با پشت سر انزو فرناندز برخورد کرد! گل اول دقیقه 37 با الگوی مورد علاقه مارسکا به ثمر رسید: کوکوریا نه فقط به وسط زمین، بلکه تا نقش شماره 10 بالا آمد. پاس بلند توزین آدارابیویو را گرفت، جیمی گیتنز را وارد بازی کرد و سانتر او با ضربه سر شیرجه ای نتو به گل چهارم فصلش تبدیل شد.

برنلی در نیمه اول می توانست پنالتی بگیرد (هند تره وو چالوبا)، اما کمک داور ویدئویی ساکت ماند. سرانجام دقیقه 88 فرناندز کار را تمام کرد: حمله سریع از خط دفاع، نتو توپ را به مارک گویو رساند و پاس رو به عقب ستاره اسپانیایی را فرناندز به تور رساند. چلسی همچنان در کورس قهرمانی است؛ با همین جوان ها و همین نوسان.