فرارو- کم نیستند افرادی که به صورت انفرادی یا گروهی با یک پرونده مرتبط با پیش فروش آپارتمان در راهروهای دادگاه دیده می شوند.

به گزارش فرارو؛ پیش خرید آپارتمان می تواند یک فرصت هم برای سرمایه گذاری و هم برای خانه دار شدن باشد. اما یک اشتباه کوچک کافی است که همین فرصت تبدیل به دردسر شود. در ادامه با 8 اشتباه رایج آشنا می شوید که بسیاری از خریداران مرتکب می شوند و باعث ایجاد خسارت های مالی و حقوقی می گردد. با شناخت این خطاها، می توانید با اطمینان بیشتری در پیش خرید ساختمان سرمایه گذاری کنید.

یکی از خطرناک ترین اشتباهات بی خبری از وضعیت مالکیت زمین است. پیش خرید آپارتمانی در زمین هایی با مالکیت مبهم یا ایراد دار، دردسرهای حقوقی بزرگی ایجاد می کند.

هنگام انعقاد قرارداد باید این سوالات را مطرح کنید و با سند و مدرک پاسخ ها را دریافت کنید: آیا سازنده مالک زمین است؟ اگر نیست، قرارداد مشارکت را ببینید. آیا مالکین زمین رضایت کامل و وکالت معتبر برای ساخت داده اند؟ شرایط انتقال سند چگونه است و چه زمانی انجام می شود؟

بسیاری از خریداران گول ظاهر پروژه و دفتر کار لوکس را می خورند و حرف های جذاب سازنده را در بست قبول می کنند. غافل از این که سابقه واقعی سازنده مهم ترین شاخص برای تصمیم گیری است.

شما می توانید مستقیماً از خود سازنده لیست پروژه های تکمیل شده قبلی، آدرس پروژه ها، سال ساخت و نام مهندس ناظر و شماره پروانه را درخواست کنید و از دفاتر خدمات الکترونیک این اطلاعات را صحت سنجی کنید. سپس با مراجعه حضوری به محل برخی از این پروژه ها رضایت ساکنان را جویا شوید.

ندیدن پروانه ساخت یعنی پیش خرید آپارتمانی که ممکن است اصلاً قانونی نباشد. همه سازندگان در جواب این سوال که آیا پروانه ساخت دارید، پاسخ می دهند جواز داریم . اما معمولا سرمایه گذار از هیچ یک از جزییات طرح خبر ندارد. بنابراین باید پروانه ساخت به رویت تمام سرمایه گذاران برسد تا آگاهی کامل نسبت به نام مالک، نام مجری و سازنده، تاریخ صدور و اعتبار، تعداد طبقات، تعداد واحدهای قابل ساخت در هر طبقه، کاربری ساختمان و جزییات دیگر به دست آورند.

هر قرارداد مبهمی در آینده به اختلاف جدی منجر می شود؛ بنابراین در تنظیم و امضای قرارداد باید با دقت عمل کنید.

بزرگ ترین اشتباه خریداران این است که قرارداد را بدون جزییات می پذیرند. یک قرارداد محکم باید جزییات اجرای طرح در آن لحاظ شده باشد. مهم ترین موارد عبارتند از زمان دقیق شروع و پایان پروژه (با تاریخ مشخص)، نام مالک پروژه که باید با پروانه ساخت مطابقت داشته باشد، وجه التزام (جریمه) مشخص و قابل محاسبه برای هر ماه تأخیر در تحویل پروژه، جدول پرداخت شفاف و تعیین دقیق وظایف و حدود مسئولیت های طرفین، شرایط فسخ، مکانیزم حل اختلاف.

مالک پروژه، باید به هر سرمایه گذار تضمین اجرایی (ضمانت بانکی/چک/سفته) ارائه بدهد.

معمولاً خریدار فقط متراژ تقریبی یا نقشه کلی را می بیند، اما جزییات مهمی را در قرارداد ثبت نمی کند. غافل از اینکه متراژ دقیق و نوع اندازه گیری، موقعیت آپارتمان، جهت واحد و نورگیری، جای پارک، انباری و متراژ آن، نوع مصالح، تجهیزات و برندها و همه این موارد اگر مکتوب نباشد، بعداً قابل پیگیری قانونی نیست، حتی اگر سازنده خلاف وعده عمل کند.

بسیاری از خریداران اصلاً نمی دانند که پروژه باید بیمه باشد. دو بیمه حیاتی که حتماً باید بررسی شوند، بیمه مسئولیت مدنی کارگاه برای حوادث حین ساخت و بیمه تضمین کیفیت برای مشکلات فنی و پنهان بعد از تحویل پروژه است. وظیفه مجری طرح این است که این دو بیمه را برای پروژه فعال و کارگاه ساخت و ساز را ایمن سازی کند. اگر پروژه ساختمانی بیمه نداشته باشد، پس از وقوع حادثه هیچ نهادی مسئولیت خسارت ها را نمی پذیرد و چالش های قضایی زیادی به وجود می آید.

بعد از تحویل واحد ممکن است متوجه ایرادات پنهان شوید. ایراداتی که تا قبل از سکونت در آپارتمان قابل شناسایی نبودند. اشتباه رایج این است که موارد مربوط به رفع نقص از قبل در قرارداد تعریف نشده باشد و سازنده ممکن است رفع ایرادات را سال ها به تأخیر بیندازد. بنابراین در قرارداد مهلت رفع نواقص، مسئولیت سازنده بابت تجهیزات مشترک، زمان تکمیل مشاعات و شیوه ثبت ایرادات (پانچ لیست) را درج کنید.

آخرین اشتباه رایج این است که خریدار عجول، واحد را بدون بررسی دقیق تحویل می گیرد. این یعنی چشم بسته پذیرفتن تمام ایرادات.

تحویل رسمی باید با صورت جلسه کتبی تحویل، با فهرست نواقص و تأیید دوطرف، بررسی کامل سیستم ها (گرمایش، برق، گاز، آسانسور و...)، تطابق با پلان و قرارداد انجام شود.