روزنامه همشهری در گزارشی به انتقاد از صداوسیما و برنامه های تکراری اش پرداخته است.

در بخشی از این گزارش آمده است: تلویزیون را روشن می کنی که حین شام خوردن یا چرت زدن بعد از یک روز کاری پرفشار و چند ساعت ماندن در ترافیک، دور هم با خانواده، سریال یا مستندی ببینی، اما هرچه شبکه های تلویزیون را بالا و پایین می کنی، مورد دندان گیری پیدا نمی شود که نمی شود.

سریال ها همه در شبکه آی فیلم انباشته شده که برای شصتمین بار یوسف پیامبر، پایتخت، آوای باران، مختارنامه و… را بازپخش می کند. شبکه های دیگر هم پر است از مسابقه و برنامه های گفت وگومحور که برای سازنده و تهیه کننده راحت ترین کار ممکن است؛ یک دکور ثابت و کمی هیجانی، یک مجری و چند شرکت کننده شناخته شده بازیگر یا فوتبالیست و هنرمند و چند بخش سؤال و جواب و خیلی بخواهند خلاقیت داشته باشند مثل مسابقه بزرگ یا مردان آهنین دهه 70شمسی، چند آیتم ورزشی چاشنی آن کرده اند. برنامه های گفت وگومحور هم با چند مهمان ثابت در حوزه سیاست خارجی، جنگ و… دنبال می شود که حرف های تکراری را با کمی داد و بیداد به خورد مخاطب می دهد که مثلا متفاوت به نظر برسد.

وضعیت شبکه نمایش خانگی اگرچه در سریال سازی و زیرنویس و دوبلاژ سریال های خارجی کمی بهتر است، آنقدر حجم سریال های خشن با فیلمنامه ترسناک و سیاه در آن زیاد است که از یک جایی به بعد اعصاب و روان مخاطب این حجم از سیاهی را برنمی تابد.

مخاطبان می گویند از صبح تا شب با ده ها چالش اقتصادی، آلودگی هوا، خشکسالی و… روبه رو هستند و درست زمانی که به یک سریال با تم اجتماعی، خانوادگی و طنز نیاز دارند، باید بنشینند و لحظه ربودن یک دختر توسط سارقین، زندگی اسفناک معتادان، قتل و… را در سریالی دنبال کنند.

البته شبکه نمایش خانگی هم تلاش کرده بیشتر برنامه های خود را مثل تلویزیون با برنامه های گفت وگومحور و مسابقات رنگارنگ پر کند؛ از برنامه های آشپزی محور که مهمانان آن چند بازیگر ثابت سینما، تلویزیون و کمدین هستند و در همه برنامه ها شرکت می کنند تا گفت وگو در حوزه اندیشه، کتاب و فضای مجازی که تعدد آن ها دل مخاطب را می زند.

خلاصه اینکه از تلویزیون و نمایش خانگی برای مخاطب، تفریح و سرگرمی درنمی آید و بی جهت نیست که اغلب مردم به خصوص جوانان و نوجوانان پناه برده اند به دیدن سریال ها و فیلم های خارجی.