امیر جدیدی در هم میهن نوشت: یکی از مشهورترین تصاویر تاریخ عکاسی، ناهار خوردن کارگران روی تیرآهنی در زمان ساخت ساختمان راکفلر است. در عکس کارگران آزاد و رهایی را می بینید که فارغ از همه تعلقات عالم، بدون ترس، در نهایت بی خیالی در ارتفاع 256 متری نشسته اند و ناهار می خورند و سیگار دود می کنند و…

درباره این عکس حرف و حدیث بسیار است. تا سال ها عکاس این تصویررا لوییس هاین می شناختند و بعدا عکس را به چارلز کلاید ایبِتز نسبت دادند نکته اما اینکه هنوز که هنوز است نام عکاس دقیق و درست مشخص نیست.

اما چرا این ها را می نویسم. خبرگزاری ایرنا مجموعه عکسی از کارگران باغ های کیوی سلمانشهر منتشر کرده است. در میان تصاویر گزارش یک عکس هست که تعدادی قابلمه روی زمینی که در دلش آتش است گذاشته شده تا داغ شوند تا به وقت ناهار به جان کارگران خسته بنشیند.

در مورد عکس اول که اسمش لانچ تایم است. یک چیز مشخص است. اینکه آمریکای آنروز در دوران، رکود بزرگ بود. شرکت سازنده Rockefeller Center جهت تبلیغ و امید به سرمایه گذاران تصمیم گرفت در یک پروژه تبلیغاتی چنین عکس هایی ثبت کند بلکه به خریدارانش نوید برگشت به دوران رونق اقتصادی را بدهد.

در مورد عکس دوم اما قضیه فرق می کند. با وجود اینکه ایران امروز به قاعده آنچه خوبان همه دارند هم تورم و هم رکود و هم ناترازی و… را یکجا دارد اما لانچ تایم نیویورک کجا و لانچ تایم سلمانشهر کجا؟

عکس باغ کیوی سلمانشهر تبلیغاتی نیست، در اصل هم جهت امید دادن برداشته نشده است، اما این عکس یک چیزی درونش دارد که حال آدم با دیدنش خوش می شود.

واقعیت این است که در عکس ما با یک زمین سوخته و تعدادی قابلمه روبرو هستیم. اما انگار در دل این زمین سوخته و قابلمه های رویی پرتو نوری دلبری می کند. در عکس ما با برشی از زندگی کارگرانی روبرو می شویم که با قناعت و چشم و دل سیری، عرق جبین می ریزند و به وقت لانچ تایم گل می گویند و گل می شنوند.

راستش را بخواهید باید بگویم هر چه بالا و پایین می کنم لانچ تایم در سلمانشهر برایم جذاب تر است. حالا می خواهد جایی در تاریخ عکاسی داشته، یا نداشته باشد.