فرارو- اخیرا اکران فیلم سینمایی پسر نجار (The Carpenter’s son) در سینماهای جهان آغاز شده است.

به گزارش فرارو، این فیلم روایت زندگی حضرت عیسی نیست، بلکه نگاهی خیال پردازانه به دورانی نوجوانی او دارد. در حالی که مصائب مسیح ساخته مل گیبسون تصویری خشن از او را نشان می دهد، فیلم پسر نجار بر ایجاد ترس و فشار روانی تاکید دارد و چهره ای جدید اما خیالی از عیسی را نشان می دهد.

متن اصلی الهام بخش فیلم کتاب انجیل کودکی توما است، انجیلی از قرون دوم میلادی که دوران کودکی حضرت عیسی تا دوازده سالگی اش را روایت می کند. داستان با صحنه ای تیره و تار از تولد پسری به نام عیسی در دوران رم باستان آغاز می شود، سپس به سال 15 میلادی می رود، جایی که عیسی تبدیل به نوجوان شده و حالا با جلوه های متفاوتی از ترس و قداست روبرو است، از محله جذامیان گرفته تا محل به دارآویختن گناهکاران. پدر خانواده به نام یوسف تلاش می کند تا پسرش را از وسوسه ها و گناهان دور کند. در این میان غریبه ای مرموز ناگهان ظاهر می شود، دختری با چهره معصوم که به دنبال عیسی می گردد اما چهره حقیقی خود را خیلی زود آشکار می کند؛ چهره ای به نام شیطان.

نقش آفرینی نیکلاس کیج یکی از نقاط قوت این اثر است. او با چهره ای فرسوده و درگیر تردید تصویری انسانی از پدر را نشان می دهد، پدری که نه قدیس و نه گناهکار، بلکه انسانی سرگشته میان ایمان و فروپاشی است.

آنچه پسر نجار را از سایر آثار مذهبی جدا می کند، جسارت در عبور از مرزهای سینمایی و ژانری است. در واقع فیلم دنیای خاکستری و تیره ای را به مخاطب نشان می دهد که به پرسش های بنیادین در مورد ایمان و شیطان می پردازد. با این حال شیطان نه موجودی شاخدار و غول پیکر بلکه دختری زیباست که ممکن هر کس را فریب دهد. با این وجود فیلم از نظر ریتم مشکلاتی دارد، دو پرده نخست کند پیش می روند و پر از تمثیل ها و نمادهایی که گاه مخاطب را گیج می کند. در حالی که در پرده سوم هیجان به اوج می رسد و حس اضطراب به بیننده منتقل می شود.

پسر نجار در سکانس های پایانی جایی که عیسی با وسوسه ها روبرو می شود تصویری متفاوت از نبرد خیر و شر را ارائه می دهد. در واقع این صحنه ها تصویرگرد پیروزی اخلاقی او در برابر وسوسه هاست. در نهایت پسر نجار فیلمی درباره قداست و تاریکی است، اثری که نه برای ستایش بلکه برای پرسش شناخته شده است.