اکبر پورداج در اعتماد نوشت: آقای رییس جمهور، کابینه جنابعالی در انتهای 1403 برای تامین آب شرب تهران و دیگر شهرها فقط نسخه سخت افزاری آن هم از طریق حفر ده ها چاه و بدهکاری بیشتر به آب های زیرزمینی تجویز کرد!

پیامد این نسخه ها رفع ضرر موقت و ایجاد انواع ضرار پایدارتر و تشدید چالش های پیچیده تر را پر رنگ کرد و بندهای تاب آوری را از ریشه برید! فرض کنیم امسال تمامی سدها پر آب شوند و مشکل آب شرب نیز موقتا مرتفع شود، برنامه شما برای بستن چاه های آب شرب تازه تاسیس چیست؟

برنامه شما برای امنیتی نشدن آب شرب و کشاورزی و توقف مسابقه وزارتخانه ها در قلاب اندازی امنیتی و جذب بودجه از ذخایر توسعه ملی چیست؟ برنامه جنابعالی برای تمرکززدایی از پایتخت چیست؟ برنامه شما برای کاهش جمعیت تهران و به حداقل رسانی هدررفت آب در شبکه توزیع آب چیست؟ برنامه شما برای کاهش هدررفت آب خانگی از طریق اصلاح مقررات ملی ساختمان، نصب شیرآلات کم مصرف به جای تعویض کنتورهای آب منازل که در دهه هشتاد تعمیر می شدند و هم اکنون تعویض کنتورها! باری مضاعف بر گرده مردم تحمیل کرده است، چیست؟ برنامه شما برای الزام کردن مقررات سختگیرانه در نصب تاسیسات، کاهش توسعه توالت های فرنگی، حذف چاه بست ها و تغییر اساسی در شکل و طراحی سنگ توالت ها و شیوه نامه های شستن پارکینگ ها و بسیاری راهکارهای فراموش شده دیگر چیست؟

آقای رییس جمهور چقدر در مورد سرانه مصرف ملی زیر 100 لیتر فکر کرده اید؟

بیایید با مصرف آب پروفسور کردوانی به تقویت تاب آوری و زدودن این جو ناامیدی پایان بدهیم. مردم دکتر کردوانی را دوست داشتند و به فرمایشات آن مرد بزرگ ایمان داشته و دارند. کارشناسان ارشد شما به تازگی کاهش 10 درصدی مصارف آب تهران در بخش خانگی را به عنوان نسخه نجات بخش فریاد زدند غافل از اینکه این کاهش با قرارگیری ده ها چاه جدید در مدار تامین اعلام شده است! این چاه ها در سال آینده به چه تعدادی افزایش می یابد؟ اگر آبکشی از دشت تهران افزایش نمی یافت چند درصد کاهش درخواست و مطالبه می شد؟ با وجود فقدان اطلاعات از هندسه آبخوان ها و ضعف اطلاعات از نحوه و میزان و سرعت تجدیدپذیری مخازن آبی، آیا کاهش ده درصد مصارف عددی واقعی و منطقی و در عین حال دارای خطرپذیری پایین است؟! هرگز این طور نیست؟

سرانه مصرف خانگی مرحوم پروفسور کردوانی حدود 63 لیتر در روز بارها توسط سازمان آب و فاضلاب ثبت شد ولی افسوس از الگوبرداری و ترویج مصرف آب کردوانی! اصولا تفویض اختیارات فرهنگسازی به سازمان آب و فاضلاب کاری از بنیان غلط بود و این سازمان نشان داده که در عمل علاقه ای به کاهش و اصلاح مصارف و تولید فرهنگ عمومی نداشته و ندارد! چون تعارض منافع بزرگی در آن مجموعه وجود دارد. از اساس ما با چالش مصرف روبه رو بوده و هستیم و لازم است سازمان مستقل بهینه سازی مصارف تشکیل بدهید و به بسیاری از تعارض منافع در سازمان های وابسته به وزارت نیرو و جهاد کشاورزی پایان بدهید. بهتر نیست کوچک سازی دولت را از این سازمان ها شروع کنید.

آیا مردم ایران در فلات مرکزی قبول می کنند آب شیرین و گران خلیج فارس را مصرف کنند، اما هزینه به شدت گزاف آن از طریق مالیات و فشار به ثروت عمومی برداشت شود؟ اگر 50 درصد هزینه طرح های انتقال آب به صورت تشویقی به مردم تخصیص یابد میزان مصارف چقدر کاهش می یابد؟ آیا مردم می پذیرند محصولات کشاورزی نامرغوب و آب بی کیفیت مصرف کنند و هزینه های سرسام آور پزشکی و تامین داروهای به شدت گران و هزینه بیمه که غیرمستقیم از جیب شان اخذ می شود گریبان آن ها را چاک بدهد؟! مردم چقدر حاضرند فضای سبز چمنی داشته باشند ولی دیوار و سقف سرپناه شان دچار گسیختگی ناشی از فرونشست شود؟ مردم صادرات و هدررفت میلیون ها تن محصولات کشاورزی و باغی و تخصیص مسرفانه و نامیمون همان ارز به برخی اقلام را به قیمت کاهش کمیت و کیفیت و امنیتی شدن مایع بی بدیل آب را می پذیرند؟

70 هزار چاه آب در اطراف تهران و کشت و کار پر رونق ناشی از بدهکاری روزافزون به آب های زیرزمینی برای چیست؟ آری مردم هم آب کافی و باکیفیت می خواهند و هم امنیت غذایی و این حق آن هاست و در قانون اساسی برای آن ها لحاظ شده است. اما فراموش نکنیم دکتر کردوانی نیز جزیی از همین مردم بود و در تهران زندگی می کرد. چگونه آن مرحوم به سرانه 63 لیتر رسید؟ چگونه چینی ها به متوسط سرانه 80 لیتر در روز رسیده اند؟ امید است سرانه مصرف آب کردوانی را به عنوان یک الگوی ترویجی و اثبات شده در سطح ملی ابلاغ کنید و برای تحقق آن برنامه های فرهنگسازی و شیوه نامه های چند لایه ترویج و به کار گرفته شود و از مصرف بیشتر آب های زیرزمینی و تضییع حقوق آیندگان پیشگیری و پرهیز کنیم.