نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل عصر چهارشنبه (به وقت محلی) در پاسخ به ادعاهای حقوق بشری کانادا، گفت: ما را از گزافه گویی های ریاکارانه کانادا، کشوری که سابقه اش در دفن هزاران کودک بومی در گورهای بی نام ونشان و غرق بودن در نژادپرستی ساختاری ریشه دار خود به خوبی مستند است و اکنون در برابر ایران ژستِ مدافع جهانی حقوق بشر می گیرد، معاف کنید.

به گزارش ایرنا، نمایندگی ایران در سازمان ملل تصریح کرد: اگر حقوق بشر به ابزاری ژئوپلیتیک در دست همان جمع همیشگیِ خلاف کارانِ زنجیره ای بدل نشده بود، این کانادا بود که باید روی صندلی اتهام می نشست و زیر بار قطعنامه ها عرق می ریخت نه آنکه با ژست روی صحنه خودنمایی کند!

پس از تصویب این قطعنامه ضد ایرانی، نمایندگی کانادا در سازمان ملل در بیانیه ای با استقبال از تصویب آن، در ژستی حقوق بشری، مدعی محترم شمردن حقوق ایرانیان و خواستار پاسخگویی در این زمینه شد.

قطعنامه ضد ایرانی حقوق بشری کانادا که هر سال علیه جمهوری اسلامی ایران مطرح می شود، امروز (چهارشنبه به وقت محلی نیویورک) در کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل تصویب شد اما تعداد آرای موافق همچون سال های اخیر کمتر از آرای مخالف و ممتنع بود.

پیش از این، غلامحسین درزی سفیر و معاون نمایندگی ایران در سازمان ملل در نشست کمیته سوم سازمان ملل قبل از رای گیری پیش نویس قطعنامه ضد ایرانی کانادا، آن را بی اساس و غیرضروری دانست و گفت: جمهوری اسلامی ایران مخالفت قاطع خود را با این پیش نویس که به طور کامل دارای انگیزه های سیاسی، گزینشی و مخرب است، اعلام می دارد.

دیپلمات جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل تصریح کرد: ما هم محتوای این پیش نویس و هم نیت پشت آن را رد می کنیم. این پیش نویس که نه در هیچ روندی مورد مذاکره قرار گرفته، نه با هیچ طرفی توافق شده و هر ساله توسط همان کشور خاص تحمیل می شود، فقط در خدمت اهداف سیاسی همان کشور و نه در خدمت آرمان های حقوق بشر است.

معاون نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل، گفت: تهران بار دیگر بر موضع دیرینه خود تاکید می کند که قطعنامه های کشورمحور به طور ذاتی ماهیتی تقابلی دارند. چنین رویه هایی موجب تضعیف گفت وگوی واقعی می شوند، اعتماد را از میان می برند و اصول بی طرفی و عدم گزینشی بودن را که باید راهنمای فعالیت سازمان ملل در حوزه حقوق بشر باشند، نقض می کنند.

وی تاکید کرد: (تنها) سازوکارهای مبتنی بر همکاری و نه فشار، قادر به ایجاد نتایج سازنده و پایدار هستند. این پیش نویس نه تنها هیچ گونه تعامل سازنده ای را تقویت نمی کند بلکه همان رویکرد تقابلی را تداوم می بخشد؛ رویکردی که بارها و به طور مستمر ناکارآمد بودن آن ثابت شده است.