شاهپور محمدی در اعتماد نوشت: با تغییر و اصلاح قوانین مالی و مهریه و حذف زندان فیزیکی، قوه قضاییه توانست تا حدودی آرامش را به جامعه و خانواده ها بازگرداند. قوانینی که خیلی پیش تر از اینها نیز می توانستند تغییر کنند تا گرفتاران مالی که دچار حبس های ناخواسته ای شده بودند، از بلاتکلیفی نجات یابند. باز جای شکرش باقی است که با پیگیری های ممتد رسانه ای از طرف اصحاب قلم، حقوقدانان و خانواده های زندانیان، این مهم به سرانجام رسید.

نکته دیگری که بعد از این اقدامات شایسته حقوقی در مورد بدهکاران مالی می توان گفت اینکه، حال که قوه قضاییه و مجلس ثابت کردند که می توانند با اصلاح برخی قوانین حقوقی، کارهای بزرگی را در امر کاهش حبس و زندان انجام دهند، این قوه می تواند بحث زندان زدایی را برای سایر مجرمین و محکومین احکام کیفری نیز با برخی تصمیمات ابتکاری، در صدر اهداف و برنامه های آتی خود قرار دهد.

در کشوری که قوانین اسلامی در آن حاکم است، استفاده از نام زندان و زندانی برازنده چنین کشوری نیست. بنابراین دستگاه قضا می تواند ابتدا کلمه زندان را از ادبیات قوه قضاییه حذف نموده و به اردوگاه های کار تغییر نام دهد، بدون آنکه در ماهیت کار دستگاه قضایی خللی ایجاد شود. قوه قضاییه می تواند با همکاری دولت و نهادهای ذی ربط، مکان هایی را خارج از محدوه شهرها ایجاد نموده و تحت عنوان اردوگاه کار، افرادی که مشمول احکام کیفری و مخصوصا از نوع سنگین آن می شوند را در خارج از شهرها، به کارهای خاص تولیدی بگمارند.

هرچند شرایط کار برای زندانیان در قالب کارگاه های مختلف تولیدی در برخی زندان های کشور مهیاست، اما آنچه گفته می شود نامش دیگر زندان نیست و عملا مکان هایی در خارج از محدوده شهرها در قالب اردوگاه کار، جهت فعالیت های تولیدی برای محکومان است.

روش پیشنهادی - زندان های موجود می توانند به کل جمع آوری گردیده یا به صورت بازداشتگاه موقت افراد، مورد بهره برداری قرار گیرند. با توجه به شرایط خاص فرهنگی و اجتماعی موجود، باید بپذیریم که نگاه مردم به یک زندانی، حتی بعد از آزادی او، مطلوب جامعه و خانواده ها نیست.

به عنوان مثال کسی که دوران حبس خودرا به اتمام می رساند حتی برای رفتن به خواستگاری دختر آن فرد با مشکلات فرهنگی مواجهیم و آن خانواده به طرق مختلف تا مدت ها گرفتار این نام و عنوان زندان می شوند یا فرد زندانی وقتی برای یافتن کاری، به محلی مراجعه می کند، به خاطر نام زندان برخورد مناسبی با او صورت نمی گیرد و…

و موارد دیگری که بی شمار می توان به آن ها اشاره کرد. متاسفانه نام زندان چه برای کسی که برای امر ساده ای دو روز آنجا مانده باشد، چه برای کسی که به خاطر هر نوع اتهامی، شش ماه در زندان بماند و چه برای قاتلی که با احکام سنگین و مدت دار مشمول حبس باشد، برای همه افراد جامعه به یک چشم و به طور یکسان دیده می شوند.

بنابراین می بایست ساز و کاری در نظام قضایی کشور ایجاد شود تا همه افراد، به جای زندانی شدن، مشمول اردوگاه کار شوند و نام زندان و بار روانی دوران حبس و بعد از آن، برای همه محکومین از روی آن ها برداشته شود. خوشبختانه ریاست قوه قضاییه همواره بر امر زندان زدایی تاکید داشته اند و هم اکنون موضوع اردوگاه کار به عنوان احکام جایگزین می تواند در راستای دغدغه مندی دستگاه قضایی کشور، به یک جریان فرهنگی و اقتصادی تبدیل شود.

در یک کشور اسلامی که احکام و قوانین و مجازات ها براساس رافت اسلامی تهیه و تنظیم گردیده اند، اصولا عنوانی به نام زندان و زندانی نباید وجود داشته باشد و اگر هم افراد شرور و مخل نظم عمومی جامعه قرار است مدتی در کنار دیگر مردمان جامعه نباشند، به کارهای مختلف در این مکان ها گمارده شوند. افراد شاغل در اردوگاه های کار خواهند توانست بعد از طی دوران تأدیب و ندامت خود، در یک شرایط فرهنگی مناسبی به جامعه و آغوش خانواده ها بازگردند. دستورات دینی نیز در این زمینه ها در ارتباط با حفظ شأن و کرامت انسانی افراد صادق است.

با مکانیسم های پیشنهادی و یکسری ابتکار عمل ها و اصلاحات ساختاری، می توان به راحتی زندان زدایی را در تمام نقاط کشور عملیاتی نمود. مسوولان قوه قضاییه دقت کنند همان گونه که اشاره گردید وقتی فردی به هر دلیلی سر از زندان در می آورد، پس از آزادی آن فرد، جامعه دیگر دید قبلی را به او ندارند، حتی اگر به طور اشتباهی مشمول حبس و زندان شده باشد. پس لازم است نام زندان و زندانی از گردونه کاری قوه قضاییه خارج شود.

جامعه ما وقتی به لحاظ فرهنگی هنوز به آن میزان از بینش اجتماعی دست پیدا نکرده که تشخیص دهد یک زندانی فردی است که محکومیت قانونی خود را گذرانده و دیگر مشکلی برای زندگی عادی خود در جامعه ندارد، بنابراین می بایست برای زندان و زندانی های خود فکر اساسی کند و بهترین راه حذف نام حبس و زندان و تبدیل زندان ها به اردوگاه های کار خواهد بود تا جایگاه اجتماعی افراد تحت هر شرایطی مورد خدشه قرار نگیرد.