فرارو- گلایه های آرون افشار از مهران مدیری در روزهای گذشته با بازخوردهای متفاوتی روبه رو بوده است.

به گزارش فرارو، آرون افشار در گفت وگویی که اخیرا انجام داده است، از گلایه اش از مهران مدیری سخن گفت. او با محکوم کردن رفتار مهران مدیری در برنامه دورهمی، مدعی شد که مدیری با آبروی او بازی کرده است.

ماجرای اختلاف آرون افشار و مهران مدیری مربوط به حضور افشار در برنامه دورهمی چند سال پیش است. در این برنامه، مدیری از افشار می پرسد که آیا کتاب می خواند یا نه، و افشار جواب می دهد نه. بعد از این پاسخ، مدیری به صورت غیرمستقیم او را مورد انتقاد قرار می دهد و صحبت هایی درباره مطالعه کردن و ارزش انسان ها مطرح می کند که باعث ناراحتی و دلخوری افشار می شود.

آرون افشار در گفت وگوی اخیرش، با اشاره به آنچه در برنامه دورهمی مهران مدیری رخ داده بود، مدعی شد که مدیری با آبروی او بازی کرده است. سخنان آرون افشار، اشاره به بخشی از گفت وگوی او در برنامه دورهمی داشت که در آن مهران مدیری، افشار را بابت کتاب نخواندن سرزنش می کند.

افشار در بخشی از مصاحبه اش، به طعنه گفت: چی شد آدمی که کتاب نمی خوند رفت آمریکا و ترکوند؟ او در ادامه، کتاب نخواندنش را به این موضوع ربط داد که در شهرستان بزرگ شده است و با فردی که در محله های شمال شهر تهران متولد شده، فرق دارد. افشار همچنین، مدیری را به نداشتن ظرفیت برای درک صداقت متهم کرد.

پیش از آرون افشار، گرشا رضایی در یکی از اجراهای زنده اش، در جواب فردی که مدعی شده بود که اجرای او و گروهش به اصطلاح پلی بک است، گفته بود: انقدر کم شده ایم که به سرمایه های فرهنگی این کشور حمله کنیم.

پیش از گرشا رضایی نیز، معین زد با مقایسه خودش با مایکل جکسون به منتقدانش حمله کرده بود و در مصاحبه ای، از افرادی که او را نقد می کنند خواسته بود که به جای انتقاد از او، وی را تشویق کنند تا در اجراهای بعدی اش عملکرد بهتری داشته باشد.

از سوی دیگر در مراسم اختتامیه جشنواره 25 که اخیراً برگزار شد، استاد محمدرضا شفیعی کدکنی تعریف جدید و بسیار برجسته ای از خاندان شجریان و همایون شجریان ارائه داد. شفیعی کدکنی هنگام اهدای لوح ویژه به همایون شجریان، احترام عمیقی نسبت به نقش هنری و فرهنگی خانواده شجریان ابراز کرد و حضور نسل ادبی (خودش) و نسل هنری (شجریان) را در یک قاب فرهنگی و هنری نشانه پیوند و تداوم میراث ایران دانست.

این حرکت، به معنای ستایش شجریان ها نه فقط به عنوان هنرمند، بلکه به عنوان میراث دار هویت فرهنگی و ادبی کشور بیان شد.

بافرارسیدن هفته کتابخوانی خوب است نگاهی داشته باشیم به آنچه در میان سلبریتی های حال حاضر ایران در جریان است. در وهله اول باید از آقای افشار پرسید که شما موفقیت خود را در چه می دانید؟ چه اتفاقی پس از شهرت می افتد که ظاهرا تنها باید از شما تعریف شود و گرنه موجب دلخوری و ناامیدی تان می شود؟ اینکه به عنوان یک خواننده بوچلی را نمی شناسید، اصلا ایرادی دارد یا ندارد؟

یا مثلا چرا از آقای زِد نپرسیم که آیا نباید به مخاطبان موسیقی که هزینه های گاه هنگفتی هم پرداخت می کنند احترام بیشتری گذاشته شود؟

یا چرا از آقای رضایی نپرسیم که سرمایه فرهنگی ایران را با چه متر و معیاری ارزیابی می کنید؟

واژه فرهنگ در زبان پهلوی به معنی خرد و دانش است. با نگاهی ابتدایی به معنی واژه فرهنگ، به نظر می رسد که باید تفاوت قائل شد بین یک چهره فرهنگی و یک فرد مشهور. چهره فرهنگی چنان که از نام آن نیز برمی آید، با فرهنگ به شکل مستقیم در ارتباط است. این در حالی است که فرهنگ را هم نمی توان از دانش جدا کرد؛ طبیعی است که دانش نیز مستلزم مطالعه است.

موسیقی به شکل فی نفسه هنر فرهنگ آفرینی است. اما همین هنر فرهنگ آفرین، همزمان که می تواند با ساطع شدن از حنجره محمدرضا شجریان بیانگر تفکر و خلاقیت باشد، ممکن است با حضور در دست فردی دور از دانش کافی، به پدیده ای ضد فرهنگ هم مبدل بشود.

صاحب نظران بر این باورند که انسان صرفا با حضور در یک دستگاه فرهنگی (سینما، موسیقی، دانشگاه یا...) به چهره ای فرهنگی مبدل نمی شود. شاید بهتر باشد از توجیه نخ نمای شهرستانی بودن یا فخرفروشی آمریکا رفتن، مرزها را بهتر و دقیق تر مشخص کنیم.