تیم ملی فوتبال ایران در دومین دیدار از فیفادی آبان قرار است سه شنبه شب در امارات و در فینال رقابت های 4 جانبه العین، به مصاف ازبکستان برود. شاگردان قلعه نویی که چندماه قبل در فینال کافا، مغلوب ازبک ها شده اند، احتمالا با انگیزه ای متفاوت پا به این دیدار خواهند گذاشت؛ باوجود این، موضوعی که این روزها تبدیل به ابهام بزرگی شده، سبک و سیاق تاکتیکی امیر قلعه نویی است. او در چرخشی آشکار، این روزها تمرکزش را روی اصول دفاعی گذاشته و مشخص نیست قصد دارد با همین نیت به مصاف ازبکستان برود یا خیر.

بازی تدافعی مقابل کیپ ورد

ایران در اولین بازی اش در فیفادی جاری، پنحشنبه شب به مصاف کیپ ورد رفت و در دیداری که موقعیت های چندانی روی دروزاه رقبا خلق نشد، بدون گل به کار پایان داد تا در ضربات پنالتی، برنده از زمین خارج شود. نمایش ایران در آن بازی، چندان چنگی به دل نزد؛ اما اظهارات امیر قلعه نویی از یک سو و تعدادی از بازیکنان تیم ملی از سوی دیگر، این فرضیه را قوت بخشید که سرمربی به دنبال انجام کارهای دفاعی در تقابل با کیپ ورد، تیم گمنام آفریقایی، که به تازگی به جام جهانی رسیده است، بوده. این موضوعی است که خود قلعه نویی به صراحت درباره آن، در کنفرانس خبری پس از بازی، صحبت کرد و گفت که توانستیم نظم دفاعی خیلی خوبی در میانه ی زمین شکل بدهیم و در فاز هجومی نیز عملکرد خوبی ارائه دادیم ولی می تونستیم از موقعیت هایمان بهره ببریم. هرچند نکته مهم برای ما در این مسابقه ساختار دفاعی بود که فکر می کنم عملکرد خوبی داشتیم .

تمرکز روی عملکرد دفاعی در شرایطی در دستور کار سرمربی تیم ملی ایران قرار گرفته که پیش از این، انتقادات از ساختار دفاعی تیم ملی، شدت گرفته بود. حالا که قلعه نویی از عملکرد کلی تیمش در جدال با کیپ ورد رضایت داشته و آن را نمایشی در حد جام جهانی توصیف کرده، این پرسش مطرح می شود که باز هم با همان رویکرد و نگرش قرار است مقابل ازبکستان بازی کند؟

بازی تدافعی با ازبک ها؟

ایران برای حضور در تورنمنت العین به شدت تحت فشار بود؛ این تیم از نداشتن رقیب تدارکاتی مناسب آزرده خاطر است و البته نمایش تماشاگرپسندی هم در فیفادی قبلی مقابل روسیه و تانزانیا نداشته است. از سوی دیگر، تساوی با کیپ ورد هم موردی نیست که بتوان به آن بالید؛ هرچند که به زعم سرمربی تیم ملی، نتیجه در آن بازی برایش اهمیتی نداشته و مهم حفظ ساختار دفاعی تیمش بوده. با چنین رویکردی، حالا بازی با ازبکستان، تبدیل به معمای روز شده؛ آیا قلعه نویی قرار است مقابل ازبک ها هم توپ را به حریف بدهد و با بستن فضا، دل خوش به ضدحمله یا حمله سریع باشد؟

برای مشخص شدن چنین موضوعی باید تا زمان شروع دیدار با ازبکستان منتظر ماند؛ هرچند اینجا تفاوت مهمی در مقایسه با کیپ ورد وجود دارد که به اعاده حیثیت برمی گردد. تیم ملی در تقابل های اخیرش با ازبکستان نمایش درخوری نداشته و در آخرین بازی هم بازنده از زمین مسابقه خارج شده. اینکه قلعه نویی بخواهد یک بار دیگر با یک بازی محتاطانه، مقابل ازبک ها حرفی برای گفتن نداشته باشد، اعتبار فنی اش را در معرض ریسک قرار خواهد داد. پس، این احتمال هم وجود دارد تا او برای اثبات قدرت ایران هم که شده، رو به بازی هجومی در جدال با ازبکستان بیاورد.

عدول از ادعاهای اولیه؟

درست است که اتخاد تاکتیک نهایی به عهده سرمربی است؛ اما قلعه نویی پیش از این ادعاهای مهمی داشته که این روزها اجازه نمی دهد میلش به بازی تدافعی، توجیه پذیر شود. او ماه های اول که هدایت تیم ملی ایران را به عهده گرفته با کنایه های زیرپوستی به سبک تدافعی کارلوس کی روش در تیم ملی، تغییر نگرش را زمان بر خوانده و گفته بود که باید بگویم تیم ملی در 10 سال گذشته یک مدل بازی می کرد و اگر بخواهید در زمان کوتاه نگرش را عوض کنید، هزینه خواهد داشت. این که بازی ها را تبدیل به هجومی کنید، زمان بر است .

حالا پس از قریب به 3 سال که او برای عوض کردن سبک بازی تیم ملی زمان داشته تا نمایش ایران را هجومی کند، به تازگی میلش به اصلاح ساختار تدافعی و بازی محتاطانه بیشتر شده است. اینجا دقیقا همان ابهام بزرگ شکل می گیرد؛ آیا قلعه نویی از ادعای بازی هجومی دست برداشته و موفقیت ایران را در انجام بازی تدافعی می بیند؟