سردار علی محمد نایینی، سخنگوی سپاه، در گفتگویی به تشریح جنگ 12 روزه و شرایط فعلی دشمن و عدم آمادگی اش به جنگ دوباره با کشورمان پرداخته است.

به گزارش مهر، آنچه در ادامه می آید، مشروح این گفتگو است:

سردار، از نگاه شما جنگ 12 روزه دقیقاً چه نوع جنگی بود؟ چه چیزی آن را از درگیری های قبلی جدا می کرد؟

این جنگ، ماهیتاً کاملاً متفاوت از جنگ هشت ساله بود. جنگ تحمیلی، یک جنگ زمینی کلاسیک با هدف تصرف سرزمین و اشغال خوزستان بود. اما جنگ 12 روزه، یک جنگ فناورانه، موشکی و هوایی تمام عیار بود. یک جنگ ترکیبی (Hybrid Warfare) که در آن، عملیات سایبری (چه آفند و چه پدافند)، جنگ رسانه ای و جنگ شناختی، مولفه هایی بسیار جدی و تعیین کننده بودند. اینها پدیده های جنگ های نوین و نامتقارن هستند. در جنگ های گذشته، قدرت تخریب فیزیکی و تلفات انسانی ملاک بود، اما در این جنگ، فناوری، غافلگیری، زمان، جغرافیای عمل و ابتکار عمل عوامل اصلی تعیین کننده بودند. در این نبرد، ملاک پیروزی، تصرف زمین نبود، بلکه تحمیل اراده و تغییر معادلات قدرت در صحنه نبرد بود که ما در آن کاملاً موفق عمل کردیم و دشمن را به استیصال کشاندیم.

ما شاهد واکنش خیلی سریع ایران بعد از حمله ابتدایی رژیم صهیونیستی بودیم. چطور توانستیم توان دفاعیمان را حفظ کنیم و بلافاصله پاسخ قاطع بدهیم؟

پاسخ در آمادگی قبلی است. از بهمن سال گذشته، جنگ برای ما قطعی فرض شده بود. رزمایش های اقتدار و برنامه ریزی های دقیق، همه در راستای بازدارندگی و آمادگی برای همین روز بود. فرماندهان بزرگی مانند شهیدان باقری ، رشید و سلامی دائماً در حال ارزیابی و کنترل آمادگی رزمی در همه ابعاد - از سلاح و تجهیزات گرفته تا تاکتیک و فناوری - بودند.

بلافاصله پس از حمله غافلگیرکننده دشمن که با شهادت تعدادی از فرماندهانمان در قرارگاه های عملیاتی و ستادها همراه شد، چرخه فرماندهی به سرعت احیا و آرایش کامل نیروهایمان برای پاسخ، در کمتر از یک ساعت انجام شد. برای مثال، یگان های عملیاتی هوافضا تنها با 12 ساعت تأخیر (به دلیل انتصابات جدید) و در حالی که صددرصد آماده بودند، عملیات موشکی تاریخی خود را انجام دادند. این آمادگی، حاصل سال ها مجاهدت و قدرت سازی این فرماندهان بود.

اگر ممکن است، یک بخش ناگفته از نقش رهبری در هدایت این عملیات را برایمان بگویید.

نقش مقام معظم رهبری، فراتر از یک فرمانده کل قوای معمولی بود؛ نقشی بی بدیل و تاریخی که تنها با نقش انبیا و ائمه اطهار (ع) قابل قیاس است. ایشان در همان لحظات اولیه حمله سنگین دشمن که برای فروپاشی سیستم طراحی شده بود، با مدیریت شوک ناشی از آن، فرمودند: این دشمن بیچاره خواهد شد. این کلام، مانند نوری در تاریکی، اعتماد به نفس و آرامش را به کل سیستم تزریق کرد.

مهم تر از مدیریت میدان نبرد، مدیریت اجتماعی جامعه توسط ایشان بود. حضور به موقع در رسانه ملی و سخنرانی مستقیم با مردم، جامعه را آرام و متحد نگاه داشت. اما عمیق ترین نقش، به دست گرفتن روایت جنگ بود. ایشان روایت پیروزی ایران را در مقابل روایت تحریف شده دشمن تثبیت کردند. نظرسنجی های معتبر جهانی که نشان می داد 60 درصد مردم دنیا ایران را پیروز می دانند، در حالی که تنها 13 درصد رژیم صهیونیستی را پیروز می دانستند، گواه همین موفقیت است.

