در صورت تصویب طرح جدید تامین اجتماعی برای بیمه اجباری رانندگان تاکسی های اینترنتی، رانندگان با هر سفر در پلتفرم های مختلف، چند بار حق بیمه پرداخت می کنند اما تنها یک بیمه برایشان ثبت می شود.

در طرح جدید تأمین اجتماعی برای بیمه اجباری تمامی رانندگان تاکسی های اینترنتی، از تمامی سفرها 4 درصد مبلغ کرایه به عنوان سهم بیمه کسر می شود. اما بررسی ها نشان می دهد در صورتی که راننده در چند پلتفرم فعال باشد، برای مثال در تپسی، اسنپ و ماکسیم، این مبلغ از هر سفر در هر پلتفرم جداگانه کسر می شود، در حالی که راننده تنها یک بار می تواند بیمه شود. به این ترتیب، یک راننده ممکن است چندین بار حق بیمه بپردازد، اما تنها یک بار از خدمات بیمه برخوردار شود؛ وضعیتی که نشان از یک باگ اساسی در مدل طراحی شده تأمین اجتماعی دارد.

در طرح جدید، سازمان تأمین اجتماعی پلتفرم ها را موظف کرده است که 4 درصد از هر سفر را به عنوان سهم کارفرما به حساب این سازمان واریز کنند. این درصد ثابت، بدون توجه به اینکه راننده در چه پلتفرمی فعالیت می کند یا چند پلتفرم را هم زمان استفاده می کند کسر می شود.

یک راننده ممکن است صبح در اسنپ، ظهر در تپسی و عصر در ماکسیم فعالیت داشته باشد. با هر سفر در هر پلتفرم، 4 درصد کرایه از حساب مسافر کسر و به تأمین اجتماعی واریز می شود. اما در نهایت، راننده فقط یک کد بیمه دارد و بیمه اش بیش از یک بار ثبت نمی شود.

این باگ باعث می شود رانندگانی که در چند پلتفرم فعال هستند عملاً چند بار سهم بیمه را پرداخت کنند، در حالی که تأمین اجتماعی تنها یک بار تعهد بیمه ای می پذیرد. در واقع، برای هر راننده ی چندپلتفرمی، منابعی چندبرابر به حساب تأمین اجتماعی واریز می شود، بدون اینکه خدمت اضافی در ازای آن ارائه شود.

این مسئله در مقیاس کلان می تواند منجر به واریز میلیاردها تومان مبالغ تکراری به صندوق تأمین اجتماعی شود که هیچ سازوکار مشخصی برای بازگشت یا تهاتر آن وجود ندارد.

به گفته کارشناسان، ریشه ی این مشکل در نبود سامانه ی یکپارچه ی شناسایی رانندگان است. تاکنون هیچ بانک اطلاعاتی مشترکی میان پلتفرم ها و تأمین اجتماعی برای تشخیص هویت و میزان فعالیت رانندگان شکل نگرفته است. در نتیجه، تأمین اجتماعی قادر به تشخیص این نیست که یک راننده در چند پلتفرم فعالیت می کند یا چه مقدار درآمد واقعی دارد.

به این ترتیب، طرح بیمه اجباری پیش از اجرا با چالشی جدی در مرحله ی داده و شفافیت روبه رو است.

این نقص فنی و حقوقی نه تنها با اصول عدالت بیمه ای مغایر است، بلکه موجب تحمیل هزینه های تکراری به مسافران نیز می شود. هر بار که راننده در پلتفرم متفاوتی سفر انجام می دهد، 4 درصد به کرایه سفر افزوده می شود، حتی اگر راننده پیش تر همان روز سهم بیمه خود را در پلتفرم دیگر پرداخت کرده باشد.

به بیان ساده، تأمین اجتماعی از هر سفر سهم می گیرد، اما تنها یک بار بیمه برقرار می کند؛ اتفاقی که در هیچ نظام بیمه ای عادلانه ای پذیرفته نیست.

در حالی که بند چ ماده 28 قانون برنامه هفتم پیشرفت بر ایجاد سازوکار حمایتی داوطلبانه برای بیمه ی رانندگان تأکید دارد، اجرای شتاب زده و غیرشفاف آیین نامه های تأمین اجتماعی، عملاً به تضییع حق رانندگان و افزایش درآمد بدون تعهد این سازمان منجر شده است. تصویب و اجرای این طرح، به ویژه در شرایط فشار اقتصادی و کاهش قدرت خرید مردم، می تواند منجر به بی اعتمادی و اعتراض گسترده در میان رانندگان و مسافران شود و خطر ایجاد نارضایتی اجتماعی و اختلال در ارائه خدمات شهری را به همراه داشته باشد.