در فضای مجازی افرادی را تحت عنوان فودبلاگر که در ظاهر علاقه بی حد و مرزی نسبت به غذا خوردن و تجربه طعم و مزه های مختلف دارند و یا موکبانگرها که در یک وعده، حجم بسیار زیادی غذای متنوع را سریع و بدون وقفه، بیش از ظرفیت بدنی و تا حد جنون با ولع بسیار زیادی با سر و صدا و بدون لحظه ای نفس کشیدن می خورند، می بینیم که این نوع خوردن شان بیشتر شبیه جنون به غذا ولی انگیزه شان درآمدزایی از فضای مجازی است. این برنامه ها اغلب مورد استقبال عموم مردم قرار گرفته و طرفداران زیادی دارد.

به گزارش جام جم، ملیکا ملک زاده رضوی، کارشناس ارشد روان شناسی تربیتی می گوید: در فضای مجازی برنامه هایی که با پخش آنلاین، فرد با عنوان میزبان در جلوی دوربین مقدار زیادی غذا شامل فست فود، سبزیجات، غذاهای سنتی هر کشور یا خوراکی هایی نظیر پاستیل، شکلات، بستنی، یخ، میوه، شیرینی و… را می خورد و با بیننده ها گفت وگو می کند را موکبانگ می گویند. موکبانگ به معنای برنامه خوردن است. این برنامه ها به صورت آفلاین هم نمایش داده می شود؛ یعنی میزبان، غذا را می خورد. فیلم را ضبط، ویرایش و در نهایت آپلود می کند.

همچنین در چنین برنامه هایی از میکروفن های حرفه ای جهت وضوح صدای بهتر در هنگام جویدن غذاها استفاده می شود. دیدن برنامه هایی که در آن افراد با ملچ و ملوچ و صدای زیاد غذا می خورند با فرهنگ بعضی کشورها همچون ایران، چندان خوشایند و هماهنگ نیست؛ اما در کشورهایی همچون کره، چین و ژاپن با صدا غذاخوردن جزیی از فرهنگ شان بوده و برای شان خوشایند است. موکبانگرها در ابتدا در کشور کره جنوبی و سپس در آمریکا، چین، ژاپن، ایتالیا، کشورهای عربی و حتی ایران محبوبیت پیدا کردند. در ابتدا این افراد بیشتر به دنبال نمایش و معرفی غذای کشورها، تفریح و سرگرمی بودند ولی درحال حاضر با هدف درآمدزایی و محبوبیت، این فعالیت را انجام می دهند.

ملک زاده رضوی با اشاره به اینکه بسیاری از افراد در شروع فعالیت خود، اشتیاق و احساس خوبی راجع به غذا خوردن این چنینی دارند می گوید: اما به مرور زمان این نوع خوردن، باعث به وجود آمدن بیماری های روحی همچون اختلالات خوردن، افسردگی، اضطراب، پرخاشگری و… در آنان می شود. البته تعدادی از آن ها هم ممکن است از ابتدا مبتلا به اختلالات روانی باشند. اضافه وزن، چاقی، چرب شدن شدن کبد، دیابت، بیماری های قلبی و عروقی، مشکلات گوارشی و معده، سرطان و در نهایت احتمال مرگ از عواقب مشکلات جسمی در این افراد است.

دلیل اعتیاد به دیدن افراطی برنامه هایی که در آن افراد بی ضابطه غذا می خورند و انگیزه افراد برای مشاهده چنین برنامه هایی می تواند متفاوت باشد. ملک زاده رضوی بیان می کند، بعضی افراد ممکن است در ابتدا به صورت اتفاقی در فضای مجازی با چنین برنامه هایی مواجه شوند و در دراز مدت به دیدن این برنامه ها عادت کرده و نوعی اعتیاد پیدا کنند. همچنین برخی از افراد که دچار کمبود وزن یا بی اشتهایی هستند با هدف افزایش میل به غذا خوردن و افزایش وزن این برنامه ها را دنبال می کنند.

تعدادی دیگر هم که توانایی مالی پایینی دارند ممکن است هنگام تماشای این ویدئوها خود را به جای میزبان برنامه تصور کرده، در قالب آن شخص فرو روند تا احساس لذت میزبان را تجربه کنند. قطعا دیدن برنامه های موکبانگ و فودبلاگرها در دراز مدت سبب به وجود آمدن اختلالات و مشکلاتی همچون اختلال پرخوری، اختلال اجتناب یا محدودیت از غذا، پراشتهایی عصبی، افسردگی، ناامیدی، عدم رضایت از زندگی به جهت مقایسه خود با سبک زندگی موکبانگرها، اضطراب، احساس گناه و مشکلات دیگر می شود.