شما بارها گفتید که مردم ستون اصلی لجستیک این نبرد بودند . این حمایت مردمی دقیقاً چطور خودش را نشان داد؟

مردم، تنها پشتیبان نبودند؛ آن ها امتداد میدان نبرد بودند. دشمن از اول سعی کرد دوگانه حکومت و مردم ایجاد کند، اما ملت ایران با این حیله مقابله کرد.

در همان روزهای اول و در اوج جنگ، اجتماعات میلیونی و خودجوش در روز عید غدیر شکل گرفت که پیام واضحی داشت: هیچ جدایی بین مردم و حکومت وجود ندارد. این حمایت، یک اتحاد مقدس و دژ پولادین ساخت که روحیه رزمندگان را تقویت و دشمن را مأیوس کرد. این حس غرور ملی و اطمینان به نیروی مسلح، بزرگ ترین دستاورد این جنگ بود. نبرد امروز، نبرد در اذهان است و وقتی ملت حس پیروزی داشته باشد، در جنگ شناختی پیروز شده است.

به نظر شما چطور باید این روحیه و ساختار حمایت مردمی را در زمان صلح هم حفظ و حتی تقویت کنیم؟

اینجا نقش همه نهادها مشخص می شود. همان طور که نیروی مسلح برای تهدیدات نظامی آرایش دارد، تمام دستگاه های کشور نیز باید آرایش خود را برای جنگ ترکیبی دشمن - اعم از اقتصادی، شناختی و روانی - تنظیم کنند. مردم حق دارند در عرصه های غیرنظامی نیز کارآمدی و دلسوزی مسئولان را ببینند.

نباید اجازه داد مشکلات عادی زندگی، این روحیه را تضعیف کند. مقابله با دوگانه سازی ها و برجسته نکردن مسائل فرعی توسط رسانه ها و نخبگان، برای حفظ این انسجام حیاتی است. دشمن دقیقاً می خواهد با ایجاد فضای نه جنگ، نه صلح ، کشور را بی ثبات و زمینه را برای اقدام بعدی فراهم کند.

شما گفتید میدان رسانه با میدان نبرد هماهنگ بود . این هماهنگی چطور شکل گرفت؟ برنامه ریزی بود یا خودجوش؟

این هماهنگی، ترکیبی از برنامه ریزی قبلی و یک حرکت خودجوش و هوشمندانه بود. نیروی مسلح و رسانه های متعهد، با درک صحیح از اهمیت جنگ روایت، به میدان آمدند. این بار، روایت جنگ از ابتدا در دستان ما بود. نتیجه این شد که نه تنها 80 درصد مردم ایران، که حتی افکار عمومی منطقه و جهان، شکست رژیم صهیونیستی و پیروزی ایران را باور کردند. این یک دستاورد عظیم در جنگ شناختی بود.

مهم ترین مسیرهای اثرگذاری دشمن در جنگ شناختی چیست و ما کجا آسیب پذیریم؟

استراتژی اصلی دشمن، حفظ سایه جنگ بر کشور و ایجاد فضای نه جنگ، نه صلح است. آن ها از هر رویداد کوچک داخلی - اقتصادی، اجتماعی یا سیاسی - برای ناامیدسازی، ایجاد تشویش و بی ثبات سازی استفاده می کنند. هدف، به هم ریختن داخل کشور است تا در بی ثباتی ایجادشده، بتوانند اهداف نظامی خود را تکمیل کنند.

نقطه آسیب پذیر ما، غفلت از تداوم این جنگ وعدم آرایش مناسب تمام نهادها در مقابل آن است. هرگونه اختلاف و تمرکز بر مسائل حاشیه ای، به معنای بازی در زمین دشمن است.

رسانه های داخلی را چطور ارزیابی می کنید؟ تا چه حد توانستند حافظ هویت انقلابی و ملی ما باشند؟

در مجموع عملکرد خوب و قابل دفاعی داشتند، اما صادقانه بگویم که هنوز جای پیشرفت بسیار وجود دارد . باید در تولید محتوای جذاب، خلاقانه و اثرگذار برای نسل جوان و همچنین مقابله فعال تر و هوشمندانه تر با شبه افکنی های دشمن، قوی تر ظاهر شوند.

روایت های ناگفته این جنگ، مثل رشادت های نیروی هوافضا در زیر حملات سنگین، ظرفیت ساخت چندین فیلم سینمایی پرهزینه و کتاب های مفصل را دارد که باید توسط جامعه هنری متعهد، اجرایی شود. ثانیه به ثانیه این جنگ، روایتی شنیدنی دارد که باید به تدریج برای ملت روایت شود.

اگر بخواهیم جنگ 12 روزه را با جنگ 8ساله مقایسه کنیم، شباهت ها و تفاوت هایش چیست؟ چه درس هایی از دفاع مقدس در این جنگ به کار آمد؟

شباهت اصلی: هر دو، پروژه آمریکا برای براندازی و تضعیف حاکمیت ملی ایران بودند. هر دو به دنبال تجزیه کشور و هدف قرار دادن مؤلفه های اقتدار ایران بودند.

تفاوت بنیادین: جنگ هشت ساله، زمینی و مبتنی بر غافلگیری راهبردی ما بود (چون تهدید صدام را جدی نگرفته بودیم).

اما جنگ 12 روزه، هوایی-موشکی و با آمادگی کامل و درک صحیح ما از تهدید اتفاق افتاد. ما از یک سال قبل، قطعی بودن جنگ را می دانستیم. مهم ترین درسی که از دفاع مقدس گرفتیم، تهدیدشناسی صحیح بود. فهمیدیم تهدید آینده، فرامنطقه ای (آمریکا و رژیم صهیونیستی) است. اگر ما در 31 شهریور 59، قدرت موشکی امروز را داشتیم، آن جنگ اصلاً رخ نمی داد. قدرت موشکی هم بازدارندگی ایجاد می کند و هم در صورت جنگ، دشمن را شکست می دهد.

با توجه به شرایط منطقه، چقدر احتمال تشدید درگیری وجود دارد؟ نیروهای مسلح چه آمادگی هایی دارند؟

ما هیچ نگرانی از بابت تهدیدات نداریم. نیروی مسلح، روزبه روز در حال قدرت سازی و نوآوری است. ما غیر از آمادگی، به چیزی فکر نمی کنیم. تمام اجزای نیروی مسلح در حال مجاهدت برای ارائه پاسخی هستند که در تاکتیک، فناوری و روش، کاملاً نوآورانه و فراتر از جنگ 12 روزه باشد.

به نظر بنده، دشمن حالا حالا شرایط جنگ ندارد . اصلی ترین مانع برای دشمن، همین توانایی های روزافزون و قابلیت های جدید نیروهای مسلح ماست که اجازه هیچ تصمیم جدیدی به او نمی دهد. آنچه درباره جنگ جدید مطرح می شود، بیشتر جنبه عملیات روانی دارد تا میدان واقعی. اما اگر دشمن دست به حماقت دیگری بزند، پاسخی به مراتب قاطع تر و پشیمان کننده تر دریافت خواهد کرد. ما حتی برای جنگ پیچیده تر نیز آماده ایم.

در آستانه روز نیروی هوافضای سپاه و سالگرد شهادت سردار تهرانی مقدم، چه سخنی درباره رشادت های این نیرو و به ویژه شهدایی چون حاجی زاده دارید؟

پاسخ: نیروی هوافضای سپاه، امروز یک هویت ملی و مایه غرور برای هر ایرانی است. شهدای گرانقدری مانند شهید حسن تهرانی مقدم، شهید حاجی زاده و شهید باقری، چنان سرمایه انسانی ارزشمندی تربیت کردند که هر کدام قهرمانان ملی بودند. شهید حاجی زاده تنها یک فرمانده موشکی نبود؛ او مدیر و پدری دلسوز بود. بانک اطلاعاتی از خانواده تمام پرسنل تشکیل داده بود و در روزهای تولد آنان، حتی در سخت ترین شرایط آماده باش در تونل ها، برای خانواده هایشان هدیه می فرستاد. او با ارتباط با دانشگاه های برتر، بهترین نخبگان کشور را جذب هوافضا می کرد. این سرمایه انسانی بود که در زیر شدیدترین حملات دشمن، مقاومت کرد، مأموریتش را با موفقیت انجام داد و معادلات قدرت را به هم ریخت. آن ها بودند که لذت پیروزی را به ملت ایران چشاندند. یاد و خاطره همه این عزیزان گرامی باد.

اگر بخواهید یک جمله خطاب به مردم بگویید، آن جمله چیست؟

مردم شریف و پایدار ایران! ما هر چه داریم، از برکت دعای خیر و پشتیبانی بی چشم انتظار شماست. ما خود را مدیون الطاف، صبر و همراهی همیشگی شما می دانیم. بدانید که سربازان شما در نیروهای مسلح، همواره بیدار، غیرتمند و آماده دفاع از عزت، امنیت و تمامیت این مرز و بوم هستند. ما قابل شما نیستیم.